«ΚΥΠΡΙΑΚΟ: η συνταγματική κρίση, οι διακοινοτικές συγκρούσεις 1963-1964 και η θέσπιση της Ειρηνευτικής Δύναμης (UNFICYP) στην Κύπρο»
Τίτλος:
«CYPRUS: the constitutional crisis, inter-communal conflict 1963-1964 and the establishment of United Nations Peacekeeping Force (UNFICYP) in Cyprus»
Κύρια Υπευθυνότητα:
Ψαροκωστοπούλου, Σοφία Β.
Επιβλέπων:
Υφαντής, Κώστας
Θέματα:
Keywords:
Κυπριακό, διακοινοτικές συγκρούσεις 1963-1964, διεθνοποίηση, Συνταγματική Αναθεώρηση, Συμβούλιο Ασφαλείας, Ειρηνευτική Δύναμη (UNFICYP) Cyprus Question, Constitutional Reform, nternationalization, inter-communal clashes, in 1963-1964,Security Council , Peacekeeping Force (UNFICYP)
Ημερομηνία Έκδοσης:
2023
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η πραγμάτευση της διεθνοποίησης του Κυπριακού, μέσα στη δεκαετία του 1960. Η Συνταγματική Αναθεώρηση που επιχείρησε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος Γ΄, το 1963, έδωσε την αφορμή για το ξέσπασμα πρωτοφανών διακοινοτικών συγκρούσεων το 1963-1964. Αποτέλεσμα των συγκρούσεων υπήρξε η απόφαση 186/4.3.1964 του Συμβουλίου Ασφαλείας και η αποστολή, για πρώτη φορά, Ειρηνευτικής Δύναμης (UNFICYP) στο νησί. Εξετάζεται υπό ποια έννοια το Κυπριακό είναι διεθνές και όχι ελληνοτουρκικό ζήτημα. Δεδομένου ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητο κράτος και μέλος του ΟΗΕ από το 1960 και η Τουρκία ως άλλο ανεξάρτητο κράτος συμμετέχει ενεργά στις διακοινοτικές συγκρούσεις του 1963-1964, πραγματοποιώντας βομβαρδισμούς επί Κυπριακού εδάφους, συμπεραίνεται ότι το ζήτημα διεθνοποιείται, αφού παραβιάζονται βασικά σημεία του Καταστατικού Χάρτη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Επηρέασε η κρίση του 1963 την διεθνή νομιμότητα της Κυπριακή Δημοκρατίας, αφού αποχώρησαν οι Τουρκοκύπριοι από το Υπουργικό Συμβούλιο, καθώς και από κρατικούς και ημικρατικούς φορείς; Η Απόφαση 186/4.3.1964 του Συμβουλίου Ασφαλείας, η οποία απευθύνεται στην Κυπριακή κυβέρνηση ως τη νόμιμη κυβέρνηση στο Νησί αλλά και οι μετέπειτα Αποφάσεις του ΟΗΕ, που αναφέρονται στην ανωτέρω Απόφαση, μπορούν να θεωρηθούν ως επιβεβαίωση της νομιμοποίησης και της διεθνούς υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας, παρά τις προσπάθειες της τουρκικής πλευράς να την υπονομεύσει. Σκιαγραφείται, ακόμη, ο ρόλος της Ελλάδας στην κρίση του 1963. Επ’ αυτού διαπιστώνεται ότι οι κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπανδρέου επέδειξαν αυτοσυγκράτηση, αποθαρρύνοντας τον Μακάριο σε σχέση με τα “13 σημεία” συνταγματικής αναθεώρησης, αλλά και αποφεύγοντας την άμεση εμπλοκή της ΕΛΔΥΚ στις συγκρούσεις. Η δε μεραρχία που στάλθηκε στην Κύπρο, καθώς η τουρκική απειλή γινόταν ορατή, λειτούργησε αποτρεπτικά, έναντι στην συνεχώς παρούσα ιδέα της τουρκικής εισβολής, μέχρι την απόσυρσή της από το καθεστώς της 21ης Απριλίου, το 1967.
Abstract:
The purpose of this paper is to examine the “internationalization” of the Cyprus Question, in the 1960s. The Constitutional Reform attempted by Archbishop Makarios III in 1963, was the occasion for the outbreak of unprecedented inter-communal clashes, in 1963-1964. As a result, the UN Security Council adopted Resolution 186/4.3.1964 and a Peacekeeping Force (UNFICYP) was, for the first time, deployed on the island. The question whether the Cyprus Issue is an international and not a Greek- Turkish bilateral issue, is also addressed. Given that the Republic of Cyprus is an independent state and a member of the UN since 1960, as well as that Turkey, as another independent state, actively participated in the intercommunal conflicts of 1963-1964, by bombing Cypriot territory, one can argue that the issue is internationalized, since fundamental principles of the United Nations Charter are violated. Did the crisis of 1963 affect the international legitimacy of the Republic of Cyprus, since the Turkish Cypriots withdrew from the executive branch of the Government, as well as from other state and semi-state bodies? Resolution 186/1964 of the Security Council, which addresses the government of the Cypriot Republic as the legitimate government on the Island, as well as the subsequent Resolutions of the UN, which recall the above Resolution, can be considered as confirmation of the legitimacy and the international status of the Republic of Cyprus, despite the efforts of the Turkish side to undermine it. Furthermore, the role of Greece in the crisis of 1963 is outlined. In that respect, it is established that the governments of Karamanlis and Papandreou showed restraint, by discouraging Makarios with regard to the "13 points" of constitutional revision, and preventing the direct involvement of ELDYK in the conflict. Of course, the military contingent sent to Cyprus, as the Turkish threat was becoming imminent, acted as a deterrent against the ever-present idea of a Turkish invasion, until its withdrawal by the “Regime of April 21”, in 1967.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2023
