Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η Γενική Αυτοαποτελεσματικότητα αναφέρεται στη σταθερή αντίληψη του ατόμου πως μπορεί να αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις, και αποτελεί έναν καλό προβλεπτικό παράγοντα για τη ψυχική υγεία, την προσαρμοστικότητα και τη μελλοντική εξέλιξη του παιδιού (Saarni, 1999). Η οικογένεια φαίνεται πως επιδρά σημαντικά στη διαμόρφωση της αυτοαποτελεσματικότητας του παιδιού, όπως, για παράδειγμα, μέσω της γονεϊκής εμπλοκής (Renninger et al., 2002), της προσλαμβανόμενης ζεστασιάς κ.ά. (Cooper, 2009; Suizzo et al., 2017). Πιο συγκεκριμένα, η προσλαμβανόμενη αποδοχή ή απόρριψη του παιδιού από τον γονέα, βάσει του μοντέλου του Rohner (2005), φαίνεται πως συμβάλλει στη διαμόρφωση χαρακτηριστικών της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς του παιδιού, όπως επίσης και η συντονισμένη και αρμονική συνεργασία μεταξύ των δύο προσώπων φροντίδας (π.χ., Teubert and Pinquart, 2010). Βάσει των παραπάνω, διερευνήθηκαν οι συσχετιστικές σχέσεις μεταξύ της πατρικής απόρριψης, της συνεργατικότητας των γονέων και της αυτοαποτελεσματικότητας του παιδιού. Επιπλέον, διερευνήθηκαν οι διαφοροποιήσεις στην προσλαμβανόμενη συμπεριφορά του πατέρα, με γνώμονα το φύλο και την ηλικία του παιδιού, αλλά και στην αυτοαποτελεσματικότητα των παιδιών. Για την διεκπεραίωση της έρευνας, απαραίτητη ήταν η συλλογή δεδομένων από 60 οικογένειες παιδιών ηλικίας 9-15 ετών. Η συλλογή δεδομένων πραγματοποιήθηκε μέσω τριών εργαλείων: α) της Κλίμακας Γονεϊκής Αποδοχής- Απόρριψης (Rohner, 2005), β) της Γενικής Κλίμακας Αυτοαποτελεσματικότητας (Jerusalem and Schwarzer, 1995), και γ) της Λίστας Προβλημάτων Γονέων (Dadds and Powell, 1991). Τα αποτελέσματα που προέκυψαν ανέδειξαν αρνητική συσχέτιση μεταξύ της Πατρικής Αδιαφορίας με την Αυτοαποτελεσματικότητα του παιδιού, θετική συσχέτιση της Πατρικής Ζεστασιάς με την Αυτοαποτελεσματικότητα του παιδιού, και θετική συσχέτιση μεταξύ Προβληματικής Συνεργατικότητας των γονέων και Πατρικής Απόρριψης. Αναφορικά με τις διαφοροποιήσεις φύλου και ηλικίας, δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ούτε μεταξύ φύλων (αγόρια- κορίτσια), ούτε μεταξύ ηλικιακών ομάδων (παιδιά- έφηβοι), τόσο για την Πατρική Απόρριψη, όσο και για την Γενική Αυτοαποτελεσματικότητα. Η συγκεκριμένη μελέτη στόχευσε, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να διερευνήσει εκτενέστερα ένα μέρος της πατρικής εμπλοκής, και πώς αυτό επιδρά στην ανάπτυξη ενός χαρακτηριστικού της προσωπικότητας του παιδιού, με απώτερο στόχο την κατανόηση του φαινομένου και τον σχεδιασμό προγραμμάτων παρέμβασης που θα εστιάζουν στην εντατικότερη και ποιοτικότερη πατρική ενασχόληση και καλή συνεργασία μεταξύ των δύο προσώπων φροντίδας.
Abstract:
General Self-Efficacy refers to a person's constant perception of how they can cope with difficult situations, and is a good predictive factor for child's mental health, adjustment and future development (Saarni, 1999). Family seems to have a significant effect on the modulation of the child's self-efficacy, such as, for example, through parental involvement (Renninger et al., 2002), intake of warmth, and so on. (Cooper, 2009; Suizzo et al., 2017). In particular, acceptance or rejection received by the parent, based on Rohner's model (2005), appears to contribute to the shaping of the child's personality and behavior, as well as the coordinated and harmonious coparenting behaviour (e.g., Teubert and Pinquart, 2010). Based on the above, we investigated the correlations between paternal rejection, coparenting behaviour, and child’s self-efficacy. In addition, the variations in received paternal acceptance/ rejection and child’s self-efficacy were investigated, based on child’s gender and age. The sample consisted of a total of 60 families of children aged 9-15 years. Data collection was completed through three scales: (a) the Parental Acceptance and Rejection Questionnaire- Short Form (Rohner, 2005); (b) the General Self-Efficiency Scale (Jerusalem and Schwarzer, 1995); and (c) Parent Problem Checklist (Dadds and Powell, 1991). The results shown negative correlation between Paternal Neglect and children’s Self-Efficacy, positive correlation between Paternal Warmth and children’s Self-Efficacy, and positive correlation between Problematic Coparenting Behaviour and Paternal Rejection. Regarding gender and age variations, there were no statistically significant differences between either sex (boys-girls) or age groups (children-adolescents), for both Paternal Rejection and child’s General Self-Efficacy. This study aimed to explore a part of paternal involvement more extensively, and how it affects the development of a child's personality characteristic, with the goal to better understand the phenomenon and design intervention programs that would focus on more intense and qualitative paternal involvement, as well as more beneficial coparenting behavior.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Ψυχολογίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Εφαρμοσμένη Γνωστική και Αναπτυξιακή Ψυχολογία, 2018
