Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Matisklo: η λέξη της συγχώρεσης στον Jacques Derrida
Τίτλος:Matisklo: the word of forgiveness in Jacques Derrida
Κύρια Υπευθυνότητα:Προδρόμου, Γεώργιος Π.
Επιβλέπων:Φουρτούνης, Γιώργος
Θέματα:
Keywords:Συγχώρεση, Συγχώρηση, Ζακ Ντερριντά, Ζακ Ντεριντά, Ζανκελεβίτς, Λεβινάς, Άουσβιτς, Ολοκαύτωμα, Σοά, Ναζισμός, Différance, Differance, Αποδόμηση, Μεταδομισμός, Φαινομενολογία, Ηθική, Ετερότητα, Άλλος
Forgiveness, Jacques Derrida, Jankélévitch, Jankelevitch, Levinas, Lévinas, Auschwitz, Holocaust, Shoah, Nazism, Différance, Differance, Deconstruction, Post-structuralism, Phenomenology, Ethics, Alterity, Other
Ημερομηνία Έκδοσης:2020
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Αυτή η διπλωματική προσεγγίζει τη «λέξη της συγχώρεσης» στον ύστερο Jacques Derrida, σε σχέση με το πρώιμο έργο του, και συγκεκριμένα σε αναφορά με την αποδομητική του ανάγνωση στη φαινομενολογία και με την ανάπτυξη της différance. Έχω διαχωρίσει αυτή την εργασία σε τρία κεφάλαια, το καθένα από αυτά εξετάζει ένα διαφορετικό βιβλίο/κείμενο του Derrida. Το πρώτο κεφάλαιο ακολουθεί τις πρώιμες αναγνώσεις του πάνω στον Edmund Husserl στο Η Φωνή και το Φαινόμενο, ενώ το δεύτερο εξετάζει τη προσέγγισή του πάνω στον Emmanuel Lévinas στο Βία και Μεταφυσική. Το τρίτο, και τελευταίο, κεφάλαιο προσεγγίζει το Συγχωρείν. Το ασυγχώρητο και το απαράγραπτο. Σκοπεύω να δείξω πως μια τομή πάνω στο έργο του Derrida, μεταξύ ενός πρώιμου και ενός ύστερου Derrida, δεν μας βοηθά ως προς την αποσαφήνιση της «λέξης της συγχώρεσης». Υποστηρίζω πως η πρώιμη σκέψη του για την différance παραμένει ενεργή στο έργο του για τη συγχώρεση. Το επιχείρημά μου βασίζεται στην έρευνα που έχει κάνει ο ίδιος πάνω στα φαινομενολογικά κείμενα του Husserl και στα ηθικά κείμενα του Lévinas, και επίσης πάνω στη μετατόπιση που προτείνει μεταξύ της φαινομενολογικής υπερβατολογικότητας του έτερου εγώ (alter ego) και της ηθικής υπερβατικότητας του Άλλου από τη (μη) λογική της différance. Αυτή η μετατόπιση αποδεικνύει πως ο άλλος (έτερο εγώ) δεν μπορεί να υπάρξει δίχως τον Άλλο, πως η λεβινασιακή ηθική δεν μπορεί να τεθεί σε λειτουργία χωρίς τη χουσερλιανή φαινομενολογία (και τη χαϊντεγγεριανή οντολογία). Επομένως, η συγχώρεση την οποία αναπτύσσει ο Derrida στο ύστερο έργο του βασίζεται σε αυτή τη μετατόπιση μεταξύ του άλλου και του Άλλου, και επίσης θεμελιώνεται στη βάση του απροϋπόθετου παιχνιδιού της différance. Έτσι, μπόρεσα να μιλήσω για μια δεδομένη différance της συγχώρεσης. Προτείνω λοιπόν, πως το παιχνίδι της différance, εάν ενεργοποιηθεί πάνω στο ντερριντιανό Συγχωρείν, μπορεί να μας κατευθύνει προς το να ανακαλύψουμε νέους τρόπους στο να σκεφτόμαστε τη σχέση μεταξύ της απροϋπόθετης και της υπό προϋποθέσης συγχώρεσης, καθώς αντιμετωπίζουμε το δύσκολο ερώτημα αναφορικά με τη συγχώρεση μετά το Άουσβιτς.
Abstract:This thesis examines Jacques Derrida’s approach on forgiveness, in relation to his early work, and especially to his deconstructive reading on phenomenology and to his development of différance. I divided this dissertation into three chapters, each one of them examining a particular book/text of Derrida. The first chapter follows his early reading of Edmund Husserl in Voice and Phenomenon, while the second closely looks into his reading on Emmanuel Lévinas in Violence and Metaphysics. The third and last chapter assays To Forgive. The Unforgivable and the Imprescriptible. My aim in this inquiry is to show how a certain rapture onto Derrida’s work, between an early and a late Derrida, is not helpful in order to clarify the “word of forgiveness”. I show that his early thought on différance is still active in his work on forgiveness. I claim this on the basis of his study onto the phenomenological texts of Husserl and the ethical texts of Lévinas; and I argue that he displaces the phenomenological transcendental of the alter ego and the ethical transcendence of the Other into the (non) logic of différance. This displacement proves that the one can’t do without the other, that levinasian ethics cannot proceed without husserlian phenomenology (and heideggerian ontology). Therefore, the “word of forgiveness” that Derrida advances in his late work is based on this displacement between the other and the Other, and consequently it is established on the basis of the unconditional play of différance. This led me to speak about a certain différance of forgiveness. I suggest that the play of différance, activated onto the derridean To Forgive, will possibly navigate us in order to discover new ways of thinking the relation between the unconditional and the conditional forgiveness, while we confront the difficult question concerning forgiveness after Auschwitz.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη, 2020
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 125-134
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
11PMS_ProdromouGe_1117M049.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο