Νομικά και ηθικά ζητήματα του Ν. 3984/2011 περί δωρεάς και μεταμόσχευσης οργάνων
Κύρια Υπευθυνότητα:
Μαστακούρης, Θωμάς Π.
Επιβλέπων:
Κριάρη-Κατράνη, Ισμήνη
Θέματα:
Ημερομηνία Έκδοσης:
2011
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Ο νέος ελληνικός νόμος 3984/2011 περί δωρεάς και μεταμόσχευσης οργάνων προσπαθεί να εναρμονίσει την ελληνική νομοθεσία με εκείνες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε καίρια ζητήματα, επιχειρώντας να αλλάξει όχι μόνο νομικές διατάξεις, αλλά επίσης τα ήθη και την νοοτροπία των Ελλήνων απέναντι στις μεταμοσχεύσεις ανθρωπίνων οργάνων και ιστών. Τα δύο κρίσιμα άρθρα τα οποία προκάλεσαν τις περισσότερες συζητήσεις και την μεγαλύτερη αντίδραση ήταν τα άρθρα 8 και 9 του Νόμου, για τους ζωντανούς και πτωματικούς δότες αντίστοιχα. Ο Νόμος διευρύνει τον αριθμό των δυνητικών ζώντων δοτών, επιτρέποντας και σε πιο μακρινούς συγγενείς να δωρίσουν τα όργανά τους, όπως επίσης και σε άτομα που συζούν με σύμφωνο συμβίωσης ή έχουν ισχυρό «συναισθηματικό δεσμό» με τον ασθενή, ενώ επιβάλλει και την «εικαζόμενη συναίνεση» των πτωματικών δοτών οι οποίοι δεν δήλωσαν ρητά και γραπτώς την αντίθεσή τους στην δωρεά των οργάνων τους μετά θάνατον ενόσω ζούσαν. Ο Νόμος ενσωματώνει επίσης την Οδηγία 2010/53/ΕΕ σχετικά με τα πρότυπα ποιότητας και ασφάλειας στα ανθρώπινα όργανα τα οποία προορίζονται για μεταμόσχευση, ενώ διευρύνει την ελληνική νομοθεσία ώστε να καλύπτει ζητήματα αποθήκευσης και μεταμόσχευσης ιστών και ομφαλοπλακουντιακού αίματος. Πολλές φωνές μέσα και έξω από το κοινοβούλιο υποστηρίζουν πως ο νέος Νόμος θα δημιουργήσει μια ακόμη μεγαλύτερη απροθυμία στους Έλληνες πολίτες να γίνουν πτωματικοί δότες, ενώ άλλοι πιστεύουν πως είναι ένα σημαντικό βήμα προς την σωστή κατεύθυνση.
Abstract:
The new Greek Act 3984/2011 about the donation and transplant of human organs attempts to harmonize Greek legislation with the current legislation of the other European countries and the EU in crucial matters, trying to change not only the law, but also the customs and mental attitudes of the Greek people towards organ and tissue transplants. The two crucial articles that brought about the greatest debate and opposition were articles 8 and 9 of the Act, about living and cadaveric donors respectively. The Act broadens the range of living donors, allowing more distant relatives to become donors, as well as people that live under a cohabitation agreement and have “strong emotional ties” with the patient, and enforces the “presumed concense” of cadaveric donors who were not opposed explicitly in written form while living to their donation of organs after death. The Act also embodies Directive 2010/53/eu on standards of quality and safety of human organs, and expands the current Greek legislation to cover matters of storing and transplanting tissue and cord blood. Many voices inside and outside the parliament believe that the new Act will create an even greater reluctance to the Greek citizens to become cadaveric donors, while others insist it is a big step to the right direction.
