Στόχος του άρθρου αυτού είναι η αξιολόγηση της συμβολής συγκεκριμένων ψυχοκοινωνικών και ψυχολογικών μεταβλητών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στην αυτοαναφερόμενη επιλόχεια κατάθλιψη, έξι εβδομάδες μετά τον τοκετό. Η κατάθλιψη δηλαδή που μελετάται δεν είναι η βραχύχρονη μελαγχολία των ολίγων ωρών ή ημερών αλλά το σταθερότερο φαινόμενο που παρουσιάζεται αργότερα. Οι ψυχολογικές και ψυχοκοινωνικές μεταβλητές που εξετάζονται είναι η ψυχολογική κατάσταση της μητέρας κατά την εγκυμοσύνη, τα πιεστικά για τον ψυχισμό γεγονότα γεγονότα,η κοινωνική υποστήριξη που δέχεται και η αντίληψη του πατέρα ως προς το βαθμό που η μητέρα έχει ψυχολογικά αλλάξει με την εγκυμοσύνη.