Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η "Γενεαλογία της Ηθικής" του Nietzsche ως κριτική στην καντιανή ηθική της αυτονομίας
Τίτλος:Nietzsche's "Genealogy of Morals" as a critique to Kant's moral autonomy
Κύρια Υπευθυνότητα:Ζώη, Δανάη Κ.
Επιβλέπων:Ξηροπαΐδης, Γιώργος
Θέματα:
Keywords:Μεταφυσική, Ηθική της Αυτονομίας, Ελευθερία, Θέληση, Πρακτικός Λόγος, Κατηγορική Προσταγή, Παράδοξο της Αυτονομίας, Γενεαλογία, Θέληση για Δύναμη, Κακή Συνείδηση, Ενσώματος Εαυτός
Metaphysics, Moral Autonomy, Freedom, Will, Practical Reason, Caterorical Imperative, Paradox of Autonomy, Genealogy, Will to Power, Bad Concience, Embodied Self
Ημερομηνία Έκδοσης:2021
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει το επιχείρημα του Nietzsche ως προς την έννοια της ηθικής μέσα από το πρίσμα της κριτικής και του διαλόγου του με τον Kant και συγκεκριμένα την καντιανή ηθική της αυτονομίας, η οποία συνιστά μία από τις βασικότερες κληρονομιές της σύγχρονης ηθικής σκέψης. Η αυτονομία εξετάζεται τόσο ως ηθική έννοια όσο και ως ανθρώπινο δικαίωμα. Στην “Θεμελίωση της Μεταφυσικής των Ηθών” του Kant η έννοια της αυτονομίας συνίσταται στην αυτοθέσπιση της αρχής της ηθικότητας, του ηθικού νόμου που κάθε έλλογο ον θεσπίζει για τον εαυτό του και ακολουθεί. Η ελεύθερη και αυτόνομη θέληση, η θέληση που υπάγεται στον ηθικό νόμο, είναι η θέληση κάθε έλλογου όντος που θεσπίζει για τον εαυτό του τον ηθικό νόμο. Κάθε ον που είναι προικισμένο από τη φύση του με Λόγο και θέληση, οφείλει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως αυτόνομο ον, να δρα σύμφωνα με την επιταγές του Λόγου και να θεωρεί τον ηθικό νόμο ως νόμο δικό του. Συνεπώς, κάθε ανθρώπινο έλλογο ον υπόκειται στον πρακτικό νόμο, τον ηθικό νόμο, που δεσμεύει τη συμπεριφορά του. Μέσα από αυτό το πρίσμα η αυτονομία της θέλησης συνιστά την ανώτατη αρχή της ηθικότητας. Στην “Γενεαλογία της Ηθικής”, έργο το οποίο θεωρείται ότι εισάγει μία νέα μέθοδο στην ιστορική μελέτη των φιλοσοφικών εννοιών, ο Nietzsche ασκεί κριτική τόσο στην Χριστιανική ηθική όσο και στη νεώτερη ηθική, όπως αυτή συγκροτήθηκε από την καντιανή ηθική της αυτονομίας. Η Γενεαλόγια του Nietzsche αφορά στην ανθρώπινη φύση, τη συνεχή διαδικασία της αναζήτησης και της γνώσης του εαυτού. Σε αντίθεση με τον καντιανό ηθικό νόμο και την αυτόνομη θέληση, η οποία συνδέεται στο έργο του Nietzsche με τη θέληση για δύναμη και την κακή συνείδηση, ο ίδιος εξετάζει με μία νατουραλιστική σκοπιά την ηθικότητα και κάνει λόγο για ένα ενσώματο και ελεύθερο υποκείμενο, το οποίο διαμορφώνει τις προσωπικές αξίες και την ευτυχία του και ταυτόχρονα αναζητά τον εαυτό του μέσα από τα συναισθήματα και τις πράξεις του.
Abstract:This thesis examines Nietzsche’s concepts about ethics in the context of his criticism and engagement with Kant and especially his concept of autonomy which is one of the central legacies for contemporary moral thought. The autonomy is considered to be as both a moral idea and simultaneously a human right. In Kant’s “Groundwork of the Metaphysic of Morals” the notion of autonomy consists in the self-legislation of the principle of morality, of the moral law that every rational being gives to itself. The free and autonomous will, which is a will under the moral law, a will of every rational being, gives the moral law to itself. Any rational being has to consider itself to be autonomous, it has to view itself as acting according to the law of reason and it has to view these laws as self given. In doing so, every sensible human being has to look upon itself as being subject to the laws of reason, the moral laws. The autonomy of the will is the highest principle of morality. In “Genealogy of Morals”, which is considered to be a new method of applying historical investigation to philosophical concerns, Nietzsche’s purpose is to make a criticism in Christianity and modern morality as been shaped by Kant’s ethics of autonomy. Nietzsche’s genealogy is supposed to be about the nature of human being, about the continuous procedure of exploring and knowing itself. In opposite to Kantian moral law and the autonomous will, that is connected to the will of power and the bad conscience, Nietzsche seeks to contribute to a naturalistic account of morality and speaks for the embodied and free subject who creates its own values and happiness and explores itself through its feelings and actions.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη, 2021
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 90-94
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
11PMS_ZoiDa_1118M026.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο