Ο ρόλος της αυτοδιοίκησης α'και β' βαθμού στην χάραξη και άσκηση κοινωνικής πολιτικής στην Περιφέρεια Κρήτης στο πλαίσιο του νόμου Καποδίστριας
Τίτλος:
The role of government first and second degree in the formulation and implementation of social policy in the Region of Crete under the Law Kapodistrias
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η διατριβή αναπτύσσεται σε πέντε κεφάλαια επί,μιας κεντρικής υπόθεσης εργασίας η οποία αναοέρεται στη συμβολή των θεσμών αυτοδιοίκησης και των μηχανισμών που αυτοί αναπτύσσουν στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Εξειδικεύει την ελληνική περίπτωση ερευνώντας διεξοδικά μέσω μιας μελέτης περίπτωσης και συγκεκριμένα της περιφέρειας Κρήτης, τις δομές κοινωνικής προστασίας που λειτουργούν υπό την ευθύνη των φορέων του πρώτου και δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης όπως αυτοί οριοθετούνται από τον Ν.2539/97 με τον κωδικό τίτλο Σχέδιο Καποδίστριας.\r\n\r\nΗ θεωρητική θεμελίωση του θέματος καθώς και η μελέτη περίπτωσης οργανώθηκαν γύρω από τον σύγχρονο προβληματισμό για την κοινωνική πολιτική καθώς και. το ρόλο των φορέων της αυτοδιοίκησης στη νέα διάταξη δυνάμεων στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Ειδικότερα στη διατριβή αναλύονται τα χαρακτηριστικά της κοινωνικής πολιτικής στη σύγχρονη Ελλάδα με έμφαση στη συμβολή της αυτοδιοίκησης στην παροχή κοινωνικών υπηρεσιών. Επιπλέον μέσα από τη μελέτη περίπτωσης αναδείχθηκε η δυναμική ανά βαθμίδα αυτοδιοίκησης - όπως οργανώνονταν από το «Σχέδιο Καποδίστριας»- και διατυπώθηκαν τα χαρακτηριστικά της συνάρθρωσης των πολιτικών κοινωνικής προστασίας στο τοπικό επίπεδο. Στο πρώτο κεφάλαιο αναπτύσσεται η προβληματική γύρω από την κοινωνική πολιτική του μεταπολεμικού κράτους έως τη σύγχρονη εποχή της απορύθμισης των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας. Στο τμήμα αυτό αναφέρονται οι επιμέρους προσεγγίσεις του κράτους πρόνοιας προκειμένου να αποσαφηνισθεί το πλαίσιο εντός του οποίου αναπτύσσονται οι παρεμβάσεις του κράτους στο πεδίο της πρόνοιας, της υγείας, της εργασίας και ευρύτερα των στοιχείων που συνθέτουν το περιεχόμενο της κοινωνικής ασφάλειας. Αναλύονται οι διακριτές ερμηνείες του κοινού φαινομένου των κρατικών πολιτικών και θεμελιώνεται το πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής του σύγχρονου κράτους στον ευρωπαϊκό χώρο. Στη συνέχεια οριοθετείται το περιβάλλον της ανάπτυξης του κράτους πρόνοιας στη μεταπολεμική Ευρώπη όπου αναγνωρίσθηκαν επιμέρους τύποι οργάνωσης της κοινωνικής προστασίας. Οι τύποι αυτοί παρουσιάζονται στη διατριβή και γίνεται εκτενής αναφορά στις επιμέρους τυπολογίες που αναπτύχθηκαν προκειμένου να κωδικοποιήσουν τις πρακτικές και τους μηχανισμούς κοινωνικής προστασίας, τις στοχεύσεις και την αποτελεσματικότητα της λειτουργίας τους. Στο πλαίσιο αυτό γίνεται επαρκής αναφορά στη θέση της Ελλάδας στη συζήτηση αφού όπως επισημαίνεται και στο κείμενο, η υστέρηση ανάπτυξης μηχανισμών κοινωνικής προστασίας συχνά οδήγησε στη σχετική περιθωριοποίηση της ελληνικής περίπτωσης από την κυρίαρχη επιστημονική συζήτηση. Η αντικατάσταση των ρυθμίσεων που συγκρότησαν τα διακριτά παραδείγματα στον ευρωπαϊκό χώρο εξετάζονται ως απόρροια της εγκατάλειψης των κοινών παραδοχών του μεταπολεμικού προτύπου κοινωνικής προστασίας και της γενικευμένης απορρύθμισης ως κυρίαρχης πολιτικής επιλογής. Στο κείμενο της διατριβής διακρίνονται οι σταδιακές μεταλλάξεις των παραδοσιακών προτύπων της κοινωνικής προστασίας και ο περιορισμός του ρόλου τους στην οργάνωση των σύγχρονων κοινωνιών. Το δεύτερο κεφάλαιο αναλύει τον θεωρητικό προβληματισμό αναφορικά με τη συμμετοχή των θεσμών αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής και τον τρόπο με τον οποίο οι τοπικές πολιτικές καθορίζονται από τις ευρύτερες στρατηγικές του κεντρικού κράτους. Αναφορά γίνεται στο υπερεθνικό επίπεδο με έμφαση στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την ανάπτυξη τόσο οριζόντιων διακρατικών δικτύων μεταξύ των φορέων της αυτοδιοίκησης, όσο και κάθετων δικτύων μεταξύ των μηχανισμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των φορέων της αυτοδιοίκησης. Ειδικότερα, παρουσιάζεται ο επιστημονικός διάλογος αναφορικά με τις σχέσεις του κράτους, των τοπικών εξουσιών αλλά και της υπερεθνικής διάστασης των σχέσεων κρατών και τοπικών αυτοδιοικήσεων. Ειδική αναφορά γίνεται στην αντιπαράθεση αναφορικά με τις προοπτικές του κράτους όπως αυτές διαμορφώνονται στον σύγχρονο κόσμο κάτω από την πίεση της αυξανόμενης σημασίας των υποεθνικών θεσμών από τη μία πλευρά και των υπερεθνικών μορψιομάτων από την άλλη. Έμφαση δίνεται στη δομή της περιφερειακής οργάνωσης στον ευρωπαϊκό χώρο ως ειδικό πεδίο ανάλυσης της πολιτικής των κρατών μελών αλλά και της Ένωσης. Στο ειδικό αυτό τμήμα επεξηγείται η σημασία των περιφερειακών πολιτικών, η σχέση που έχουν αυτές με τις πολιτικές στρατηγικές επιλογές των κρατών μελών στα οποία εντάσσονται και η ανάπτυξη των προσδοκιών από τις περιφερειακές πολιτικές στην εξυπηρέτηση του στόχου της ενίσχυσης των διακρατικών σχέσεων και των πολιτικών ενοποίησης της Ένωσης. Στο πλαίσιο αυτό αναλυτικά προσεγγίζονται οι δυνατότητες και οι αδυναμίες της οργάνωσης περιφερειακών πολιτικών, οι δεσμεύσεις στις οποίες αυτές υπόκεινται ως αναπόσπαστα τμήματα πολιτικών που οργανώνονται στο επίπεδο του κράτους το οποίο παραμένει σημείο αναφοράς, ειδικά για τις πολιτικές κοινωνικής προστασίας. Στο τμήμα αυτό οροθετείται η έννοια της αποκέντρωσης και προσδιορίζεται η εμβέλεια των τοπικών πολιτικών στο ευρύτερο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενώ ταυτόχρονα αναφορά γίνεται στους διακριτούς τύπους κρατικής οργάνωσης όπου αναδεικνύονται, μέσω της βιβλιογραφικής έρευνας, τα κοινά αποτελέσματα των αποκεντρωτικών πρακτικών και των αποκεντρωμένων λειτουργιών των ευρωπαϊκών κρατών. Ειδική αναφορά γίνεται στο φάσμα των αρμοδιοτήτων που αναλαμβάνουν οι αυτοδιοικήσεις στα διακριτά συστήματα κοινωνικής προστασίας στις χώρες της ΕΕ.