Το αναπτυσσόμενο καθεστώς ελέγχου του υποθαλάσσιου θορύβου ως πηγή ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος
Τίτλος:
The developing control regime of underwater noise as a source of pollution of the marine environment
Κύρια Υπευθυνότητα:
Ντονέα, Ντανιέλα Γ.
Επιβλέπων:
Ραυτόπουλος, Ευάγγελος
Θέματα:
Keywords:
Θαλάσσιο περιβάλλον, νέα πηγή ρύπανσης, υποθαλάσσιος θόρυβος, αναπτυσσόμενο καθεστώς ελέγχου Marine environment, new source of pollution, underwater noise, developing control regime
Ημερομηνία Έκδοσης:
2015
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Ο υποθαλάσσιος θόρυβος πρόκειται για μία νέα μορφή ρύπανσης του θαλάσσιου περιβάλλοντος που προκαλείται από ανθρωπογενείς δραστηριότητες όπως η θαλάσσια κυκλοφορία, η χρήση των σόναρ, η πραγματοποίηση σεισμικών ερευνών και υποθαλάσσιων εκρήξεων, η βυθοκόρηση και η χρήση υποβρύχιων συσκευών ήχου. Τα τελευταία χρόνια, όπως καταδεικνύουν και οι επιστημονικές έρευνες, τα επίπεδα του ανθρωπογενούς υποθαλάσσιου θορύβου αυξάνονται με ανησυχητικό ρυθμό με αποτέλεσμα η ακοή των θαλάσσιων ειδών να μειώνεται και έτσι να τίθεται σε κίνδυνο η ίδια τους η επιβίωση. Για τα θαλάσσια είδη ο ήχος είναι ύψιστης σημασίας καθώς τον χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν, να βρουν τροφή, να αντιληφθούν το περιβάλλον, να προστατευτούν από τους κινδύνους, να αναπαραχθούν καθώς και για την πραγματοποίηση ποικίλων άλλων δραστηριοτήτων ζωτικής σημασίας για αυτά. Η ακοή τους δηλαδή είναι ίσως η σημαντικότερη τους αίσθηση. Μάλιστα, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο ήχος έχει την ιδιότητα να ταξιδεύει πολύ πιο γρήγορα στο νερό από ότι στον αέρα οπότε ο εκάστοτε θόρυβος μπορεί να ακουστεί ακόμα και χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, πράγμα που σημαίνει πως «μολύνεται» με θόρυβο μεγάλη θαλάσσια έκταση κάθε φορά. Σήμερα, υφίσταται ένα σημαντικό αναπτυσσόμενο καθεστώς ρύθμισης του υποθαλάσσιου ανθρωπογενούς θορύβου, το οποίο αποτελεί και το αντικείμενο μελέτης της παρούσας διπλωματικής εργασίας. Συγκεκριμένα, ο υποθαλάσσιος θόρυβος έχει γνωρίσει πλέον έντονη αναγνώριση σε διεθνές, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο και έχει αναρριχηθεί ψηλά στην πολιτική ατζέντα. Η πλειοψηφία των σχετικών καθεστώτων ρύθμισης σε διεθνές και περιφερειακό επίπεδο, αναγνωρίζουν πλέον ρητά τον υποθαλάσσιο θόρυβο ως απειλή για το θαλάσσιο περιβάλλον και έχουν προχωρήσει στη θέσπιση μέτρων άμβλυνσης των επιπτώσεων του. Επιπλέον, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θεσμοθετήσει και σχετική Οδηγία, άρα υφίσταται και το πρώτο νομικά δεσμευτικό κείμενο πάνω στο ζήτημα του υποθαλάσσιου θορύβου. Το τρωτό βέβαιο σημείο αυτού του αναπτυσσόμενου καθεστώτος ρύθμισης είναι η ελλιπής εφαρμογή και συμμόρφωση των κρατών με τα όσα προβλέπονται. Δε μπορούμε να παραβλέψουμε όμως την πρόοδο που έχει επιτευχθεί μέχρι στιγμής, από τη στιγμή μάλιστα που ο υποθαλάσσιος θόρυβος πρόκειται για μία σχετικά νέα μορφή ρύπανσης αλλά και αρκετά σύνθετη.
Abstract:
Underwater noise is a new form of pollution of the marine environment caused by human activities such as shipping, the use of sonar, seismic surveys, underwater explosions, dredging and the use of underwater acoustic devices. In accordance with scientific researches, anthropogenic (human-generated) noise levels in the marine environment are increasing over the past years at an alarming rate, thereby reducing the hearing of marine species and thus endangering their very survival. For marine species, sound is of paramount importance as they use it to communicate, to find food, to understand the environment, to protect themselves against risks, to reproduce and to perform various other activities vital to them. That is, their hearing is probably their most important sense. Furthermore, we must not forget that sound has the property to travel much faster in water than in air; which means that every noise can be heard even thousands of kilometers away and that a large marine territory can be polluted every time with that noise. Currently, on underwater anthropogenic noise exists an emerging regulatory framework of great importance which is the subject of this diploma thesis. Specifically, underwater noise is now strongly recognized at international, regional and national level as a source of pollution and has climbed high on the political agendas. The majority of the relevant regulation regimes at international and regional level now explicitly recognizes underwater noise as a threat to the marine environment and has moved to the adoption of mitigation measures. In addition, European Union adopted in 2008 the Marine Strategy Directive which is the first international legal instrument to explicitly recognize underwater noise as a pollutant. However, the vulnerability of this emerging regulatory regime is incomplete compliance and poor implementation by the states. Definitely, we cannot ignore the progress made so far since underwater noise is a relatively new form of pollution and also quite complex.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Περιβαλλοντική Διακυβέρνηση και Βιώσιμη Ανάπτυξη, 2015
