Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία εξετάζει πώς πτυχώνεται και διαμορφώνεται ως έννοια η βία την περίοδο της εξέγερσης του '08, μέσω των διάφορων αποφάνσεων που αποτυπώνονται για αυτήν την σημασία στον αστικό τύπο και σε ανεξάρτητα μέσα αντιπληροφόρησης, ποιες υποκειμενοποιήσεις παράγονται και ποιος είναι ο τρόπος με τον οποίο επιτελείται η βία ως στρατηγική στις δυο αφηγήσεις. Την αφήγηση της εξέγερσης και της αντιεξέγερσης. Αυτης που αρνείται το δικαίωμα του μονοπώλιου της βίας του κρατικού μηχανισμού και αυτής που το δικαιολογεί. Μια εξέταση που δεν μπορεί να μείνει μόνο στα αυστηρά πλαίσια της κοινωνιολογίας αλλά θα κινηθεί και σε άλλα μονοπάτια όπως αυτό της κοινωνικής ανθρωπολογίας.
Abstract:
This paper examines how the meaning of violence was shaped within the uprising of '08, through various media scripts referring on this notion. Sources are taken from the Press and from independent counter-information texts. Also, we examine the produced subjectifications and the way in which the violence was being performed as a strategy within the two narratives (one coming from the uprising and another from the counteruprising). The first narration denies the state's right to the monopoly of violence and the latter justifies it. This is a survey that can not be left within the strict framework of sociology but also moves to other paths such as social anthropology.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνιολογία", κατεύθυνση Κοινωνική και Πολιτική Θεωρία, 2014
