Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη το 2001 αποτέλεσε χρονικό ορόσημο για την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών της. Όμως λόγω της αρχιτεκτονικής της οικονομικής ένωσης, τα οφέλη με την πάροδο των πρώτων ετών υποσκελίστηκαν από τα μειονεκτήματα, όπως η άνοδος του γενικού επιπέδου των τιμών (πληθωρισμός), η βαθμιαία υπερχρέωση του δημοσίου αλλά και των ιδιωτών. Βασικό στοιχείο που συνετέλεσε σε αυτήν την αλλαγή ήταν οι εγγενείς αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας και η στρεβλή λειτουργία του ελληνικού καπιταλιστικού συστήματος. Ως φυσικό αποτέλεσμα, η χώρα οδηγήθηκε σε αδυναμία δανεισμού το 2009 καθόσον οι αγορές χρήματος και κεφαλαίων εκτίμησαν ότι ο κίνδυνος μη αποπληρωμής των ελληνικών ομολόγων ήταν πολύ υψηλός, με επακόλουθο την υπέρμετρη αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Αδυνατώντας να πράξει διαφορετικά, η χώρα οδηγήθηκε στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης και το ΔΝΤ, συνάπτοντας έκτοτε δάνεια με σκληρούς όρους δημοσιονομικής προσαρμογής, επί τη βάσει των αποκαλούμενων “Μνημονίων”, που αριθμούν πλέον τα τρία. Η βαθιά ύφεση που περιήλθε η χώρα έχει χαρακτηριστικά «υστέρησης» και θα απαιτηθούν στο μέλλον ανατρεπτικές κινήσεις τόσο από τις ελληνικές κυβερνήσεις αλλά και τους Ευρωπαίους εταίρους της για την εξισορρόπηση των δημοσιονομικών της.
Abstract:
The entry of Greece into the Euro zone in 2001 is a milestone on the course of its fiscal figures. But due to the architecture of the economic union, the benefits over the first few years supplanted by the disadvantages, such as the increase in the general price level (inflation) and the gradual indebtedness of the public sector as well as the individuals. A key element that contributed to this change was the inherent weaknesses of the Greek economy and the inappropriate functioning of the Greek capitalist system. As a natural result, the country was led nearly to default in 2009 since the money and capital markets have estimated that the risk of Greek bonds to default was very high, with consequent excessive increase in lending rates. Unable to do otherwise, the country was led to the European Support Mechanism and the IMF, entering since then, into loans with harsh conditions of fiscal adjustment on the basis of so-called “Memorandums”, now numbering three. The deep recession that the country has received characteristics of “hysteresis” and subversive movements will be required in the future, from both the Greek government and its European partners in order to balance its financial figures.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Οικονομικής και Περιφερειακής Ανάπτυξης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Εφηρμοσμένων Οικονομικών και Διοίκησης, 2016