Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

View record information

Department of Political Science and History  

Postgraduate Theses  

 
Τίτλος:Ιχνηλασία του γυναικείου λόγου στα παιχνίδια του Μεσοπολέμου: Παπαστράτειος Σχολή Παιχνιδιών και Διακοσμητικής (1928-1932)
Τίτλος:Tracking the women's discourse in the toys of the Interwar period: Papastratios School of Toys and Decoration (1928-1932)
Κύρια Υπευθυνότητα:Μαρκάκη, Κρυσταλλία Σ.
Επιβλέπων:Κουλούρη, Χριστίνα
Θέματα:Παιχνίδια (Αντικείμενα) -- Ελλάδα -- Ιστορία
Παιδιά -- Ελλάδα -- Ιστορία
Γυναίκες -- Απασχόληση -- Ελλάδα -- Ιστορία
Γυναίκες -- Ελλάδα -- Κοινωνικές συνθήκες
Toys -- Greece -- History
Children -- Greece -- History
Women -- Greece -- Social conditions
Women -- Employment -- Greece -- History
Keywords:άθυρμα, Σύνδεσμος για τα Δικαώματα της Γυναίκας, συνδιδασκαλία, ελληνικότητα, λαϊκός πολιτισμός, Παπαστράτειος, Μεσοπόλεμος, Σχολή Παιχνιδιών, παιδική ηλικία
toy, Association for Women's Rights, childhood, co-education, "greekness", culture, Papastratios, Interwar, School of Toys
Ημερομηνία Έκδοσης:2013
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Ο 20ός αιώνας ανακαλύπτει το παιδί. Ο Μεσοπόλεμος το αναδεικνύει. Ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας, θεραπεύοντας και τον Μεσοπόλεμο και το παιδί του, επιχειρεί να εδραιώσει την αισθητική αγωγή και την καλλιτεχνική εκπαίδευση προτείνοντας την εισαγωγή της κατασκευής παιχνιδιού, αν όχι σαν επαγγελματική δραστηριότητα, τουλάχιστον ως διδάξιμο αντικείμενο σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας – ιδιαίτερα της υπαίθρου. Με αυτό το όραμα, ιδρύει στα τέλη της δεκαετίας του ’20 την Παπαστράτειο Σχολή Παιχνιδιών και Διακοσμητικής προβάλλοντας επιπλέον στόχους: να συμβάλει μέσω της καλλιτεχνικής παιδείας στην αστικοποίηση και την εκβιομηχάνιση (αισθητικοποιώντας το λαϊκό, οικειοποιούμενος το ξενικό)∙ να υπηρετήσει το αίτημα για τη φροντίδα της παιδικής ηλικίας, χωρίς έμφυλα κριτήρια, χρησιμοποιώντας (με τον ευρηματικά χαριτωμένο τρόπο της παιγνιώδους εργασίας) το παιδί (που είναι υποχρεωμένο από τις συνθήκες του καιρού του να δουλέψει) για το παιδί (που απολαμβάνοντας τη χαρά του παιχνιδιού αναλαμβάνει με τη σειρά του κάποιους από τους ρόλους του: εθνικό, κοινωνικό, ιδεολογικό)∙ να «δημιουργήσει» και να διαδώσει το παιδαγωγικό καλλιτεχνικό ελληνικό παιχνίδι, αντιμετωπίζοντάς το ως εργαλείο «εξελληνισμού» και «εκπολιτισμού» συνάμα. Και η Σχολή προικίζεται με τριπλό προφίλ: σχολείο εργασίας, βιοτεχνική μονάδα, φιλανθρωπικό ίδρυμα. Η εργασία πραγματεύεται τη σύλληψη της ιδέας, την ίδρυση της Π.Σ.Π.Δ. και τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας της (1928-1932), εστιάζοντας στην εκδοχή της «ελληνικότητας» που η Σχολή επιχείρησε να πλάσει στο πλαίσιο της ευζωίας και της ευποιίας, ανιχνεύοντας επιρροές, ωσμώσεις, κίνητρα, σχεδιάζοντας το προφίλ των μαθητών (προσφύγων στην πλειονότητά τους), πλησιάζοντας την εικόνα στους δασκάλους, νοηματοδοτώντας τα μαθήματα, φιλτράροντας την απουσία έμφυλων διακρίσεων και, τέλος, ελέγχοντας πώς εργαλειοποιείται το παιχνίδι που, είτε ως κούκλα φαντεζί και προθήκης είτε ως φουστανελάς και Βλάχα, από πολυτελή οργαντίνα ή φτηνό τσίτι, εξουσιοδοτείται να μεταφέρει την «εκσυγχρονισμένη» εθνική ιδέα σε έναν νέο ελληνικό πολιτισμό.
Abstract:The twentieth century discovers the child. The Interwar brings it forth. The Association for Women's Rights by healing the Interwar period and the child in this era, tries to establish the aesthetic education as well as an art education by proposing the introduction of toy construction, if not as a professional activity at least as a teachable subject in all of Greece’s schools -especially those in rural areas. With this vision, Papastratios School of Toys and Decoration was founded in the late 20’s however projecting some additional objectives: a) to contribute through artistic education in urbanization and industrialization (bringing aesthetics to the people, together with usurping the outlandish) and b) to serve the demand for childhood care, without considering gendered criteria, using (through the ingenious and charming way of playful work) the child (who is required under the specific’s period circumstances to work for a living) for the child (who by enjoying the pleasure of the game takes upon himself some of his roles: national, social, ideological) in order to “create” and to spread the pedagogical- artistic- Greek toy, treating it as a tool for both “Hellenization” and “Civilization”. The school is endowed with a triple profile: work school, craft unit and charity establishment. This paper discusses the conception and the establishment of Papastratios and its first years of operation (1928-1932), focusing primarily on the aspect of “greekness” that the school tried to coin as part of welfare and acts of charity. The influences, osmoses and incentives will be detected through the designing of the pupils’ profiles (who are refugees in their majority) as well as the teachers’ profiles. Other issues that will be examined are also: a) the assignment of meaning to the courses taught and b) the filtering for the absence of gender discrimination. Finally we will consider how the toy (being a fancy doll on a showcase or a shepherd’s dress made of luxurious organza or cheap calico) may become the tool and authorize the passage of the “modernized” national idea into a new Greek culture.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, 2013
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 61-63
 
 
Archives to this Item
Archive Type
11PMS_POL_EPI_IST_MarkakiKr.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Library - Information Services, Panteion University