\r\n\r\nΕπιπλέον ειδική αναφορά γίνεται στις χωρικά εντοπισμένες πολιτικές της Ένωσης στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Στο τμήμα αυτό επισημαίνεται η κεντρική επιλογή της Ένωσης, και των κρατών μελών που την αποτελούν -όπως τονίζεται στο κείμενο- αναφορικά με το ρόλο των αυτοδιοικητικών θεσμών στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Μέσω της ανάλυσης πλήθους κειμένων της ΕΕ εντοπίζεται και αναδεικνύεται η χωρική διάσταση των παρεμβάσεών της στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Οι αυτοδιοικητίκοί θεσμοί φαίνεται να λειτουργούν ως κρίσιμοι διανομείς παρεμβάσεων κοινωνικής προστασίας στο τοπικό επίπεδο. Το δεύτερο κεφάλαιο υποστηρίζει τη σημασία του τοπικού επιπέδου στην οργάνωση μηχανισμών κοινωνικής προστασίας σήμερα και στο μέλλον. Παρουσιάζονται επαρκείς χαρακτηριστικές των διακριτών συστημάτων κοινωνικής προστασίας - αναφορές σε παραδείγματα ευρωπαϊκών κρατών τα οποία υποστηρίζουν την προοπτική και τις δυνατότητες της ανάπτυξης μηχανισμών κοινωνικής πολιτικής στο τοπικό επίπεδο με την ευθύνη της αυτοδιοίκησης. Στο τμήμα αυτό φωτίζεται ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης αναφορικά τη συμβολή των θεσμών της αυτοδιοίκησης στο πλέγμα των παρεμβάσεων κοινωνικής προστασίας και κατά συνέπεια ενισχύεται η υποστήριξη της κεντρικής υπόθεσης εργασίας της διατριβής. Η κοινωνική πολιτική ως πεδίο δράσης των αυτοδιοικητικών θεσμών στην Ελλάδα έως και την υλοποίηση του «Σχεδίου Καποδίστριας» είναι το περιεχόμενο του τρίτου κεφαλαίου στο οποίο αναλύεται διεξοδικά το πλαίσιο της παρέμβασης της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Τα χαρακτηριστικά των μηχανισμών κοινωνικής πολιτικής παρουσιάζονται κριτικά ενώ στο ίδιο κεφάλαιο αναλύεται ο σχετικά περιορισμένος ρόλος των φορέων της αυτοδιοίκησης στο ούτως ή άλλως αδύναμο σύστημα κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα, Στο κεφάλαιο αυτό διατυπώνεται η θέση για την συμβολή της αυτοδιοίκησης στην οργάνωση και την υλοποίηση των κεντρικών πολιτικών και ειδικά στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας.\r\n\r\nΗ υστέρηση των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα προσεγγίζονται με στόχο να αποσαφηνισθεί ο ειδικός ρόλος των αυτοδιοικηχικών θεσμών και να καταστεί σαφές το πλαίσιο εντός του οποίου αναπτύσσεται ο ρόλος τους. Το περιεχόμενο και οι κεντρικές κατευθύνσεις της κοινωνικής προστασίας -τονίζεται στη διατριβή- καθορίζεται στο επίπεδο του κεντρικού κράτους, όπως αναλύθηκε ήδη στο πρώτο κεφάλαιο. Υποστηρίζεται ότι το ιστορικό, πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον εκφράζεται και στο πεδίο των ρυθμίσεων κοινωνικής προστασίας οι οποίες παραμένουν σε υστέρηση συγκριτικά με τις αντίστοιχες των υπόλοιπων κρατών της ΕΕ. Το σύνολο των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας δεν κατορθώνει, να λειτουργήσει εξίσου αποτελεσματικά με τα αντίστοιχα των ευρωπαϊκών κρατών. Στο πλαίσιο της δεδομένης αδυναμίας η αυτοδιοίκηση συμπλέκεται με τις πολιτικές του κράτους στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας και αναλαμβάνει τμήμα του ρόλου του. Η συμβολή αυτή σταδιακά διευρύνεται χωρίς ωστόσο οι αυτοδιοικητικοί θεσμοί να αυτονομούνται από το ρόλο που τους ορίζεται από το κράτος.\r\n\r\nΑκολούθως, η ανάλυση αναφορικά με το ρόλο της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής εντοπίζεται στην οριοθέτηση της συμβολής της στο σύγχρονο πλαίσιο της κοινωνικής προστασίας στην Ελλάδα και στο δεδομένο θεσμικό πλαίσιο. Ειδικότερα, με τη διάκριση των βαθμίδων της αυτοδιοίκησης από το τρίτο κεφάλαιο προκύπτει η αδυναμία του δεύτερου βαθμού -όπως το Σχέδιο Καποδίστριας το ορίζει στο επίπεδο του νομού- να κατοχυρώσει κεντρικό ρόλο στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής στο χωρικό πεδίο ευθύνης της. Αντίθετα, για τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης φαίνεται να υπάρχει ήδη οριοθετημένος ρόλος κυρίως στο πεδίο της πρόνοιας και της κοινωνικής φροντίδας. Μέσω της βιβλιογραφικής έρευνας και ανάλυσης προκύπτει ότι για τον πρώτο βαθμό έχει ήδη διαμορφωθεί συγκεκριμένο πεδίο για την οργάνωση παρεμβάσεων ενώ αντιθέτως ο δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης δεν κατόρθωσε να αποκτήσει ρόλο και χαρακτηριστικά.\r\n\r\nΣτο τρίτο κεφάλαιο δίνεται η απάντηση αναφορικά με το ρόλο της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής στην\' Ελλάδα, σύμφωνα με την οποία κάτι τέτοιο είναι εφικτό πάντοτε σε συνεργασία με τους κεντρικούς μηχανισμούς και το κράτος στο πλαίσιο της πολιτικής του στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας. Με το τρίτο κεφάλαιο ολοκληρώνεται η θεωρητική διερεύνηση των υποθέσεων εργασίας και έχει πλέον διαμορφωθεί πλήρως το πλαίσιο εντός του οποίου αυτές θα ελεγχθούν με την έρευνα περίπτωσης. Στο τέταρτο κεφάλαιο αναπτύσσεται η εμπειρική έρευνα στην περιφέρεια της Κρήτης, η μεθοδολογία της έρευνας και τα συμπεράσματα από τη διεξαγωγή της. Λποτυπώνεται το περιβάλλον στο οποίο δραστηριοποιούνται οι δομές της αυτοδιοίκησης ενώ αναλύεται, ακολούθως, το υποστηρικτικό πλαίσιο για τη λειτουργία τους. Αναδεικνύονται τα χαρακτηριστικά των μηχανισμών κοινωνικής προστασίας που λειτουργούν με τη φροντίδα των φορέων της αυτοδιοίκησης προκειμένου να δομηθεί το απαραίτητο έδαφος για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων αναφορικά με το ρόλο της αυτοδιοίκησης στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Η εμπειρική έρευνα αποτυπώνει την κοινωνικο-οικονομική βάση της περιφέρειας της Κρήτης, τόσο κατά το παρελθόν όσο και κατά την περίοδο αναφοράς της έρευνας. Από την πληθώρα των διαθέσιμων στοιχείων επιλέγονται βασικά μεγέθη προκειμένου να περιγραφεί το πλαίσιο εντός του οποίου εκδηλώνονται οι παρεμβάσεις κοινωνικής προστασίας από τους αυτοδιοικητικούς θεσμούς της περιοχής. Το κύριο τμήμα της εμπειρικής έρευνας καταγράφει με λεπτομέρεια τα επιμέρους πεδία παρέμβασης που πηγάζουν από την αυτοδιοίκηση και οριοθετεί το περιεχόμενο της κοινωνικής πολιτικής των δήμιον και των νομαρχιακών αυτοδιοικήσεων της περιοχής. Αναλύεται το φάσμα και η ένταση των επιμέρους παρεμβάσεων μέσω των ερωτηματολογίων που συμπληρώθηκαν από τους φορείς