Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα διπλωματική εργασία έχει τον τίτλο «η αφήγηση στην ιχνηλάτηση της πολιτισμικής ταυτότητας, Η περίπτωση των Μικρασιατών δεύτερης και τρίτης γενιάς της Νέας Ιωνίας Μαγνησίας». Αποτελεί μια προσπάθεια καταγραφής ιστοριών και προφορικών αφηγήσεων απόγονων προσφύγων στην Νέα Ιωνία του Βόλου, με σκοπό την ανεύρεση απαντήσεων σχετικών με την πολιτισμική ταυτότητα του πρόσφυγα και πως αυτή συντάσσεται και διατηρείται. Ακόμη αφορά την εξέταση του αισθήματος της συλλογικής μνήμης, μέσα από ιστορίες που έχουν ειπωθεί και μεταφερθεί από τους πραγματικούς πρωταγωνιστές που δεν είναι άλλοι από τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Η κυρία Γεωργακοπούλου επισημαίνει πως το άτομο μέσα από την αφήγησή του διαμορφώνει την προσωπική και την κοινωνικό-πολιτισμική του ταυτότητα. Δεν είναι μόνο η γνώση που μεταφέρεται αλλά και η προσπάθεια του αφηγητή να μεταφέρει κάποια συναισθήματα, μέσω της υποκειμενικής σκοπιάς από την οποία παρουσιάζει τα γεγονότα. (Georgakopoulou, 1997)\r\nΟ σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η ύπαρξη ή όχι -μετά από σχεδόν εκατό χρόνια από την μικρασιατική καταστροφή-, η πολιτισμικής ταυτότητας στους απογόνους προσφύγων. Παράλληλα τίθεται ως υποερώτημα το αν επιπλέον προφορικές αφηγήσεις χρόνιων κατοίκων της Νέα Ιωνία Μαγνησίας, προδίδουν την ύπαρξη πολιτισμικής ταυτότητας, ή αν τέτοιες ταυτοτικές αφηγήσεις μπορούν να εκμαιευθούν μέσα από το πείραμα του οπτικού ερεθίσματος (stimulus), με αρχειακές εικόνες από σημεία, μνημεία και πρόσωπα της πρώτης εγκατάστασης προσφύγων. Τέλος ένας από τους σκοπούς της έρευνας είναι να γίνει σαφές το αν η πολιτισμική αυτή ταυτότητα έχει την δυνατότητα να περνά από γενιά σε γενιά, χωρίς αλλοίωση ή αν μακροπρόσθεσμα φθίνει, δίνοντας την θέση της σε μια νέα τάξη πραγμάτων μέσα στην κοινωνία της γρήγορης πληροφορίας. Όλα αυτά δεδομένου του ότι η Νέα Ιωνία του Βόλου έχει πια προσμιχθεί με χιλιάδες διαφορετικούς πολίτες που δεν αποτελούν απόγονους προσφύγων κι άρα δεν αποτελεί πια έναν καθαρά προσφυγικό συνοικισμό.\r\nΠροκειμένου να γίνει η προσπάθεια ανάλυσης και απόδειξης παραπάνω ερευνητικών ερωτημάτων, έγινε μια μείξη μεθοδολογικών προσεγγίσεων προκειμένου το αποτέλεσμα να είναι όσο το δυνατόν πιο αληθές αλλά και κατοχυρωμένο. Αρχικά συγκεντρώθηκαν στοιχεία από Ελληνική και ξένη βιβλιογραφία, από έντυπα και διαδικτυακές πηγές, κατόπιν έγιναν διερευνητικές συζητήσεις με εκπροσώπους δύο πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής και τέλος πραγματοποιήθηκε μια σειρά συνεντεύξεων με πρόσφυγες δεύτερης και τρίτης από την Μικρά Ασία. Κατόπιν έγινε η απομαγνητοφώνηση των συνεντεύξεων αυτών, οι οποίες βρίσκονται στο παράρτημα της εργασίας. Τέλος έγινε η ανάλυση των προφορικών αυτών αφηγήσεων με βάση το μοντέλο Labov-Waletzky. Μετά την ανάλυση έγινε η προσπάθεια καταγραφής τόσο των αποτελεσμάτων της συνολικής έρευνας, όσο και των πορισμάτων του πειράματος, το οποίο βασίζεται στο ερέθισμα των υποκειμένων μέσω της εικόνας. Η συνολική καταγραφή των αποτελεσμάτων παρουσιάζεται κι αναλύεται στο πέρας της εργασίας.
Abstract:
This paper entitled “Νarrative in the tracing of cultural identity, The case of the second and third generation of Asia Minor of Nea Ionia Magnesia”, it is an attempt to record stories and oral narrations of descendant refugees in Nea Ionia of Volos, in order to find answers related to the cultural identity of a refugee and how it is maintained. It also concerns the examination of the feeling of collective memory through stories that have been told and conveyed by the real protagonists who are none other than the refugees of Asia Minor. According to Mrs. Georgakopoulou it is the individual who through his narrative shapes his personal and socio-cultural identity. It is not only the knowledge that is conveyed but also the narrator's attempt to convey some emotions, through the subjective point of view from which he presents the facts. The purpose of this paper is whether there really is, almost a hundred years after the Asia Minor catastrophe, cultural and cultural identity in the descendants of refugees, while the question arises whether additional oral narratives of chronic residents of Nea Ionia Magnesia, betray the existence of cultural identity, or if such identifiable narratives can be elicited through the visual stimulus experiment, with archival images of places, monuments and persons of the first refugee settlement. Finally, one of the aims of the research is to make clear whether this cultural identity has the potential to be passed down from generation to generation, without alteration or if it declines in the long run, giving way to a new order of things in the fast information society. All this given, Nea Ionia of Volos has now been mixed with thousands of different citizens who are not descendants of refugees, and therefore is no longer a purely refugee settlement. In order to make the effort to analyze and prove the above research questions, a mixture of methodological approaches was made in order for the result to be as true as possible but also fortified. Initially, data were collected from Greek and foreign literature, from print and online sources, then exploratory discussions were held with representatives of two cultural associations in the area and finally a series of interviews were conducted with second and third refugees from Asia Minor. Then these interviews were transcribed, which are in the appendix of the work, and finally the analysis of these oral narratives was done based on the Labov-Waletzky model. After the analysis, an attempt was made to record both the results of the overall research and the findings of the experiment, which is based on the stimulation of the subjects through the image. The overall recording of the results is presented and analyzed at the end of this very paper.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ, κατεύθυνση Επικοινωνία και Ρητορική των Μέσων, 2022