Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

View record information

Department of International and European Studies  

Postgraduate Theses  

 
Τίτλος:Η πρόσφατη νομολογία για τη διεθνή δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Τίτλος:The recent jurisprudence for international jurisdiction, recognition and enforcement of judgements in European Union
Κύρια Υπευθυνότητα:Μοράκου, Σοφία Π.
Επιβλέπων:Ταγαράς, Χάρης Ν.
Θέματα:
Keywords:Νομολογία πρόσφατη, διεθνής δικαιοδοσία, αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΕΕ, κανονισμοί 44/2001 και 2201/2003
Recent jurisprudence, international jurisdiction, recognition and enforcement of judgements in European Union, ECJ, regulations 44/2001, 2201/2003
Ημερομηνία Έκδοσης:2016
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Ο ακρογωνιαίος λίθος της πολιτικής στον τομέα της δικαστικής συνεργασίας στην ΕΕ σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις είναι η αρχή της αμοιβαίας αναγνώρισης. Η ενίσχυση της αμοιβαίας αναγνώρισης δικαστικών αποφάσεων και η αναγκαία προσέγγιση των νομοθεσιών αποσκοπούν στη διευκόλυνση της συνεργασίας μεταξύ των αρχών και στη δικαστική προστασία των ατομικών δικαιωμάτων. Ο τελικός στόχος της πολιτικής της αμοιβαίας αναγνώρισης είναι όλα τα είδη των δικαστικών αποφάσεων στον τομέα των αστικών και εμπορικών υποθέσεων να κυκλοφορούν ελεύθερα μεταξύ των κρατών μελών και έτσι να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται σε άλλα κράτη μέλη (χωρίς ενδιάμεσα βήματα). Ένα βασικό στοιχείο στην εξέλιξη του δικαίου της ΕΕ από αυτήν την άποψη είναι η προοδευτική άρση των περιορισμών για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων μεταξύ των δικαστικών συστημάτων των κρατών μελών. Η διεθνής δικαιοδοσία των δικαστηρίων και η αναγνώριση και εκτέλεση των αποφάσεων στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής δικονομίας, και δη στο πεδίο των αστικών και εμπορικών υποθέσεων, απασχόλησε την ευρωπαϊκή έννομη τάξη ήδη από το 1968, με τη Σύμβαση των Βρυξελλών. Μεσολάβησαν τρεις και πλέον δεκαετίες διαρκών προσπαθειών στα πλαίσια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης προκειμένου να ψηφιστεί και να εφαρμοστεί ο Κανονισμός (ΕΚ) αριθ. 44/2001, «Βρυξέλλες I», σύμφωνα με τον οποίο από θέσεως ισχύος του (01.03.2002) όλα τα κράτη-μέλη (συμπεριλαμβανομένης της αρχικώς εξαιρεθείσας Δανίας) δεσμεύονται να εφαρμόζουν κοινούς κανόνες δικαιοδοσίας, οι δε αποφάσεις που εκδίδονται δυνάμει αυτού αναγνωρίζονται και εκτελούνται ισότιμα σε όλα τα ενδιαφερόμενα κράτη μέλη. Στις 21 Απριλίου 2009, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε πρόταση για την αναδιατύπωση του Κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 44/2001, διαπιστώνοντας προβλήματα που καταγράφηκαν κατά τη διάρκεια της οκταετούς εφαρμογής του. Αποτέλεσμα αυτής της νέας διαδικασίας ήταν εν τέλει η έγκριση του νέου Κανονισμού (ΕΕ) αριθ. 1215 της 12ης Δεκεμβρίου 2012, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, Κανονισμός «Βρυξέλλες Ibis». Ο ανωτέρω κανονισμός εφαρμόζεται σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, με εξαίρεση φορολογικά, τελωνειακά ή διοικητικά ζητήματα, ή ζητήματα που αφορούν την κατάσταση ή την ικανότητα δικαίου φυσικών προσώπων, τις γαμικές διαφορές, τις διαθήκες και ζητήματα κληρονομικής διαδοχής. Στο σημείο αυτό, πρέπει να επισημανθεί ότι το κενό αυτό καλύπτεται εν μέρει με τη θέσπιση του κανονισμού 2201/2003, μέσω του οποίου επιτυγχάνεται η θεσμοθέτηση κανόνων διεθνούς δικαιοδοσίας, αναγνώρισης και εκτέλεσης αποφάσεων σε αστικές υποθέσεις που σχετίζονται με το διαζύγιο, το δικαστικό χωρισμό, την ακύρωση γάμου («γαμικές διαφορές») και τη γονική μέριμνα. Αντιθέτως, δεν ασχολείται με τους λόγους διαζυγίου ή το εφαρμοστέο δίκαιο σε υποθέσεις διαζυγίων ή σε συναφή θέματα, όπως οι υποχρεώσεις διατροφής, οι περιουσιακές συνέπειες του γάμου και ζητήματα της κληρονομικής διαδοχής. Οι κανόνες διεθνούς δικαιοδοσίας του άρθρου 3 καθορίζουν το κράτος μέλος του οποίου τα δικαστήρια έχουν δικαιοδοσία και τον τρόπο με τον οποίο οι αποφάσεις διαζυγίου που εκδίδονται σε ένα κράτος μέλος αναγνωρίζονται από τις αρχές των υπολοίπων κρατών μελών αλλά όχι το δικαστήριο το οποίο είναι αρμόδιο στο εσωτερικό αυτού του κράτους μέλους. Το εθνικό δίκαιο κάθε κράτους μέλους είναι αυτό που καθορίζει ποιά δικαστήρια είναι αρμόδια για τις ανωτέρω υποθέσεις. Συνεπώς, σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η ενδελεχής διερεύνηση της πρόσφατης νομολογίας του ΔΕΕ αναφορικά με τη διεθνή δικαιοδοσία-αναγνώριση-εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων σε ζητήματα αστικών και εμπορικών υποθέσεων (αποφάσεις C-649/13, C-375/13 και C-297/14 κλπ) στο πλαίσιο του κανονισμού 44/2001 εν συναρτήσει με την εξέταση της πρόσφατης νομολογίας του ΔΕΕ αναφορικά με τη διεθνή δικαιοδοσία-αναγνώριση-εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων σε ζητήματα γονικής μέριμνας και γαμικών διαφορών (αποφάσεις C-296/10, C-656/13, C-498/14PPU και C-455/15PPU κλπ) για να διακριβωθούν τυχόν σημεία αλληλεπίδρασης-διάδρασης ή και διαφοροποίησης στην ερμηνεία και εφαρμογή των δύο κανονισμών ανάλογα με το καθ’ ύλην πεδίο εφαρμογής εκάστου εξ αυτών, καθώς ο πρώτος καταλαμβάνει πλήρως και τις υποθέσεις χρηματοπιστωτικού και τραπεζικού δικαίου και τα σχετικά συμπεράσματα θα ισχύουν κανονικώς και για τις υποθέσεις αυτές.
Abstract:The cornerstone of the policy in the field of judicial cooperation within the European Union in both civil and commercial matters is the principle of mutual recognition. The strengthening of mutual recognition and the necessary approach of legislations have the aim to facilitate the cooperation between authorities and the judicial protection of individual rights. The final objective of the policy of mutual recognition is all types of judgements in the field of civil and commercial matters to move free among the member states and as a result to be recognised and enforced to all member states (without interim procedure). A basic element to the breakthrough of European law is the gradual revocation of limitations in the section of recognition and enforcement among the judicial systems of member states. The international jurisprudence of courts and the recognition and enforcement of judgements within the frame of european procedural law, in particular in civil and commercial matters, concern the European law order already from the 1968 by the Brussels Convention. It had to pass three and more decades of efforts to the background of european completion in order to vote and to implement the Regulation (EC) 44/2001, «Brussels I», according to which from the time of its application (01.03.2002) all the member states (including Denmark, which was at first left out) are committed to implement the same rules of jurisdiction, the judgements which are adopted by this Regulation, are recognised and enforced equally by the contracting member states. On 21 April 2009, European Commission published the proposal of reformulation of the Regulation (EC) 44/2001, discovering problems during the eight-year period of its implementation. The result of the new procedure was the approval of the new Regulation (EU) 1215/2012, by both the European Parliament and Council, Regulation «Brussels Ibis». This regulation is implemented in civil and commercial matters with the exception of tax, customs and administrative matters or matters concerning the status or the legal capacity of natural persons, the matrimonial matters, the wills and matters of inheritance. At this point, it should not be omitted the fact that the gap on the undersigned cases is filled in some extent by the Regulation 2201/2003, through which is achieved the institutionalisation of rules in international jurisdiction, recognition and enforcement of judgements in civil matters concerning the divorce, the legal separation, the cancellation of marriage («matrimonial matters») and parental responsibility. In contrast, it doesn’t concern cases of the ratio of divorce or of law applicable in cases of divorces or in similar cases like maintenance obligations, asset results of marriage an matters of inheritance. The rules of international law of article 3 define the court of the member state which has jurisdiction and the method with which the judgements adopted in a member state are recognised from the authorities of the rest member states but not the court which is competent in the interior of this member state. The national law of each member state is responsible for the defining of the courts which are competent for this type pf cases. As a result, the aim of this study is to investigate the recent jurisprudence of the Court of Justice of the European Union related to international jurisdiction, recognition and enforcement of judgements in civil and commercial matters (judgements C-649/13, C-375/13 and C-297/14 etc) of Regulation 44/2001 as compared with the recent jurisprudence of the Court of Justice of the European Union related to international jurisdiction, recognition and enforcement of judgements in matrimonial matters and parental responsibility (judgements C-296/10, C-656/13, C-498/14PPU and C-455/15PPU etc), in order to find possible points of similarities or diversification in the interpretation and implementation of the two regulations according to the scope of each of them, as the first one includes also the cases of banking, financial and corporate law and the relevant conclusions will be the same for them.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνές Οικονομικό, Χρηματοοικονομικό και Τραπεζικό Δίκαιο, 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 59-61
 
 
Archives to this Item
Archive Type
12PMS_DIE_EUR_SPO_MorakouSo.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Library - Information Services, Panteion University