To εργαλείο της Δέουσας Εκτίμησης (άρθρο 6 παρ. 3-4 Οδηγίας 92/43/ΕΟΚ) και η εφαρμογή του στην Ελλάδα
Τίτλος:
The tool of Appropriate Assessment (article 6 par. 3-4 of Directive 92/43 / EEC) and its application in Greece
Κύρια Υπευθυνότητα:
Γαλάνης, Παναγιώτης Α.
Επιβλέπων:
Καραγεώργου, Βασιλική Ι.
Θέματα:
Keywords:
Βιοποικιλότητα, Ενωσιακό Δίκαιο Περιβάλλοντος, Οδηγία για τους οικοτόπους, Δέουσα Εκτίμηση Biodiversity, EU Environmental Law, “Habitats” Directive, Appropriate Assessment
Ημερομηνία Έκδοσης:
2022
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η σημαίνουσα Οδηγία 92/43/ΕΟΚ για τους οικοτόπους κατοχυρώνει τη διαδικασία εκτίμησης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων σχεδίου/έργου με τη διαδικασία της Δέουσας Εκτίμησης. Η τοποθέτηση της διαδικασίας αυτής στο ενωσιακό δικαιϊκό οικοδόμημα συνιστά αυτονόητη παράμετρο της διεύρυνσης της περιβαλλοντικής προστασίας και ιδίως της προστασίας της βιοποικιλότητας, μέσω ιδίως της Οδηγίας για τους οικοτόπους. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή ευθέως αντιπαραβάλλεται με την περιβαλλοντική εκτίμηση και αδειοδότηση των Οδηγιών ΣΠΕ και ΕΠΕ. Επισημαίνεται σε ενωσιακό επίπεδο η ευρύτητα της προστασίας, η δυσκολία εννοιολογήσεων ποικίλων όρων (π.χ. «σχέδιο», «αρμόδιες αρχές» κλπ.), ενώ προσεγγίζονται κριτικά τα χαρακτηριστικά, τα στάδια της διαδικασίας και οι εξαιρέσεις από τη διαδικασία. Για τη διαδικασία αυτή έχει παραχθεί μία αξιοσημείωτη (σχεδόν πάγια) νομολογία σε ενωσιακό και εθνικό επίπεδο. Αυτή επισκοπείται στην παρούσα διπλωματική εργασία, με κριτικό και αναλυτικό, ολιστικό, αλλά και πρακτικό πνεύμα. Στην εθνική έννομη τάξη, εξετάζεται η νομοθετική μεταφορά της Οδηγίας στην ελληνική νομική πραγματικότητα, αλλά και η νομολογιακή της εφαρμογή. Διαπιστώνεται η ελλιπής μεταφορά της Οδηγίας, καθώς και η εν γένει παρερμηνεία της αληθούς φύσης της Δέουσας Εκτίμησης από την ελληνική δικαιοσύνη. Τέλος, εκφράζονται σκέψεις γενικότερης φύσεως για τον χαρακτήρα της διαδικασίας και τη θέση της στο Δίκαιο Περιβάλλοντος που είτε επιβεβαιώνουν είτε διαψεύδουν τα όσα έγιναν δεκτά κατά την πορεία της έρευνας.
Abstract:
The so-called Habitats Directive 92/43/EEC establishes the process of environmental/project impact assessment with the Appropriate Assessment procedure. The inclusion of this procedure in the EU legal framework is an obvious aspect of the expansion of environmental protection and in particular the protection of biodiversity, through the Habitats Directive. However, this process is directly contrasted with the environmental assessment and licensing of the SEA and EIA Directives. The breadth of protection, the difficulty of conceptualizing various terms (eg "plan", "competent authorities") are pointed out at EU level, while the characteristics, the stages of the process and the exceptions to the procedure are critically approached. Remarkable (almost established) case law has been produced for this process at an EU and national level. The latter is reviewed in the present dissertation, with a critical and analytical, holistic, but also practical spirit. In the national legal order, the legislative transposition of the Directive into the Greek legal reality is examined, as well as its jurisprudential application. The incomplete transposition of the Directive is ascertained, as well as the general misinterpretation of the true nature of the Appropriate Assessment procedure by the Greek justice. Finally, thoughts of a more general nature are expressed about the nature of the process and its place in Environmental Law, which either confirm or refute what was accepted during the investigation.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Δίκαιο και Πολιτική για το Περιβάλλον και την Ενέργεια, 2022