Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Ζούμε σε έναν τρομακτικά βίαιο κόσμο, όπου η βία εξακολουθεί να αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει στιγμή της ανθρώπινης πραγματικότητας που να μην είναι συναρτημένη με αυτήν. Ποιος, όμως, θα τολμούσε, να καυχηθεί πως γνωρίζει τι είναι η βία ή ότι τιθάσευσε τον τεράστιο όγκο γνώσεων και προσεγγίσεων που σώρευσαν διάφορες επιστήμες κατά την προσπάθεια τους να αναλύσουν τη βία, ή ακριβέστερα τις διάφορες μορφές της; Η μελέτη που ακολουθεί αποτελεί μια προσπάθεια διερεύνησης της βίας και της πολιτικής μέσα από την οπτική συγκεκριμένων φιλοσοφικών και πολιτικών προσεγγίσεων αναδεικνύοντας το δυναμικό περιεχόμενο της διαλεκτικής τους σχέσης, όπως διαμορφώνεται στη λογική της εξέλιξης των σχέσεων δύναμης εντός του κοινωνικού σχηματισμού σε συγκεκριμένο ιστορικά τόπο και χρόνο. Οριοθετώντας τις έννοιες της πολιτικής και του πολιτικού μέσα από το έργο των Λακλάου– Mουφ, Αριστοτέλη και Σμιτ εξετάζουμε τη νοηματοδότηση, τους λόγους, τους σκοπούς και τα πρακτικά ενεργήματα της βίας, όπως τα ανέλυσαν κατ’ αρχήν οι «θεωρητικοί της βίας» Άρεντ, Σορέλ και Μπένγιαμιν. Με οδηγό τις «θέσεις» περί βίας των τριών αυτών στοχαστών επεξεργαζόμαστε τα επιμέρους επιχειρήματά τους φιλτράροντας τη σχέση βίας και πολιτικής μέσα από διάφορα φιλοσοφικά και επιστημονικά θέματα όπως αυτά της ελευθερίας, της εξουσίας, της δύναμης, της γνώσης, της ταυτότητας της ανθρώπινης φύσης, της ηθικής, του δικαίου και της δικαιοσύνης. Με δεδομένο ότι οι απαιτήσεις ενός εγχειρήματος αξιολόγησης της σχέσης βίας και πολιτικής είναι τεράστιες, ο περιορισμός από μέρους μας του «πεδίου» διερεύνησης των λόγων που αναπτύχθηκαν σε σχέση με τη βία και την πολιτική κρίθηκε επιβεβλημένος και ως εκ τούτου το στοίχημα της παρούσας αξιολόγησης της βίας δεν μπορεί παρά να είναι μερικό και σε συνάρτηση με το θεωρητικό υλικό που επιλέχθηκε.
Abstract:
We live in a horribly violent world, where violence continues to prove that there is no moment of human reality that is not bound up with it. But who would dare to boast that he knows what violence is or that he has harnessed the enormous amount of knowledge and approaches accumulated by various disciplines when trying to analyze violence, or more precisely, its various forms? The following study is an attempt to investigate violence and politics through the perspective of specific philosophical and political approaches, highlighting the dynamic content of their dialectical relationship, as formed in the logic of the evolution of power relations within the social formation through history. Delimiting the concepts of political and politics through the work of Laclau - Mouffe, Aristotle and Schmitt, we examine the meaning, the reasons, the objectives and the impact of violence as analyzed mainly in the “theorists of violence” Arendt, Sorel and Benjamin. Guided by the “positions” of violence of these three thinkers, we process their arguments, filtering the relationship between violence and politics through various philosophical and scientific issues such as freedom, force, power, knowledge, identity of the human nature, ethics, law and justice. Given the fact that the requirements of an evaluation of the relationship of violence and politics are enormous, limiting the “champ” of investigation on our behalf was imperative, and therefore the certainty of our assessment of violence can only be partial and in relation to the theoretical material selected.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΠΜΣ “Η Σύγχρονη Εγκληματικότητα και η Αντιμετώπισή της”, 2015