Διαδικασίες εξαιρετικών αναθέσεων στο δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων: προσφυγή στη διαδικασία με διαπραγμάτευση χωρίς προηγούμενη δημοσίεση προκήρυξης και απευθείας ανάθεση
Τίτλος:
Procedures for exceptional assignments in the low of public procurement: appeal to the negotiated procedure without prior publication of a notice and direct award
Κύρια Υπευθυνότητα:
Μπιρμπίλη, Γεωργία Δ.
Επιβλέπων:
Μουκίου, Χρυσούλα Π.
Θέματα:
Keywords:
Δημόσιες συμβάσεις, Διαδικασία διαπραγμάτευσης χωρίς δημοσίευση προκήρυξης, Απευθείας ανάθεση, Ευρωπαϊκή Οδηγία 2014/24/ΕΕ, ν.4412/16 Public Procurement, Νegotiation procedure without prior publication, Direct Award, European Directive 2014/24 / EU, Law 4412/16
Ημερομηνία Έκδοσης:
2020
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η επιδίωξη του ενωσιακού νομοθέτη να υπάρξει συντονισμός των εθνικών διαδικασιών για τις δημόσιες συμβάσεις, οδήγησε στην καθιέρωση κοινών δεσμευτικών κανόνων για όλα τα κράτη μέλη, έτσι ώστε οι δημόσιες συμβάσεις να ανατίθενται χωρίς διακρίσεις και να επιτυγχάνεται αφενός η επιλογή της καλύτερης προσφοράς, και αφετέρου η ισότιμη πρόσβαση των επιχειρήσεων σε μία ενιαία αγορά. Το ενωσιακό δίκαιο των δημοσίων συμβάσεων, όπως αυτό διαμορφώθηκε μετά και την θέσπιση της γενικής οδηγίας 2014/24/ΕΕ, η οποία κατήργησε την οδηγία 2004/18/ΕΚ, και η οποία ενσωματώθηκε στο εθνικό δίκαιο με το Ν.4412/2016, προβλέπει έναν περιοριστικό και λεπτομερώς περιγραφόμενο κατάλογο επιτρεπτών διαδικασιών σύναψης των συμβάσεων. Από τις προβλεπόμενες διαδικασίες ανάθεσης, αυτές που παρεκκλίνουν από τις γενικές αρχές της διαφάνειας, της ισότητας συμμετοχής και του ελεύθερου ανταγωνισμού, δηλαδή η διαδικασία διαπραγμάτευσης χωρίς προηγούμενη δημοσίευση προκήρυξης του άρθρου 32 και η διαδικασία της απευθείας ανάθεσης χωρίς εκ των προτέρων δημοσιότητα του άρθρου 118, παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το έλλειμμα διαφάνειας, αρχή η οποία αποτελεί και το πρόταγμα του ενωσιακού δικαίου, φαίνεται να αντισταθμίζεται, από την δυνατότητα που παρέχεται στις αναθέτουσες αρχές να προσαρμό¬σουν επαρκέστερα και αποτελεσματικότερα την προσφορά στη ζήτηση, σταθμίζοντας διάφορους παράγοντες, όπως τις ιδιάζουσες συνθήκες κάτω από τις οποίες ενδέχεται μια δημόσια αρχή να κληθεί να συνάψει μια σύμβαση, τις ιδιαιτερότητες μερικών τύπων συμβάσεων και τη δομή ορισμένων οικείων αγορών. Η προσφυγή στις εξαιρετικές αυτές διαδικασίες σύναψης δημοσίων συμβάσεων επιτρέπεται μόνο σε ορισμένες, περιοριστικά αναφερόμενες στο νόμο περιπτώσεις, και εφ’όσον συντρέχουν οι αυστηρές προϋποθέσεις που θέ¬τουν οι αντίστοιχες κανονιστικές ρυθμίσεις, οι διατάξεις των οποίων πρέπει να ερμηνεύονται στενά. Οι νομικές ρυθμίσεις όμως που διέπουν τις διαδικασίες αυτές, εμφανίζουν σημαντικά προβλήματα εφαρμογής, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται περιπτώσεις πλημμελούς εφαρμογής των κανόνων, έλλειψη ασφάλειας δικαίου και φαινόμενα διαφθοράς. Η συνδρομή των αρμοδίων για την τήρηση της σχετικής νομοθεσίας οργάνων και η συνεχής ενημέρωση των αναθετουσών αρχών μπορούν να διασφαλίσουν τη σωστή τήρηση των κανόνων και ως εκ τούτου την διαμόρφωση μιας χρηστής δημοσιονομικής συμπεριφοράς. Στην παρούσα εργασία, αφού εξετασθεί το ζήτημα της έννοιας και της νομικής φύσης της δημόσιας σύμβασης, θα καταγραφεί η εξέλιξη του ενωσιακού και εθνικού δικαίου στο πεδίο των δημοσίων συμβάσεων, θα εκτεθούν οι γενικές αρχές που διέπουν το δίκαιο αυτών και τέλος θα αναλυθούν οι εξαιρετικές διαδικασίες ανάθεσης που παρεκκλίνουν από τις γενικές αυτές αρχές, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους, οι προϋποθέσεις προσφυγής σε αυτές, οι διαδικαστικοί σε κάθε περίπτωση κανόνες και θα γίνει αναφορά στα ευρήματα τα σχετικά με την εφαρμογή των διαδικασιών αυτών. Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, προέταξε την εξέταση του νομοθετικού και εν γένει κανονιστικού πλαισίου, συνέχισε με την αναζήτηση της αντιμετώπισης του από την εθνική και ενωσιακή νομολογία, καταλήγοντας στην εννοιολογική του αποσαφήνιση μέσω των πορισμάτων της θεωρίας.
Abstract:
The EU lawmaker's pursuit of national public procurement procedures has led to the introduction of common binding rules for all Member States, so that public procurement can be assigned without discrimination and both the best choice and the equal access of companies to a single market can be established. EU Union law on public procurement, as set out after the enactment of Directive 2014/24/EU, which repealed Directive 2004/18/EC and was incorporated into national law by Law 4412/2016, provides for a restrictive and detailed list of permissible contracting procedures. Of the award procedures provided, those that deviate from the general principles of transparency, equal participation and free competition, i.e. the negotiation procedure without prior publication of Article 32 and the procedure for direct award without prior publication of Article 118, are of particular interest. The transparency deficit, a principle that is also part of EU law, seems to make up for the ability of the contracting authorities to better and more efficiently adapt supply to demand, weighing a number of factors, such as the special circumstances in which a public authority may be required to enter into a contract, the peculiarities of certain types of contracts and the structure of certain relevant markets. Recourse to these exceptional public procurement procedures is permitted only in certain cases, which are limited to the law, and as long as the strict conditions laid down by respective regulations are met, the provisions of which must be strictly interpreted. However, legal regulations governing these procedures present significant problems in implementation, resulting in cases of poor application of the rules, lack of legal certainty and corruption. The assistance of those responsible for complying with the relevant legislation and the continuous updating of the contracting authorities may ensure that the rules are followed correctly and that a well-run fiscal conduct is established. In the present dissertation, after examining the issue of concept and legal nature of public procurement, the evolution of EU and national law in the field of public procurement will be recorded, the general principles governing the law of these contracts will be exposed and finally, the exceptional assignment procedures that deviate from these general principles, their special characteristics, the conditions for appealing to them, the procedural rules in each case and finally the findings regarding the implementation of these procedures, will be reported. The methodology followed focused on the examination of the legislative and general regulatory framework, continued, seeking to address its treatment by national and EU jurisprudence, concluding its conceptual clarification through theoretical findings.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Δίκαιο, Τεχνολογία και Οικονομία, 2020
