Η εθνογραφική φωτογραφία από τη χρήση της στις πρώτες εθνογραφικές επιστημονικές αποστολές έως τις σύγχρονες πρακτικές της
Τίτλος:
Ethnographic photography from its use during the first scientific ethnographic expeditions to its contemporary practices
Κύρια Υπευθυνότητα:
Αναγνωστοπούλου, Αγγελική Γ.
Επιβλέπων:
Σκαρπέλος, Ιωάννης
Θέματα:
Keywords:
Ανθρωπολογία, εθνογραφία, φωτογραφία, όραση, τέχνη Anthropology, ethnography, photography, vision, art
Ημερομηνία Έκδοσης:
2018
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Μέσα από την παρούσα μελέτη εξετάζεται διαχρονικά η χρήση της φωτογραφίας ως επιστημονικού εργαλείου της ανθρωπολογίας/εθνογραφίας. Η χρήση της έγκειται στην αξιοποίηση των εγγενών στη φωτογραφική απεικόνιση ιδιοτήτων (δεικτικότητα, αποσπασματικότητα) μέσα σε διαφορετικό κάθε φορά συγκείμενο. Αυτό το τελευταίο καθορίζεται από τις συμπαραδηλώσεις της Όρασης ως βασικής συνιστώσας της γνώσης σε κάθε φάση εξέλιξης της δυτικής σκέψης. Στόχος της εργασίας είναι να διαφανεί ότι δεν υπάρχει αντικειμενική γνώση και ότι τα επιστημονικά συμπεράσματα είναι και αυτά προϊόν ερμηνείας, μέρος μίας διαδικασίας κατά την οποία ο δυτικός άνθρωπος προσπαθεί να αυτοπροσδιορισθεί. Υπό αυτό το πρίσμα, οι πιο συμβατικές χρήσεις της φωτογραφίας αντιστοιχούν σε μία απόπειρα συγκρότησης του μοντέρνου υποκειμένου μέσω μίας διαλεκτικής αμοιβαίου αποκλεισμού αναφορικά με τον Άλλον. Οι πιο δημιουργικές συνίστανται σε μία προσπάθεια να διευρυνθεί η εικόνα του εαυτού, συμπεριλαμβάνοντας τον Άλλον. Προς αυτήν την κατεύθυνση νοείται η ρευστότητα των ορίων μεταξύ των πεδίων επιστήμης και τέχνης, στο πλαίσιο μίας μεταμοντέρνας κριτικής προσέγγισης. Η παρούσα εργασία δεν αποτελεί εξαντλητικό κατάλογο της παραγωγής της εθνογραφικής φωτογραφίας σε κάθε εποχή, περιορίζεται σε μία ενδεικτική εξέταση των χρήσεων της, με στόχο να διαφανούν τα ως άνω θιγόμενα ζητήματα. Έμμεσα θίγεται και η διάκριση – ως προς τους στόχους και τη θεματολογία – μεταξύ της πρώιμης ανθρωπολογικής επιστήμης και του σύγχρονου κλάδου της οπτικής ανθρωπολογίας/εθνογραφίας.
Abstract:
This study aims to examine the use of photography throughout time as a scientific instrument of anthropology/ethnography. Its use lies in the development of the innate in the photographic illustration of certain properties (indexicality, spatial and temporal dislocation) within a different composition on each occasion. The latter is defined by the consequences of Vision as a basic component of knowledge in each stage of development of western thought. The aim of the study is to show that no objective knowledge exists and that scientific conclusions are a product of interpretation and part of a procedure by which western people attempt to define themselves. In this way the most conventional uses of photography correspond to an attempt to convoke the modern subject via a mutual dialectic exclusion relative to the Other. The most creative of them constitute an attempt to enrichen the image of the self including the Other. The instability of the boundaries between the fields of science and art within the framework of a post modern critical approach may be interpreted as being in this direction. This study by no means constitutes an endless catalogue of the production of ethnographical photography of every era, it is limited to an indicative examination of its uses aimed at revealing the above mentioned topics. It indirectly touches upon the issue of distinction – as far as the aims and chosen subjects are concerned – between early anthropological science and the modern field of visual anthropology and ethnography.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτιστική Διαχείριση, 2018
