Η αφετηρία της συστηματικής ανάπτυξης της κλινικής των μικρών ομάδων, στους τομείς της θεραπείας, της συμβουλευτικής και της κατάρτισης, τοποθετείται στα τέλη περίπου του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου και συνδέεται με τέσσερα μεγάλα ονόματα: τον Kurt Lewin, τον Carl Rogers, τον Wilfred Bion και τον Siegmund Heinrich Foulkes (Ναυρίδης, 2005).
