Ταξιδεύοντας μεταξύ Βρυξελλών και Στρασβούργου: η διασύνδεση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το Συμβούλιο της Ευρώπης: συγκλίσεις, αποκλίσεις και τριβές
Τίτλος:
Travelling between Brussels and Strasbourg: the interconnection of the European Union with the Council of European convergences, divergences and frictions
Κύρια Υπευθυνότητα:
Παπάζογλου, Ανδρέας Α.
Επιβλέπων:
Περράκης, Στέλιος Ε.
Θέματα:
Keywords:
Συμβούλιο της Ευρώπης, Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, Ευρωπαϊκή Ένωση, Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, ΕΔΔΑ, ΔΕΚ, Κοινά Προγράμματα, Προσχώρηση Council of Europe, European Convention on Human Rights, European Union, Charter of the Fundamental Rights, ECHtR, CJEU, Joint Programmes, Ascension
Ημερομηνία Έκδοσης:
2016
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η Γηραιά ήπειρος, γνωστή πλέον ως η Ευρωπαϊκή ήπειρος στεγάζει δύο από τους σημαντικότερους οργανισμούς, από την μία πλευρά την Ευρωπαϊκή Ένωση με έδρα τις Βρυξέλλες και, από την άλλη πλευρά, το Συμβούλιο της Ευρώπης με έδρα το Στρασβούργο. Οι δύο αυτοί οργανισμοί μπορεί να ιδρύθηκαν σχεδόν παράλληλα μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο καθένας, όμως, από αυτούς έθεσε τις δικές τους προτεραιότητες και χρησιμοποίει, ακόμη και σήμερα, τα δικά του μέσα προκειμένου να επιτύχει τους σκοπούς του. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου οι συνθήκες άλλαξαν δημιουργώντας έτσι την ανάγκη για μια θεμελιώδη μεταρρύθμιση στο εσωτερικό και των δύο οργανισμών. Από την αρχή της χιλιετίας οι δύο Οργανισμοί, στην προσπάθεια τους να ανταποκριθούν στις νέες αυτές συνθήκες, προέβησαν στη ψήφιση και υιοθέτηση θεμελιωδών συμφωνιών, οι οποίες με τη σειρά τους οδήγησαν σε μια στενή συνεργασία μεταξύ τους σε διαφόρους τομείς συνδράμοντας ο καθένας από την πλευρά του με το δικό του τρόπο, είτε με τη μορφή χρηματοδότησης είτε με την παροχή εργαλείων, γνώσεως και εμπειρίας. Απώτεροι σκοποί της συνεργασίας αυτής είναι: Πρώτον, η συνοχή μεταξύ των αποφάσεων των δύο οργανισμών προκειμένου να μην έρχονται σε αντίθεση ή να δημιουργηθεί η πιθανότητας μείωσης του κύρους των υφιστάμενων κανόνων. Δεύτερον, η συμπληρωματικότητα, με άλλα λόγια ο κάθε οργανισμός θα πρέπει να χρησιμοποιεί τις δυνατότητες του άλλου οργανισμού προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η επικάλυψη και να μεγιστοποιηθεί η αποδοτικότητα. Τρίτον, θα πρέπει να καταβληθούν προσπάθειες για τον εντοπισμό και τη σύλληψη από κοινών δράσεων προκειμένου να δημιουργηθεί μια θεμελιώδη συνεργία μεταξύ των δύο οργανισμών. Στη συνέχεια, όσον αφορά τα δικαιώματα του ανθρώπου, η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, η οποία υιοθετήθηκε στη Ρώμη το 1950, αποτελεί μια διεθνή πολυμερή σύμβαση με ιδιαίτερη σημασία. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Στρασβούργου αποτελεί ένα ανεξάρτητο δικαιοδοτικό όργανο με σκοπό την τήρηση όλων των διατάξεων της ΕυρΣΔΑ. Όσον αφορά την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων συνιστά το πρώτο κείμενο της Ένωσης με διακηρυκτικό χαρακτήρα, ο οποίος ταξινομεί το σύνολο των ατομικών, πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων του ανθρώπου από μια ευρωπαϊκή πλευρά. Επομένως, τα δικαιώματα του ανθρώπου διασφαλίζονται από δύο διαφορετικά κείμενα και αυτά τα κείμενα από δύο διαφορετικά νομικά όργανα, το ΕΔΔΑ και το ΔΕΕ. Με το πέρασμα των χρόνων, όμως, δημιουργήθηκε η ανάγκη εναρμόνισης των δύο δικαιοδοτικών οργάνων. Χωρίς αμφιβολία και οι δύο πλευρές έχουν προβεί αξιόλογες προσπάθειες, όπως το 14ο Πρωτόκολλο της ΕυρΣΔΑ, σύμφωνα με το οποίο η Ευρωπαϊκή Ένωση δύναται να προσχωρήσει στην πρώτη, ή η Μεταρρυθμιστική Συνθήκη της ΕΕ, κατά την οποία η Ένωση προσχωρεί στην ΕυρΣΔΑ. Η προβληματική όμως που δημιουργείται είναι σε ποιο βαθμό θα μπορούν αυτά τα δύο κείμενα να δημιουργήσουν ένα ενοποιημένο ευρωπαϊκό σύστημα προστασίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου για τους πολίτες των Κρατών Μελών των δύο Οργανισμών. Ποιος από τους δύο οργανισμούς θα πρέπει να «θυσιάσει» κάποια στοιχεία του στο βωμό της από κοινού προάσπισης των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Abstract:
The European continent is an enormous scene crowded with various actors playing diverse characters all within the same plot. The European Union, based in Brussels, on the one hand and the Council of Europe, based in Strasbourg, on the other hand, were created almost at the same period with complete different priorities to which they apply different means in order to reach their goals. However, with the passing of the time, the situation has changed creating the necessity for a fundamental reform within the two organizations. Since the new millennium these two Organizations, in an effort to respond to this new situation, have proceeded with the enactment and adoption of fundamental memorandums, which have led to a closer cooperation in various domains. Each of the organization has contributed with its own way, even in a form of financing the actions or by providing their tools, knowledge and experience. The ultimate goals of this cooperation can be classified in three segments. Firstly, the establishment of cohesion between Strasbourg and Brussels in terms of respecting each other’s prestige and existing rules. Secondly, the creation of complementarity, in other terms each organization shall utilize the means provided in order to minimize the duplication and maximize the efficiency. Thirdly, both of the organizations shall become intertwined in order to conceive and proceed, with mutually accepted actions, towards a fundamental synergy. Moreover, as long as the human rights are concerned the European Convention on Human Rights, adopted in Rome at 1950, constitutes an international multilateral convention of the highest importance. The European Court of Human Rights of Strasbourg is an independent Court responsible for the compliance to the provisions of the ECtHR. Moving on to the European Union, the Charter of Fundamental Rights constitutes the first ever declaratory text, which classifies the personal, political and social human rights from the European point of view. Therefore, the human rights are being protected from two separate charters and the provisions of the later from two different judicial organs, the ECtHtR and the CJEU. However, with the passing of time a requirement was raised concerning the importance of harmonization of these two judicial organs. Without doubt both sides have made considerable efforts, like the 14th Protocol of the ECtHR, with which the European Union can ascend to the European Convention or the Reform Treaty according to which the EU ascents to the ECtHR. The question that arises is in what extend could these two texts created a unified European system for the protection of human rights at the Member States. Which of these two organizations shall “take a step back” towards a mutual protection of the human rights in the European Continent and abroad?
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Δίκαιο και Διπλωματικές Σπουδές, 2016