της αυτοδιοίκησης. Εξετάζονται λεπτομερώς οι δυνατότητες και οι δυσκολίες της άσκησης κοινωνικής πολιτικής και. συμπεραίνονται τα όρια και η δυναμικοί των υφιστάμενων δομών. Η εμπειρική έρευνα διεισδύει σε επιμέρους χαρακτηριστικά της λειτουργίας των δομών κοινοτικής προστασίας και εστιάζει στις αδυναμίες τους καταδεικνύοντας τους περιορισμούς και τους κινδύνους στους οποίους υπόκεινται οι σχετικές παρεμβάσεις. Έμφαση δίνεται στον τρόπο με τον οποίο ιεραρχούνται προτεραιότητες και αναδεικνύονται οι χώροι παρέμβασης. Αυτό αναδεικνύει και τον ελάχιστα πρωτότυπο και μοναδικό χαρακτήρα των παρεμβάσεων οι οποίες συνδέονται άμεσα και απόλυτα με εθνικές πολιτικές και προγράμματα των οποίων την υλοποίηση αναλαμβάνουν οι φορείς αυτοδιοίκησης, χωρίς να έχουν ωστόσο τη δυνατότητα διαφοροποιήσεων και. παραλλαγών, αντίστοιχων τοπικών ιδιαιτεροτήτων και επιμέρους αναγκών.\r\n\r\nΑπό την εμπειρική έρευνα προκύπτει αβίαστα και η αναιμική παρέμβαση του δεύτερου βαθμού αυτοδιοίκησης και η πρωτοκαθεδρία του πρώτου βαθμού στην οργάνωση μηχανισμών κοινωνικής προστασίας στο τοπικό επίπεδο. Η έρευνα ανέδειξε επίσης και επιμέρους περιπτώσεις οι οποίες μπορούν να λειτουργήσουν ως επιτυχείς πρακτικές για την αξιοποίηση των τοπικών δυνάμεων και ευκαιριών για την αντιμετώπιση προβλημάτων με πρωτοβουλίες των φορέων της αυτοδιοίκησης. Στο τέταρτο κεφάλαιο της διατριβής επιβεβαιώνεται η κεντρική υπόθεση εργασίας αναφορικά με τη δυνατότητα της αυτοδιοίκησης να οργανώνει κοινωνικές υπηρεσίες οι οποίες ωστόσο έχουν σημαντικές αδυναμίες που καταλήγουν να υπονομεύουν το ρόλο τους. Η εμπειρική έρευνα βρίσκεται σε επικοινωνία με το θεωρητικό τμήμα όπως αναπτύσσεται στα προηγούμενα κεφάλαια. Τα συμπεράσματα της εμπειρικής έρευνας ταυτίζονται με τα αντίστοιχα της θεωρητικής όιερεύνησης και συμβάλλουν στην ευρύτερη συζήτηση για το ρόλο των τοπικών αρχών στην αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων στο τοπικό επίπεδο από τους φορείς της αυτοδιοίκησης. Η διατριβή ολοκληρώνεται με το πέμπτο και τελευταίο κεφάλαιο όπου αναπτύσσεται η σχετική επιχειρηματολογία αναφορικά με τις υποθέσεις εργασίας και τα επιμέρους ερωτήματα στα οποία αυτές αναλύθηκαν ήδη από την εισαγωγή της διατριβής. Στο τελευταίο αυτό μέρος γίνεται, η σύνδεση των απαντήσεων επί. των υποθέσεων εργασίας και καταγράφεται η εξαγωγή των τελικών συμπερασμάτων. Το τμήμα αυτό ολοκληρώνει την προσπάθεια συμβολής στον επιστημονικό διάλογο σχετικά με την άσκηση κοινωνικής πολιτικής από το σύγχρονο κράτος και την εμπλοκή αυτοδιοικητικών θεσμών. Ειδικότερα προσεγγίζεται μια ελληνική περίπτωση και αναλύεται ο ρόλος της αυτοδιοίκησης στο πλαίσιο του νόμου 2539/97 ο οποίος αποτέλεσε σταθμό στην εξέλιξη της οργάνωσης της αυτοδιοίκησης στην χώρα μας. Τα συμπεράσματα συνθέτουν μια Θέση για την αυτοδιοίκηση, τις δυνατότητες και την προοπτική της στην άσκηση κοινωνικής πολιτικής. Η θέση αυτή βασίζεται σε μια εκτενή βιβλιογραφική μελέτη των πτυχών του ζητήματος, συνδυαζόμενη με την εμπειρική διερεύνηση επί μιας ελληνικής περίπτωσης.
Abstract:
The thesis is developed in five chapters on, a central working hypothesis which refferes to the contribution of government institutions and mechanisms that they develop in the field of social protection. Specifies the Greek case by investigating through a case study, more specific in the Region of Crete, of the social protection structures operating under the authority of the bodies of the first and second level government as they are termed by the law No 2539 / 97 with the code title “Kapodistrias plan”. The theoretical foundation of the matter and the case study organized around the contemporary reflection on social policy as well the role of local authorities in the new arrangement of forces in the field of social protection. In particular the thesis analyzes the characteristics of social policy in modern Greece and emphasizes on the contribution of the government in providing social services. Moreover through the case study highlighted the dynamic per grade government - as organized by the "Kapodistrias plan" - and made the characteristics of articulation of social protection policies at the local level. In the first chapter describes problematic surrounding social policy of postwar state to the modern era of deregulation of social protection mechanisms. This section of the individual approaches of the welfare state are provided to clarify the context in which state interventions developed in the field of welfare, health, labor and broader elements that make up the content of social security. It analyzes the distinct interpretations of common phenomenon of state policies and builds the framework of social policy of the modern state in Europe. Then the environment bounded growth of the welfare state in post-war Europe where individual types of organization of social protection were identified. These formulas are presented in the thesis and comprehensive reference to the individual typologies developed to codify practices and social protection mechanisms, targeting and effectiveness of operations. In this context is sufficient reference to the position of Greece in the discussion since as noted in the text, the less developed social protection mechanisms often led to the relative marginalization of the Greek case of the dominant scientific debate. Replacement of the arrangements set up distinct examples in Europe are examined as a result of the abandonment of the common assumptions of the postwar social protection model and generalized deregulation as a sovereign political choice. The text of the thesis distinguished the gradual transformation of the traditional models of social protection and the reduction of the role in the organization of modern societies. The second chapter analyzes the theoretical reflection on the participation of government institutions in the pursuit of social policy and the way in which local policies determined by the broader strategies of the central state. Reference is made to the supranational level with emphasis on the European Union and developing both horizontal transnational networks between local authorities, and vertical networks between EU mechanisms and authorities. In particular, presents the scientific debate regarding the relationship of the State, local powers and the transnational dimension of relations of state and local governments. Specific reference is made to the controversy regarding the prospects of the state as reflected in the modern world under the pressure of the growing importance of subnational institutions on the one hand and supranational morpsiomaton other. Moreover, emphasis is given to the structure of the regional organization in Europe as a special field analysis of the policies of Member States and the Union. In this special section explains the importance of regional policies, the relationship they have with the political strategic choices of the Member States in which it occurs the development aspirations of the regional policies of the objective of strengthening bilateral relations and the political unification Union. In this context approaches the strengths and weaknesses of the organization of regional policies, commitments to which they are subject as integral parts of policies organized at State level which remains a benchmark, especially for social protection policies. This section is defined the concept of decentralization and determined the local policies in the European Union wider context while reference is made to distinct types of state organization which emerged through the literature review, the common effects of decentralization practices and decentralized functions of European states. Specific reference is made in the range of responsibilities assumed by governments in distinct social protection systems in EU countries. Ιn addition specific reference is made to spatially localized Union policies in the field of social protection. This section states the main choice of the Union and the Member States that are -as highlighted in the text regarding the role of local and regional institutions in the field of social protection. Through the EU texts crowd analysis identifies and highlights the spatial dimension of its interventions in the field of social protection. Local and regional institutions appear to function as critical distributors social protection interventions at the local level. The second chapter emphasizes the importance of the local level in the organization today social protection mechanisms in the future. Presented sufficient characteristic of distinct social protection systems - references to examples of European countries which support the prospect and potential of social policy development mechanisms at the local level with the responsibility of government. This section illuminates the role of the European Union concerning the contribution of institutions of self-government within the network of social protection interventions and consequently enhance the support of the central working hypothesis of the thesis. Social policy as a field of action of local and regional institutions in Greece to and implementation of the " Kapodistrias plan" is the content of the third chapter in which thoroughly analyzed the scope of intervention of government in the implementation of social policy. The characteristics of social policy instruments are presented and critically analyzed in the same chapter the relatively limited role of government in anyway weak social protection system in Greece, This chapter sets out the position for the contribution of government in the organization and implementation of the key policies, especially in the field of social protection. The lag of the mechanisms of social protection in Greece approached in order to clarify the specific role of aftodioikichikon institutions and to clarify the context in which their role is growing. The content and the central directions of social protection -tonizetai in diatrivi- fixed at the level of the central state, as already discussed in the first chapter. It is argued that the historical, political and economic environment is expressed in the field of social protection arrangements that remain to lag compared with those of other EU countries. The total social protection mechanisms fail to operate as effectively as those of the European states. Under the given failure the government engages with the policies of the state in the field of social protection and takes part of its role. This contribution gradually broadened without local and regional institutions to become autonomous from their role is defined by the state. Subsequently, the analysis of the role of government in the implementation of social policy lies in the definition of the contribution in the contemporary context of the social protection in Greece and the given institutional context. In particular, the distinction between tiers of government from the third chapter shows the weakness of the second degree -as the “Kapodistrias Plan” defines the level of the Law; to guarantee a central role in social policy in spatial responsibility field. In contrast, local authorities seem to have been delimited role mainly in the field of welfare and social care. Through literature research and analysis shows that the first instance has already developed specific scope for organizing interventions and instead the second level of government failed to gain role and characteristics. The third chapter gives the answer regarding the role of government in social policy in Greece, according to which this is possible always in cooperation with the central mechanisms and the state under the policy in the field of social protection. In the third chapter concludes the theoretical investigation of the assumptions and is now fully configured context in which they will be tested with the case study. The fourth chapter describes the empirical research in the region of Crete, the research methodology and conclusions of the transport. Lpotyponetai the environment in which local government structures operate and analyzed, then, the supporting framework for their operation. Highlighting the characteristics of social protection mechanisms that operate under the care of the bodies of self-government in order to construct the necessary ground to draw firm conclusions on the role of government in the implementation of social policy. Empirical research reflects the socio-economic base of the region of Crete, both in the past and during the survey reference period. From the plethora of information available fundamentals chosen to describe the context in which social protection interventions are manifested by self-governing institutions in the region. The main part of the empirical research identifies in detail the individual intervention fields emanating from the government and defines the content of social policy of the executioners and prefectures in the area. Analyzed the range and intensity of individual interventions from the questionnaires completed by the agents of government. It examines in detail the possibilities and difficulties of social policy and. inferred boundaries and dynamics of existing structures. Empirical research encroaches on individual characteristics of the operation of Community protection structures and focusing on their weaknesses demonstrating the limitations and the risks to which these interventions are subject. Emphasis is given to how prioritized priorities and intervention areas emerge. This highlights and little original and unique nature of the interventions which are directly and fully with national policies and programs of implementation undertaken by government agencies, but not be able variations and. variants, the respective local circumstances and individual needs. From the empirical research shows effortlessly and anemic intervention of second-degree government and the primacy of the first degree in the organization of social protection mechanisms at the local level. The survey also highlighted individual cases can serve as good practice for the use of local forces and opportunities for troubleshooting initiatives of the authorities. In the fourth chapter of the thesis is confirmed by the central working hypothesis regarding the ability of government to organize social services but which have significant weaknesses that lead to undermine their role. Empirical research is in communication with the theoretical part as discussed in previous chapters. The findings of the empirical research are identified with the corresponding theoretical oierefnisis and contribute to the wider debate about the role of local authorities in tackling social problems at the local level by local government authorities. The thesis concludes with the fifth and final chapter, which explains the relevant arguments regarding the assumptions and sub-questions that have already been analyzed by the introduction of the thesis. In this last part is done, the connection of the answers given. the assumptions and recorded export of the final conclusions. This section completes the effort contribution to the scientific debate on the implementation of social policy of the modern state and the involvement of local and regional institutions. Specifically approached a Greek case and the role of government is analyzed under law No 2539/97, which was a milestone in the evolution of the organization of government in our country. The findings constitute a Place for the government, the potential and the prospect of the implementation of social policy. This position is based on an extensive literature study of aspects of the issue, combined with the empirical investigation in a Greek case.
Περιγραφή:
Διατριβή (διδακτορική) - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, 2014
