Η '/ενική αποτυχία των χωρών, που έχουν στρατευθεί συστηματικά στον αγώνα της πρόληψης της τοξιμανίας, εδώ και είκοσι περίπου χρόνια, θέτει πολλά ερωτήματα γύρω από το αν υπάρχει ή όχι δυνατότητα πρόληψης του τόσο σοβαρού αυτού προβλήματος, που οι ενδημικές του διαστάσεις σήμερα απειλούν τους νέους όλων των χωρών, έχοντας διασπάσει φράγματα γεωγραφικών συνόρων, πολιτικών καθεστώτων, κοινωνικών τάξεων και ηλικίας. Στο άρθρο αυτό δίνεται έμφαση στις εκπαιδευτικές στρατηγικές πρόληψης, που έχουν στόχο τη μείωση της ζήτησης. Παρουσιάζονται στοιχεία από μελέτες αξιολόγησης προγραμμάτων πρόληψης και επισημαίνονται οι λόγοι που κάνουν την αξιολόγηση παρόμοιων προσπαθειών εξαιρετικά δύσκολη. Στα πλαίσια των καινοτομιών στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης της τοξικομανίας, γίνεται μια σύντομη ανάπτυξη της φιλοσοφίας και της μεθοδολογίας του διακρατικού ευρωπαϊκού προγράμματος αγωγής υγείας, με στόχο την πρόληψη της εξάρτησης από ουσίες, στο οποίο συμμετέχει και η χώρα μας. Τέλος, συζητείται κάτω από ποιες προϋποθέσεις, μεθοδολογικές και κοινωνικής πολιτικής, μπορεί να θεωρηθεί ως μία πραγματικότητα σήμερα η ύπαρξη, αν όχι αποδεδειγμένα αποτελεσματικών μεθόδων, τουλάχιστον μεθόδων που υπόσχονται, στον τομέα της πρωτογενούς πρόληψης της τοξικομανίας.
