Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Αυτή η μελέτη εξετάζει ορισμένες βασικές πτυχές του θέματος για την πιθανή αποτελεσματικότητα θέσπισης ενός ή περισσοτέρων δημοσιονομικών κανόνων στην σταθεροποίηση του λόγου δημόσιου χρέους- ΑΕΠ. Αναπτύσσουμε ένα μακροοικονομικό εμπειρικό μοντέλο σε ομάδες χωρών με διαφορετικά στάδια οικονομικής ανάπτυξης για την περίοδο 1985-2019 με γνώμονα τη ζήτηση που προϋποθέτει μια κλειστή οικονομία και δείχνει ότι ένας δημοσιονομικός κανόνας που θέτει ένα όριο είτε για τις κρατικές δαπάνες, είτε για τα δημόσια έσοδα, είτε για τον κρατικό προϋπολογισμό, είτε για το χρέος, μπορεί να μην εξασφαλίζει μια αναμενόμενη τροχιά του λόγου δημόσιου χρέους- παραγωγής. Εκτός από την απόλυτη αξία του χρέους, η σχέση μεταξύ δημόσιου χρέους και ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος αποτελεί σημαντικό δείκτη της οικονομικής και οικονομικής βιωσιμότητας του κράτους (όπως προβλέπεται από το επικαιροποιημένο κείμενο του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση). Το μοντέλο μας επιτρέπει να χαρτογραφήσουμε διαφορετικά αποτελέσματα όσον αφορά τη πορεία του δημόσιου χρέους από τη διαδικασία δημοσιονομικής εξυγίανσης και να ολοκληρώσουμε ότι η υιοθέτηση και η συμμόρφωση από κάθε κυβέρνηση με την απαραίτητη εκ πρώτης όψεως δημοσιονομική πολιτική δεν αποτελεί εφόδιο στη σωστή παρακολούθηση και ρύθμιση του δείκτη δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ σε μία οικονομία με υπερβολικά υψηλά επιτόκια, που συνοδεύονται από πιο αναδρομικά συστήματα φορολόγησης. Το μοντέλο μας επίσης προτείνει ότι μια πιο ανεπτυγμένη οικονομική δομή μπορεί να οδηγηθεί στην υλοποίηση της μείωσης του δημόσιου χρέους επιλέγοντας το κατάλληλο δημοσιονομικό πλέγμα κανόνων, δηλαδή με το σωστό συνδυασμό δημοσιονομικών κανόνων μπορεί να εφαρμοστεί η μείωση του δημόσιου χρέους.
Abstract:
This study examines some key aspects of the debate about the potential efficacy of adopting one or more fiscal rules in stabilizing the debt-to-output ratio. We develop a macroeconomic empirical model to groups of countries with different stages of economic development for the period 1985- 2019 that assumes a closed economy and show that a fiscal rule that sets a limit either for government expenditure ceiling, either for public revenue, either for government budget or for debt may not guarantee an expected trajectory of the debt-to-output ratio. In addition to the absolute value of debt, the relationship between government debt and gross domestic product is an important indicator of the economic and financial viability of the state (as provided by the updated text of the Stability and Growth Pact in the European Union). The model allows us to map out different results in terms of the debt consolidation from the process of fiscal consolidation and concludes that the adoption and compliance by every government with the prima facie fiscal policy is not sufficient to properly monitor and regulate the public debt ratio in economies enduring excessively high interest rates accompanied by more regressive taxation systems. Our model also suggests that a more developed financial structure can lead to a reduction in public debt by choosing the appropriate fiscal grid, that is, with the right combination of fiscal rules, the reduction of public debt can be implemented.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Εφηρμοσμένων Οικονομικών και Διοίκησης, 2020
