Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Με σχεδόν τον μισό πληθυσμό της γης, το ένα τρίτο του παγκόσμιου ΑΕΠ και μερικούς από τους πιο ικανούς στρατούς του κόσμου, η Ασία και ο Ειρηνικός αποτελούν όλο και περισσότερο το παγκόσμιο πολιτικό και οικονομικό κέντρο βάρους του πλανήτη. Ταυτόχρονα, η περιοχή παρουσιάζει σαφείς προκλήσεις για τα επόμενα χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των ανησυχιών που σχετίζονται με τη διάδοση των πυρηνικών όπλων, την εντατικοποίηση των θαλάσσιων διαφορών, την οπισθοδρόμηση της δημοκρατικής διακυβέρνησης και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε ορισμένες χώρες και τις διακρατικές προκλήσεις που κυμαίνονται από την κλιματική αλλαγή έως την τρομοκρατία και την εμπορία ανθρώπων και άγριων ζώων. Οι ΗΠΑ υποστηρίζουν ανοιχτά την Taiwan, η Ινδία επιθυμεί να αυξήσει τον αμυντικό της προϋπολογισμό κατά 13%, η Ιαπωνία αναπτύσσει αμυντική συμφωνία με τις ΗΠΑ, αγοράζοντας πυραύλους από αυτήν και αυξάνοντας τον αμυντικό προϋπολογισμό της για πρώτη φορά μετά τον Β΄ΠΠ, η Αυστραλία κατασκευάζει πυρηνικά υποβρύχια και αναπτύσσει νέα συνεργασία μέσω της συμφωνίας AUKUS, η Νότια Κορέα ανακοίνωσε ότι πρόκειται να εξετάσει ακόμη και το ενδεχόμενο απόκτησης δικών της πυρηνικών όπλων εάν η απειλή από την Πιονγκγιάνγκ συνεχίσει να κλιμακώνεται, η Βόρειος Κορέα συνεχίζει να παραμένει απρόβλεπτα επικίνδυνη. Όλα αυτά αποτυπώνουν ένα κλίμα οξυνόμενης ασιατικής έντασης, στο επίκεντρο του οποίου βρίσκεται, βέβαια, εκτός όλων των άλλων και η Κίνα. Η Κίνα, από την άλλη, ταλανίζεται στα δικά της προβλήματα. Η πανδημία του COVID-19 συνεχίζει να αφήνει να σημάδια της, ιδίως μετά την απόφαση του Προέδρου Xi για αλλαγή της στρατηγικής του «μηδενικού κρούσματος», ο πληθυσμός της συνεχίζει να μειώνεται με την πρόβλεψη εντός πολύ σύντομου χρονικού διαστήματος να χάσει τον τίτλο της πολυπληθέστερης χώρας από την Ινδία. Η οικονομία της συνεχίζει την ανάπτυξή της με στόχο – πρόβλεψη μέχρι το 2030 να γίνει η ισχυρότερη οικονομία στον κόσμο ξεπερνώντας τις ΗΠΑ. Η επιρροή της στην περιοχή κλονίζεται μέσω των ενεργειών και συνεργασιών των ΗΠΑ με τους γείτονές της. Η συμφωνία AUKUS είναι μία από αυτές. Μέσω της εθνικής υψηλής στρατηγικής της που αναθεωρήθηκε το 2019, οι ΗΠΑ παραμένουν κύριος αντίπαλος τους και η Taiwan ο ευσεβής τους πόθος. Οι εξελίξεις σε γεωπολιτικό επίπεδο είναι συνεχείς. Οι σχέσεις παραμένουν τεταμένες και εν «υπνώσει». Πολλές φορές, συμβάντα όπως το «κατασκοπευτικό» - «μετεωρολογικό» κινεζικό μπαλόνι που πετούσε πάνω από τις ΗΠΑ και καταρρίφθηκε, φέρνει τις σχέσεις των χωρών σε πολύ τεντωμένο σχοινί. Η υψηλή στρατηγική της Κίνας αναφέρεται στους μακροπρόθεσμους στόχους και τη γενική κατεύθυνση που θέτει η κινεζική κυβέρνηση και το Κομμουνιστικό Κόμμα για να καθοδηγήσει την ανάπτυξη και τη θέση της χώρας στον κόσμο. Η στρατηγική αυτή περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, όπως η οικονομική ανάπτυξη, ο στρατιωτικός εκσυγχρονισμός, η τεχνολογική πρόοδος, το παγκόσμιο εμπόριο και η διπλωματία, καθώς και η ενίσχυση του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Η εφαρμογή της είναι μια σταδιακή και συνεχής διαδικασία, με προσαρμογές που πραγματοποιούνται ανάλογα με τις ανάγκες για να ανταποκρίνονται στις αλλαγές στο διεθνές και το εγχώριο περιβάλλον. Τα τελευταία χρόνια, η υψηλή στρατηγική της Κίνας έδωσε έμφαση στον περαιτέρω εκσυγχρονισμό της οικονομίας της χώρας, στην ενίσχυση των στρατιωτικών δυνατοτήτων της, στην επέκταση της επιρροής της στις διεθνείς υποθέσεις και στην προώθηση της ήπιας ισχύος της χώρας μέσω πολιτιστικών και διπλωματικών πρωτοβουλιών. Ο χρόνος θα δείξει εάν η Κίνα, επηρεασμένη από τις αρχές του Sun Tzu, θα καταφέρει να επικρατήσει στην περιοχή της, αυτή του Ινδο-ειρηνικού ή μετά το «Pivot to Asia», οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους γίνουν οι νέοι κυρίαρχοι της περιοχής.
