Εξετάζονται κριτικά θεμελιώδεις ιδέες και πρακτικές για τη μάθηση του γραπτού λόγου, που αφορούν την επιστημονική θεωρία, την παιδαγωγική πρακτική και τα προβλήματα μάθησης. Αφετηρία της κριτικής είναι η θεωρητική μονομέρεια που ξεκινά από μια παράδοση της ψυχολογικής επιστήμης, καθοριστική όμως για την παιδαγωγική, που μελετά τη μάθηση ως γνωστικό φαινόμενο και μόνο.
