Το κυπριακό πρόβλημα στη νομολογία των ευρωπαϊκών δικαστηρίων
Κύρια Υπευθυνότητα:
Λοϊζου, Ανδρέας
Θέματα:
Ημερομηνία Έκδοσης:
2012
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία με τίτλο "Το Κυπριακό πρόβλημα στην νομολογία των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων" επιχειρεί να δώσει απάντηση στο ερώτημα εάν ένα πολιτικό πρόβλημα, όπως είναι το Κυπριακό, μπορεί να επιλυθεί ενώπιον των Δικαστηρίων, αλλά και να παρουσιάσει το νομολογιακό κεκτημένο που δημιουργήθηκε, με βάση τις υποθέσεις που ήχθησαν ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων του Συμβουλίου της Ευρώπης και του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης.Στο πρώτο κεφάλαιο παρουσιάζεται η ενταξιακή πορεία της Κύπρου, από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 έως το 2004, όπου έγινε πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στο εν λόγω κεφάλαιο εξετάζονται τα προβλήματα που αντιμετώπισε η Κυπριακή Δημοκρατία κατά την διάρκεια της ενταξιακής της πορείας, εξαιτίας της τούρκικης εισβολής το 1974 και της παράνομης κατοχής του 40% του εδάφους της.Στο δεύτερο κεφάλαιο, όπου είναι το κύριο μέρος αυτής της εργασίας, εξετάζεται το νομολογιακό κεκτημένο που δημιούργησαν οι υποθέσεις απτόμενων του Κυπριακού οι οποίες ήχθησαν ενώπιον των προαναφερόμενων δικαιοδοτικών οργάνων. Συγκεκριμένα παρουσιάζεται η τέταρτη διακρατική προσφυγή της Κύπρου κατά της Τουρκίας ενώπιον του ΕΔΑΔ και ποια απόφαση πάρθηκε από το διεθνές δικαστήριο. Επίσης εξετάζεται η υπόθεση της Τιτίνας Λοϊζίδου, η οποία υπέβαλε προσφυγή κατά της Τουρκίας για σειρά παραβιάσεων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την έκθεση της οποίας (Ιούλιος 1993) η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά την παρέλευση της τρίμηνης προθεσμίας που ορίζει η σύμβαση, παρέπεμψε στο ΕΔΑΔ. Να σημειωθεί ότι με την απόφαση του ΕΔΑΔ στη εν λόγω υπόθεση ανοίχτηκε ο δρόμος για χιλιάδες πρόσφυγες να διεκδικήσουν την περιουσία τους στη βόρεια Κύπρο, την οποία στερούνταν εξαιτίας της τούρκικης κατοχής.Η Τρίτη υπόθεση που εξετάζεται στο δεύτερο κεφάλαιο και αφορά επίσης το περιουσιακό είναι η υπόθεση Ξενίδη-Αρέστη η οποία βαδίζει στο δρόμο που χάραξε η απόφαση του Δικαστηρίου στη υπόθεση Λοϊζίδου. Η διαφορά σε αυτή την υπόθεση έγκειται στο γεγονός ότι η Τουρκία επικαλείται το άρθρο 35 παρ. 1 της ΕΣΔΑ, με βάση το οποίο προβλέπεται ότι για να προσφύγει κάποιος στο ΕΔΑΔ οφείλει να εξαντλήσει τα εσωτερικά ένδικα μέσα. Στην υπόθεση Λοϊζίδου δεν υπήρχαν εσωτερικά ένδικα μέσα σε αντίθεση με την υπόθεση Ξενίδη-Αρέστη όπου δημιουργήθηκε η Επιτροπή περιουσιών στα κατεχόμενα υπό την αιγίδα της Τουρκίας.Θα εξετάσουμε λοιπόν πως το ΕΔΑΔ αποφάσισε ότι "η θεραπεία" που προσέφερε η Τουρκία στη υπόθεση Ξενίδη-Αρέστη δεν ήταν αποτελεσματική αλλά και το πώς η υπόθεση Δημόπουλου άλλαξε τα δεδομένα, στη οποία τελικώς το Δικαστήριο αποφάσισε πως η Επιτροπή αποζημιώσεων μπορεί να θεωρηθεί ως εσωτερικό ένδικο μέσο, επομένως οι πρόσφυγες οφείλουν να προσφεύγουν πρωτίστως στη Επιτροπή αποζημιώσεων και εν συνεχεία αν δεν δικαιωθούν μόνο τότε θα προσφεύγουν στο ΕΔΑΔ.viiiΣτο δεύτερο κεφάλαιο θα εξετασθεί και η εξίσου σημαντική υπόθεση Όραμς, όπου το ΔΕΚ με την απόφαση του έβαλε ένα τέλος στο σφετερισμό ελληνοκυπριακών περιουσιών από Ευρωπαίους πολίτεςΕπιπρόσθετα θα εξετάσουμε μια σειρά υποθέσεων τελωνειακού χαρακτήρα που ήχθησαν ενώπιον του ΔΕΚ. Πρόκειται για τις υποθέσεις Αναστασίου Ι, Αναστασίου ΙΙ και Αναστασίου ΙΙΙ, όπου κρίθηκε από το ΔΕΚ ότι τα εισαγόμενα στην Ε.Ε αγροτικά προϊόντα από την κατεχόμενη Κύπρο, πρέπει να συνοδεύονται από τα απαραίτητα υγειονομικά πιστοποιητικά και σφραγίδες που εκδίδουν οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας.Στο τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο, εκθέτω τα συμπεράσματα μου για το αν βοήθησαν και πως οι προαναφερόμενες αποφάσεις στο να δημιουργηθεί ένα νομολογιακό κεκτημένο, το οποίο θα αποτελέσει την νομική βάση επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος
Abstract:
This paper entitled “The Cyprus problem in case of the European Court” attempts to answer the question whether a political problem, such as the Cyprus issue can be resolved before the Courts, but also to present its case-law acquis created, based cases brought before the courts of Europe and the European Court of Justice, within the European Union.In the first chapter the accession course of Cyprus, since the early '70s until 2004, where it became a full member of the European Union. In this chapter discusses the problems facing the Republic of Cyprus during the accession course because of the 1974 Turkish invasion and illegal occupation of 40% of its territory.In the second chapter, where the bulk of this work, consider the case-law acquis created by assumptions relating as the Cyprus problem which brought before the courts above. Specifically, the Fourth Interstate Application of Cyprus against Turkey before the ECHR and what decision was taken by the international tribunal. We also examined the case of Titina Loizidou, which brought action against Turkey for a series of violations of the European Convention on Human Rights (ECHR) European Court of Human Rights Commission, whose report (July 1993) the Government of the Republic, after expiration of three months specified in the contract, referred to the ECHR. It should be noted that the ECHR ruling in this case opened the way for thousands of refugees to reclaim their property in northern Cyprus, which lacked due to the Turkish occupation.The third hypothesis examined in the second chapter and also the property is Xenidi-Aresti case that walks in the footsteps Court ruling in the Loizidou case. The difference in this case lies in the fact that Turkey invokes Article 35 § 1 of the ECHR, under which it is planned that bring someone to the ECHR must exhaust domestic remedies. In the Loizidou case there were no domestic remedies as opposed to Xenidi-Aresti case where the Commission was created in the occupied properties under the auspices of Turkey. We will look at is how the ECHR decided that "treatment" offered by Turkey in Xenidi-Aresti case was not effective and how the case Dimopoulos changed the data, which the Court ultimately decided that the Commission claims can be considered as an internal appeal, so the refugees have to resort primarily to the compensation Committee and subsequently vindicated only if not then appeal to the ECHR.The second chapter will be considered equally important the Orams case where the ECJ's decision put an end to the usurpation of Greek Cypriot properties by Europeans.Additionally we will examine a number of assumptions Customs character brought before the ECJ. These cases Anastasiou I Anastasiou Anastasiou II and III, where the ECJ that products imported into EU agricultural products from the occupied area must be accompanied by the necessary health certificates and stamps issued by the authorities of the Republic of Cyprus.viIn the third and final chapter, I expose my conclusions about whether and how it helped the above decisions to create a case-law acquis, which will form the legal basis for resolving the Cyprus problem
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Δημόσιας Διοίκησης, ΠΜΣ, κατεύθυνση Εθνική και Κοινοτική Διοίκηση, 2012
