Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

View record information

Department of Social Anthropology  

Postgraduate Theses  

 
Τίτλος:Η εμπρόθετη δράση, η επιτέλεση του πολιτικού και το ερώτημα της ελευθερίας στη σύγχρονη φεμινιστική και κουήρ θεωρία
Τίτλος:Agency, political performativity and the question of freedom in contemporary feminist and queer theory
Κύρια Υπευθυνότητα:Καλφαντή, Μελίνα
Επιβλέπων:Αθανασίου, Αθηνά
Θέματα:
Keywords:Ελευθερία, επιτελεστικότητα, αποταύτιση, κουήρ θεωρία, φεμινιστική θεωρία, πολιτική, εμπρόθετη δράση
Freedom, performativity, disidentification, queer theory, feminist theory, politics, agency
Ημερομηνία Έκδοσης:2017
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η παρούσα εργασία στοχεύει να διερευνήσει μία νοηματοδότηση της ελευθερίας που εναντιώνεται στην κατανόηση της έννοιας που έχει κυριαρχήσει στις σχετικές συζητήσεις από την ανάπτυξη του κλασικού φιλελευθερισμού. Για την θεωρητικοποίηση μίας τέτοιας νοηματοδότηση, χρησιμοποιώ αναλυτικά εργαλεία της σύγχρονης φεμινιστικής και κουήρ θεωρίας, που εξυπηρετούν το σκοπό την ____ των εννοιών που υποστηρίζουν την φιλελεύθερη νοηματοδότηση της ελευθερίας -κυρίως, την διάκριση σώμα (φύση)/πολιτισμός και το αυτόνομο, λογικό, κυρίαρχο υποκείμενο. Επικεντρώνομαι στον τρόπο με τον οποίο ο κυρίαρχος φιλελεύθερος μύθος της ελευθερίας είναι εμφυλοποιημένος και φυλετικοποιημένος -είναι εξίσου καταδικασμένος να είναι απρόσιτος και επικίνδυνος όταν τίθεται ως στόχος. Βασισμένη σε αυτά τα θεμέλια, υποστηρίζω πως η ενσωματότητα και η σχεσιακότητα είναι οι δύο κύριες έννοιες που πρέπει να γίνουν αντικείμενο πραγμάτευσης, στην προσπάθεια να κάνουμε κουήρ την ελευθερία. Υποστηρίζω μία κατανόηση της ελευθερίας που δεν είναι ούτε ένα είδος ιδιωτικής περιουσίας που μπορεί να γίνει αντικείμενο ιδιοποίησης, ούτε μία έννοια συνώνυμη της αυτονομίας. Αντίθετα, ερμηνεύω την “ελευθερία” ως μία ενσώματη εμπειρία, που μπορεί να επιτελεστεί μόνο μαζί με τις άλλες και τους άλλους. Προκειμένου να υποστηρίξω αυτήν την έννοια, συζητώ την σημασία της επιτελεστικής πολιτικής ως πρακτικής ελευθερίας. Τέτοια είδη πολιτικής επιτρέπουν μία κατανόηση της έλλειψης αυτονομίας του υποκειμένου ως ένα “πολιτικό δώρο”, και μία σύλληψη της ελευθερίας στη “μετα-απελευθερωτική εποχή” μας. Τέλος, συζητώ ένα παράδειγμα πρακτικής ελευθερίας, πρακτικής αποταύτισης με τους όρους του José Esteban Muñoz, που στηρίζει αυτό το επιχείρημα. Σε αυτό το πλαίσιο, συμπεραίνω πως αυτά τα υποκείμενα που δεν μπορούν να διαφύγουν από την ενσωματότητά τους, που δεν μπορούν να αρνηθούν τη ριζοσπαστική συναισθησιακή σχεσιακότητα και συν-συγκρότηση με τους άλλους, με άλλα λόγια, τα κουήρ υποκείμενα, είναι ακριβώς το προνομιακό πεδίο όπου μία άλλη, μη-κυρίαρχη νοηματοδότηση της ελευθερίας μπορεί να αρθρωθεί.
Abstract:The following paper aims at exploring a conception of freedom that challenges the understanding of the notion that has dominated the relevant discussions since the development of classical liberalism. In order to theorize such a conception, I deploy analytical tools of contemporary feminist and queer theory that serve the purpose of de-essentializing notions that support the liberal conception of freedom -namely, the body/culture distinction and the autonomous, logical, sovereign subject. I focus on the way this dominant liberal myth of freedom is gendered, racialized, both condemned to being unachievable and dangerous when held as a stake. Based on these foundations, I argue that embodiment and relationality are the two central concepts to take into account, when diving into the project of “queering freedom” (Winnubst, 2006). I argue for an understanding of freedom neither as a form of private property that can be appropriated, nor as a concept synonymous to autonomy. Rather, I interpret “freedom” conceptualized as an embodied experience, one that can only be performed with others. In order to support this concept, I discuss the importance of performative politics as practices of freedom. Such politics allow for an understanding of the subject’s lack of autonomy as a “political gift” (Ahmed, 2006: 177), and for a conception of freedom in “our postiliberatory times” (Butler, 1997: 18). I discuss an example of a practice of freedom, a practice of disidentification, in José Esteban Muñoz’s terms, in order to illustrate this argument. In this context, I conclude that these subjects that cannot escape their embodiment, cannot deny their radical affective relationality and co-construction with others, are exactly the privileged site where another, non-sovereign notion of freedom can be articulated.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, ΔΠΜΣ Φύλο, Koινωνία, Πολιτική, 2017
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 96-100
 
 
Archives to this Item
Archive Type
53PMS_FYL_KOI_POL_KalfantiMe.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Library - Information Services, Panteion University