Οι καρχηδονιακοί πόλεμοι : πολιτική και στρατηγική ανάλυση
Τίτλος:
The punic wars : political and strategic analysis
Κύρια Υπευθυνότητα:
Μανεράκης, Ιάσων-Χρήστος Ν.
Επιβλέπων:
Παπασωτηρίου, Χαράλαμπος
Θέματα:
Keywords:
Πολιτικός ρεαλισμός, διεθνής αναρχία, σιεθνές σύστημα, ασφάλεια και εθνικά συμφέροντα, διακρατική σύγκρουση, ισορροπία της ισχύος, επίπεδα ανάλυσης: άνθρωπος, κράτος, σύστημα, επίπεδα στρατηγικής:υΥψηλή στρατηγική, στρατιωτική στρατηγική, επιχειρησιακή τέχνη, τακτική Political realism, international anarchy, international system security and national Interests, interstate conflict, balance of power, levels of analysis: man, state, system, levels of strategy grand strategy, military strategy, operational art, tactics
Ημερομηνία Έκδοσης:
2016
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Σύμφωνα με την θεωρία του ρεαλισμού, τόσο του αμυντικού όσο και του επιθετικού, τα διπολικά διεθνή συστήματα είναι τα πλέον σταθερά, επομένως λιγότερο επιρρεπή στο ξέσπασμα εκτεταμένης βίας. Ωστόσο, η «ισορροπία του τρόμου» μεταξύ της Ρώμης και της Καρχηδόνας, ήτοι των δύο αναθεωρητικών υπερδυνάμεων του αμιγώς διπολικού διεθνούς υποσυστήματος της Δυτικής Μεσογείου Θαλάσσης, δεν απέτρεψε δύο τεράστιας κλίμακος συρράξεις κατά τον 3ο αιώνα π.Χ. και άλλη μία τον 2ο αιώνα π.Χ., όταν βέβαια η πλάστιγγα - ισορροπία της ισχύος είχε προ πολλού γείρει αποφασιστικά υπέρ της Ρώμης. Οι Καρχηδονιακοί Πόλεμοι αποτυπώθηκαν στην ιστορία ως μία τιτάνια σύγκρουση δύο αντίπαλων θελήσεων των οποίων ο πρώτιστος στόχος ήταν η ίδια η επιβίωση, πλησιάζοντας σχεδόν απόλυτα την ιδεατή έννοια του ολοκληρωτικού πολέμου όπως εκφράσθηκε από τον Carl von Clausewitz. Η αιώνια διαμάχη Ρώμης – Καρχηδόνας είναι ένα από αυτά τα ιστορικά γεγονότα που έχουν να επιδείξουν έναν απαράμιλλο πλούτο για τον επίδοξο ερευνητή της επιστήμης των διεθνών σχέσεων και της στρατηγικής ανάλυσης και έχουν πολλά να τον διδάξουν, από το θεωρητικό επίπεδο της υψηλής στρατηγικής ενός κράτους μέχρι το πρακτικό επίπεδο της τακτικής ενός στρατού στο πεδίο της μάχης. Τελικά, ο κύριος στόχος μίας εργασίας για τους Καρχηδονιακούς Πολέμους οφείλει να είναι η ανάδειξη των λόγων που οδήγησαν την Ρώμη στην απόλυτη επικράτηση και την Καρχηδόνα στην καταστροφή. Αρχικά, για την καλύτερη εισαγωγή του αναγνώστη στην συγκεκριμένη ιστορική περίοδο θεωρείται επιβεβλημένη μία σύντομη αναφορά στην ιστορική πορεία της Ρώμης και της Καρχηδόνας έως το ξέσπασμα των μεταξύ τους αντιπαραθέσεων, καθώς και σε επιμέρους χαρακτηριστικά των δύο δυνάμεων, όπως στο ιδιαίτερο πολιτειακό σύστημα και το είδος του στρατού που διέθεταν. Επιπλέον, θεωρείται σκόπιμη μία σύντομη αναφορά στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον μέσα στο οποίο εκτυλίχθηκαν οι συγκρούσεις. Εν συνεχεία θα ακολουθήσει η ξεχωριστή πολιτική και στρατηγική ανάλυση των τριών Καρχηδονιακών Πολέμων σε αντίστοιχα κεφάλαια. Η ανάλυση δεν θα δίνει έμφαση μονάχα στις αφορμές και στην πορεία της κάθε διαμάχης αλλά θα προσπαθήσει να αποκαλύψει και τα βαθύτερα αίτια που έθεσαν τις δύο πολιτείες σε τροχιά σύγκρουσης. Εν κατακλείδι, θα γίνει μία συνοπτική αποτίμηση των συμπερασμάτων στα οποία κατέληξε η ερευνητική προσπάθεια, όπως αυτή θα αποτυπωθεί στην εν λόγω διπλωματική εργασία.
Abstract:
According to the theory of political realism, defensive as well as offensive, bipolar international systems are of the most stable, and so, less prone to the outbreak of extensive violence. Nevertheless, the “balance of terror” between Rome and Carthage, that is the two revisionist superpowers of the purely bipolar international subsystem of the Western Mediterranean Sea, did not prevent two large-scale conflicts during the 3rd century BC and another one in the 2nd century BC, when of course the scale had already leaned decisively in favour of Rome. The Punic Wars (also known, and more accurately, as the Carthaginian Wars) were depicted in history as the gigantic clash between two opposing wills whose primary goal was survival itself, coming close, almost absolutely, to the ideal concept of total war as this was expressed by Carl von Clausewitz. The eternal rivalry of Rome – Carthage is one of these historical events that demonstrate an unparalleled wealth for the aspiring researcher of the science of international relations and strategic analysis and have a lot to teach him, from the theoretical level of a state’s grand strategy to the practical level of an army’s tactics in the field of battle. Ultimately, the foremost purpose of an essay about the Punic Wars ought to be the unveiling of the reasons that led Rome to absolute victory and Carthage to catastrophe. First of all, for the best introduction of the reader in the historical period at hand, a short reference in the historical course of Rome and Carthage up until the outbreak of their confrontation, and in particular characteristics of the two powers, such as their respective political systems and the kind of army they possessed, is deemed as necessary. Consequently, the distinct political and strategic analysis of the three Punic Wars will follow in corresponding chapters. The analysis will not only give emphasis on the pretexts and the course of each confrontation, but will also try to reveal the deeper reasons that set the two states in collision course. In conclusion, there will be a brief evaluation of the conclusions this investigative effort reached, as this will be depicted in the thesis / dissertation in question.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2016
