Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Οι φυσικές καταστροφές, ως αποτέλεσμα των φυσικών φαινομένων μπορεί να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή και την περιουσία των ανθρώπων με δυσμενείς επιπτώσεις στην οικονομία και τις υποδομές της χώρας. Ομοίως, οι τεχνολογικές καταστροφές απειλούν σε μεγάλο βαθμό τόσο το φυσικό περιβάλλον, όσο και τις ανθρώπινες κοινωνίες.Για τον λόγο αυτό, όπως σε κάθε σύγχρονο κράτος, έτσι και στην Ελλάδα έχει καταβληθεί προσπάθεια τα τελευταία τριάντα, κυρίως, έτη να δημιουργηθούν οι κατάλληλες δομές και να υπάρξει αποτελεσματική οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας με απώτερο σκοπό την προστασία των πολιτών και του φυσικού περιβάλλοντος από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές, με την κατάλληλη αντιμετώπιση των εν λόγω καταστροφών και τον μετριασμό των συνεπειών αυτών.Η Πολιτική Προστασία αποτελεί μία από τις αυτονόητες πολιτικές του Κράτους η οποία παρουσιάζει δύο κρίσιμα και μοναδικά στοιχεία: Από τη μία αποτελεί μορφή αξιολόγησης της αποτελεσματικότητας και του επιπέδου ανταπόκρισης της δημόσιας διοίκησης σε περιβάλλον περιορισμένης προβλεψιμότητας, από την άλλη αποτελείπεδίο στο οποίο δραστηριοποιούνται ταυτόχρονα κρατικοί και κοινωνικοί παράγοντες προκειμένου να επιτευχθεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Επομένως η πολιτική προστασία αποτελεί τον κύριο και όχι τον δευτερεύοντα στόχο της δημόσιας διοίκησης.Στο πλαίσιο της παρούσας εργασίας, γίνεται αναφορά στα είδη των καταστροφών, περιγράφονται αναλυτικά οι δομές και η οργάνωση της Πολιτικής Προστασίας στην Ελλάδα, μέσα από τη μελέτη του θεσμικού πλαισίου που διέπει αυτά, ιδίως δε του Γενικού Σχεδίου Πολιτικής Προστασίας με την κωδική ονομασία «ΞΕΝΟΚΡΑΤΗΣ», το οποίο αποτελεί το βασικό εργαλείο οργάνωσης της κρατικής μηχανής για την αντιμετώπιση έκτακτων αναγκών από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές.Η αποτελεσματική αντιμετώπιση των κρίσεων εξαρτάται τόσο από την οργάνωση των συστημάτων λήψης αποφάσεων του δημοσίου διοικητικού μηχανισμού, όσο και από την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών αυτού.Τέλος, θα ήταν ευκταίο, η παρούσα εργασία να αποτελέσει μια ακόμα αφορμή προβληματισμού και συσκέψεων θεσμικών παραγόντων ώστε να δρομολογηθούν οι απαραίτητες ενέργεις και εισηγήσεις προς την κατεύθυνση ενός νέου συστήματος διαχείρισης έκτακτων αναγκών από φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές που θα προσεγγίζει ολιστικά τους κινδύνους των εν λόγω καταστροφών, με απώτερο στόχο την προστασία των πολιτών, της κοινωνίας και του φυσικού περιβάλλοντος.
Abstract:
Natural disasters, as a result of natural phenomena, may endanger people's lives and property with adverse impacts on the country's economy and infrastructure. Likewise, technological disasters threaten to a great extent both the natural environment and human societies.For this reason, as in every modern state, there has been an effort in Greece in the last thirty, mainly years, to create the appropriate structures and to provide an effective organisation of civil protection with the ultimate aim of protecting Citizens and the natural environment from natural and technological disasters, by properly tackling these disasters and mitigating these consequences.Civil protection is one of the self-explanatory policies of the State which presents two crucial and unique elements: on the one, it is a form of assessing the effectiveness and level of response of the public administration in the environment Limited predictability, on the other hand, is a field in which both state and social actors operate simultaneously in order to achieve the best possible result. Civil protection is therefore the main and not the secondary objective of public administration.In the context of this work, an reference will be made to the types of disasters, the structures and the Organisation of civil protection in Greece will be described in detail, through the study of the institutional framework that governs them, in particular the General plan Civil protection under the code name "XENOKRATIS", which is the main tool for the organisation of the state machine in response to emergency needs from natural and technological disasters.Effective response to crises depends both on the organisation of the decision-making systems of the public administrative mechanism and on the quality of the services provided.Finally, it would be desirable for the present work to be another reason for reflection and meeting institutional factors in order to initiate the necessary actions and suggestions towards a new emergency management system by Natural and technological disasters that will approach the dangers of these disasters holistically, with the ultimate aim of protecting citizens, society and the natural environment.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διοικητική Επιστήμη και Δημόσιο Μάνατζμεντ, 2020