Abstract:
With almost half the world's population, a third of the world's GDP and some of the world's most capable armies, Asia and the Pacific are increasingly becoming the global political and economic centre of gravity. At the same time, the region presents clear challenges for the years ahead, including concerns related to nuclear proliferation, intensifying maritime disputes, the regression of democratic governance and respect for human rights in some countries, and transnational challenges ranging from climate change to terrorism and human and wildlife trafficking. The US openly supports Taiwan, India wants to increase its defense budget by 13%, Japan is developing a defense agreement with the US, buying missiles from it and increasing its defense budget for the first time since WWII, Australia is building nuclear submarines and developing new cooperation through the AUKUS agreement; South Korea has announced that it will even consider acquiring its own nuclear weapons if the threat from Pyongyang continues to escalate; North Korea continues to remain unpredictably dangerous. All of this reflects a climate of heightened Asian tension, at the heart of which, of course, is China, among others. China, on the other hand, is reeling from its own problems. The COVID-19 pandemic continues to leave its mark, especially after President Xi's decision to change the "zero case" strategy, its population continues to decline with the prediction that within a very short period of time it will lose the title of the most populous country to India. Its economy continues to grow with a target - forecast by 2030 to become the strongest economy in the world surpassing the US. Its influence in the region is being shaken through US actions and partnerships with its neighbours. The AUKUS agreement is one of them. Through its national high strategy revised in 2019, the US remains its main adversary and Taiwan its wishful thinking. Developments at the geopolitical level are constant. Relations remain tense and in abeyance. Many times, incidents such as the «spy» Chinese balloon that was flying over the US and was shot down, brings the countries' relations on a very tightrope. China's high strategy refers to the long-term goals and general direction set by the Chinese government and the Communist Party to guide the country's development and position in the world. This strategy encompasses a wide range of issues, including economic development, military modernization, technological advancement, global trade and diplomacy, and strengthening the domestic political system. Its implementation is a gradual and ongoing process, with adjustments made as necessary to respond to changes in the international and domestic environment. In recent years, China's high strategy has emphasized further modernizing the country's economy, strengthening its military capabilities, expanding its influence in international affairs, and promoting the country's soft power through cultural and diplomatic initiatives. Time will tell whether China, influenced by Sun Tzu's principles, will succeed in dominating its region, that of the Indo-Pacific, or whether, after the «Pivot to Asia», the US and its allies will become the new masters of the region.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Στρατηγικές Σπουδές Ασφάλειας, 2024
