Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η διαλεκτική του υποκειμένου στον αντι-Οιδίποδα των Deleuze-Guattari
Τίτλος:Dialectics of the subject in Deleuze-Guattari's anti-Oedipus
Κύρια Υπευθυνότητα:Ευσταθίου, Γιάννης Ε.
Επιβλέπων:Φουρτούνης, Γιώργος
Θέματα:
Keywords:Ντελέζ, Γκουαταρί, επιθυμία, ασυνείδητο, πολιτική φιλοσοφία, υποκείμενο, σχιζοανάλυση, ψυχανάλυση, Φρόυντ, Λακάν
Deleuze, guattari, desire, unconscious, political philosophy, subject, schizoanalysis, psychoanalysis, Freud, Lacan
Ημερομηνία Έκδοσης:2017
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Αντικείμενο της εργασίας είναι η ανάδειξη της διαλεκτικής συγκρότησης του υποκειμένου στους Deleuze-Guattari, με γνώμονα το πρώτο κοινωνικο-πολιτικό τους έργο, τον Αντι-Οιδίποδα. Αρχικά, θα επιχειρήσουμε να ορίσουμε συνοπτικά το έργο του Deleuze ως απάντηση στον Hegel, αναδεικνύοντας τη διαφορική διαλεκτική του Γάλλου φιλοσόφου και οργανώνοντας το έργο του σε μία λογική και μια φιλοσοφική τάξη εννοιών. Στη συνέχεια, θα παρουσιάσουμε τη μετα-ψυχολογία των Deleuze και Guattari αποσαφηνίζοντας τις θεωρητικές και κλινικές συντεταγμένες της με γνώμονα το έργο του Lacan, και θα σκιαγραφούμε στοιχεία μιας εγελιανής διαλεκτικής μετα-ψυχολογίας. Το υποκείμενο αναπτύσσεται, σύμφωνα με τη ντελεζιανή-διαλεκτική μέθοδο, ως επιθυμητική παραγωγή που οργανώνεται σε τρεις ασυνείδητες συνθέσεις υποκειμένου-αντικειμένου, Libido, Numen, Voluptas. Η Libido αποτελεί τη πρώτη σύνθεση του ασυνειδήτου, κατά την οποία ένα μερικό υποκειμενικό αισθητήριο όργανο έρχεται σε άμεση σχέση με ένα μερικό, λιβιδινικό αντικείμενο, παράγοντας μια πρώτη μορφή αυτοερωτικής απόλαυσης. Η Numen αποτελεί τη δεύτερη σύνθεση του ασυνειδήτου, κατά την οποία το υποκείμενο διαχωρίζεται από το αντικείμενο παράγοντας μια δεύτερη μορφή, φετιχιστικά αλλοτριωμένης απόλαυσης. Η Voluptas, τέλος, αποτελεί τη τρίτη σύνθεση του ασυνειδήτου, κατά την οποία το διαχωρισμένο υποκείμενο ανακτά το χαμένο αντικείμενο, παράγοντας μια μορφή, αποχωρισμένης από την φετιχιστική αλλοτρίωση, υπεραπόλαυσης. Οι στιγμές αυτές της συγκρότησης του υποκειμένου σχηματίζουν μια τριαδική διαλεκτική, κατά την οποία η αμεσότητα της σχέσης υποκειμένου-αντικειμένου (Libido) υπόκειται σε άρνηση (Numen) και σε άρνηση της άρνησης με επιστροφή του ανηρημένου σε ανώτερο επίπεδο (Voluptas). Η ανάλυση της οντολογίας της επιθυμητικής παραγωγής παρέχει το κριτήριο διάκρισης ανάμεσα στις a priori, υπερβατικές, παραμορφωτικές και τις a posteriori, εμμενείς,απελευθερωτικές πρακτικές χρήσεις της: η υπερβατική σύνδεση υποκειμένου-αντικειμένου στο Κύριο Σημαίνον (ολικό αντικείμενο-ολικό πρόσωπο) και στην Έλλειψη, η υπερβατική, αποκλειστική διάζευξη υποκειμένου-αντικειμένου και Νοήματος-Είναι, η υπερβατική σύζευξη υποκειμένου-αντικειμένου μέσω της θεμελιακής φαντασίωσης. Οι τρεις υπερβατικές χρήσεις της επιθυμητικής παραγωγής θεμελιώνουν τα τρία βασικά αξιώματα της τυπικής λογικής, την αρχή της ταυτότητας, την αρχή του αποκλειόμενου τρίτου (αρχή της αντίθεσης), και την αρχή του αποχρώντος λόγου (αρχή της σύνθεσης), θεμελιώνοντας το υπερβατολογικό Ego ως μοριακή μορφή αυτο-καταστολής της επιθυμητικής παραγωγής.
Abstract:The object of this thesis is to highlight the dialectical structure of the subject in Deleuze-Guattari's, first socio-political work, Anti-Oedipus. First of all, we attempt briefly to define Deleuze's philosophy in response to Hegel, focusing on Deleuze’s differential philosophical dialectics and organizing his work in a logical and philosophical order of concepts. Then, we present the meta-psychology in Deleuze-Guattari’s work, clarifying its theoretical and clinical coordinates based on Lacan's theory, and outline the elements of the hegelian, dialectical post-psychology. According to the dialectical method, the desiring production is organized into three object-subject syntheses of the unconscious, Libido, Numen, Voluptas. Libido is the first synthesis of the unconscious, in which a partial subjective sensory organ comes in direct connection with a partial, libidinal object, producing a first form of autoeroticist enjoyment. Numen is the second synthesis of the unconscious, in which the subject is separated from the object, producing a second form of fetishistic, alienated enjoyment. Finally, Voluptas is the third synthesis of the unconscious, in which the separated subject recovers the lost object, producing a form of surplus enjoyment, separated from fetishistic alienation. These "moments" in subject’s unconscious form a triadic dialectic structure, in which the immediate object-subject relationship (Libido) is subjected to negation (Numen) and negation of negation, resulting in the return of the repressed to a superior level (Voluptas). The ontology of desirable production provides the criterion for distinction between the a priori, transcendent, misrepresenting and a posteriori, immanent, liberating practical uses: the transcendent subject-object connection accomplished through the Master Signifier (total object-total face) and Lack (total face-total object), the transcendent, exclusive disjunction of subject-object and Meaning-Being, the transcendent subject-object conjunction through the fundamental fantasy. The three transcendent uses of desirable production establish the three fundamental axioms of formal logic, the principle of identity, the principle of the excluded third (principle of opposition), and the principle of sufficient reason (principle of synthesis), establishing the transcendent Ego as a molecular a form of self-repression of desirable production.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη, 2017
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 64-68
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
11PMS_POL_EPI_IST_EystathiouGi.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο