Εναλλακτικοί χώροι πολιτικοποίησης σε περιβάλλοντα περιορισμένης δημοκρατίας: η περίπτωση των οργανωμένων οπαδών στην Τουρκία κατά την περίοδο διακυβέρνησης του ΑΚΡ
Τίτλος:
Alternative spaces of politicization in a context of limited democracy: the case of ultras in Turkey during AKP era
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στην παρούσα εργασία εξετάζεται το οπαδικό κίνημα της Τουρκίας υπό το πρίσμα της συγκρουσιακής πολιτικής, στον τομέα της παραγωγής πολιτικού λόγου αλλά και ως ένας χώρος πολιτικοποίησης και κινητοποίησης στη χώρα αυτή. Η χώρα της Τουρκίας αποτέλεσε την επιλογή του γράφοντος καθώς αποτελεί ένα δημοκρατικό καθεστώς το οποίο ωστόσο έχει πολλά χαρακτηριστικά τα οποία και δεν θα έπρεπε να υπάρχουν σε ένα δημοκρατικό καθεστώς. Η εργασία ανοίγει με μία συζήτηση περί δημοκρατίας και δημοκρατικών χαρακτηριστικών η οποία είναι πάντα επίκαιρη, καθώς όροι όπως μεταδημοκρατία ή αυταρχική δημοκρατία εμφανίζονται όλο και πιο συχνά στην επιστημονική βιβλιογραφία, ωστόσο χωρίς να αναφέρονται με ακρίβεια τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει ένα καθεστώς ώστε να μπορέσει να χαρακτηριστεί έτσι. Η θεωρία της συγκρουσιακής πολιτικής και των κοινωνικών κινημάτων, αποτελεί ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο στα χέρια του ερευνητή, για την εμβάθυνση στη θεωρία των κοινωνικών κινημάτων, τους εναλλακτικούς χώρους πολιτικοποίησης και κινητοποίησης αλλά και την ανάδειξη των νέων κινημάτων. Με αυτά τα εργαλεία, στην παρούσα εργασία γίνεται μία παρουσίαση των εναλλακτικών χώρων κινητοποίησης και πολιτικοποίησης και πως αυτά αναφέρονται στην επιστημονική βιβλιογραφία. Το πολιτικό περιβάλλον της Τουρκίας, σε συνδυασμό με τα γεγονότα του Gezi Park το 2013, τα οποία ουσιαστικά και αποτέλεσαν ένα γεγονός στο οποίο οι οπαδοί είχαν ένα πολύ ενεργό πολιτικό ρόλο, παρουσιάζονται μέσα από τη βιβλιογραφία αλλά και τις προσωπικές επικοινωνίες δύο Τούρκων οργανωμένων οπαδών, οι οποίοι και συμμετείχαν σε πολιτικές διαδικασίες, υπό την ομπρέλα του οπαδού. Η παρούσα εργασία, φιλοδοξεί να προβληματίσει την επιστημονική κοινότητα, προσπαθώντας να αναζητήσει πιο συμπαγείς και καθαρούς όρους ως προς τα καθεστώτα τα οποία χαρακτηρίζονται είτε δημοκρατικά, είτε μη δημοκρατικά, αλλά και ταυτόχρονα μέσα από τους οργανωμένους οπαδούς και τις δομές τους, να αναθεωρηθεί ο όρος «εναλλακτικός», ο οποίος δεν φαίνεται να λειτουργεί σε καθεστώτα τα οποία εφαρμόζουν βίαια καταστολή ή οι πολιτικές δομές τους είναι κλειστές.
Abstract:
This paper examines the Turkish ultras movement in the light of conflict politics, in the field of contentious politics but also as a place of politicization and mobilization in Turkey. The country of Turkey was the choice of the writer as it is a democratic regime which, however, has many characteristics Which are not compatible with the widely acceptable definition of a democratic regime. The paper opens with a discussion of democracy and democratic characteristics which is always relevant, as terms such as post-democracy or authoritarian democracy appear more and more frequently in the scientific literature, but without specifying the characteristics that a regime must have in order to be characterized as such. The theory of conflict politics and social movements is a very useful tool in the hands of the researcher, for the deepening of the theory of social movements, the alternative spaces of politicization and mobilization but also the emergence of new movements. With these tools, in the present work, a presentation of the alternative places of mobilization and politicization is made and how they are mentioned in the scientific literature. The political environment of Turkey, in combination with the events of Gezi Park in 2013, which were in fact an event in which the followers had a very active political role, are presented through the literature and the personal communications of two Turkish ultras, who also participated in political processes, under the umbrella of the ultras. The present work aims to challenge the scientific community, trying to find more compact and clear terms for regimes that are characterized as either democratic or non-democratic, but also through organized followers and their structures, to revise the term "Alternative", which does not seem to work in regimes that use violent repression or whose political structures are closed.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη, 2021
