Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Δημόσια πολιτική για την φαρμακευτική τεχνολογία και καινοτομία: η πρόσβαση στα εμβόλια κατά του SARS-CoV-2 ως μελέτη περίπτωσης
Τίτλος:Public policy for pharmaceutical technology and innovation: access to the vaccines against SARS-CoV-2 as a case study
Κύρια Υπευθυνότητα:Ραβανίδης, Στυλιανός Α.
Επιβλέπων:Σιδερή, Κατερίνα
Θέματα:
Keywords:Δημόσια Πολιτική, Φαρμακευτική καινοτομία, COVID-19, Πανδημία, Εμβόλια, Ευρεσιτεχνίες
Public policy, pharmaceutical innovation, COVID-19, Pandemics, Vaccines, Patents
Ημερομηνία Έκδοσης:2022
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η πανδημία της COVID-19 είναι το πιο πρόσφατο παράδειγμα των υγειονομικών κρίσεων που θα πλήξουν τον πλανήτη τις επόμενες δεκαετίες. Η επιστημονική κοινότητα αντέδρασε τάχιστα αναπτύσσοντας προληπτικά εμβόλια ανοσοποίησης έναντι του SARS-CoV-2 τα οποία ήταν άκρως αποδοτικά και προστάτευαν σε υψηλά ποσοστά από κίνδυνο σοβαρής πάθησης και θάνατο. Ωστόσο, η διάθεση των εμβολίων στον κόσμο ήταν ανισοβαρής καθώς πολλαπλές δόσεις συσσωρεύτηκαν στο βόρειο ημισφαίριο με αποτέλεσμα χώρες του νότιου ημισφαιρίου, και ειδικά χώρες της Αφρικής, να έχουν σοβαρό έλλειμμα διαθέσιμων δόσεων. Η παρούσα εργασία αποτυπώνει το πρόβλημα διάθεσης των εμβολίων και αναζητά τις συνδέσεις μεταξύ της άνισης κατανομής και των διαδικασιών φαρμακευτικής καινοτομίας που παρατηρήθηκαν που χρησιμοποιήθηκαν για την ανάπτυξη τους. Υποστηρίζει ότι η περιορισμένη παραγωγή δόσεων των εμβολίων δεν μπορούσε να καλύψει τις ανάγκες όλου του πλανήτη εξαιτίας της διατήρησης των δικαιωμάτων βιομηχανικής ιδιοκτησίας από τις φαρμακοβιομηχανίες. Στη συνέχεια, αναλύει την έννοια του «παγκόσμιου δημόσιου αγαθού» που αποδόθηκε στα εμβόλια κατά την πανδημία και υποστηρίζει πως αυτή η εσφαλμένη εννοιοδότηση οδήγησε στην ανεπαρκή παραγωγή των απαιτούμενων δόσεων. Επισημαίνει την ανάγκη δημιουργίας ισχυρών παγκόσμιων οργανισμών επιτήρησης και ετοιμότητας ώστε η ανθρωπότητα να διαχειριστεί αποτελεσματικά τις επόμενες υγειονομικές κρίσεις. Η αποτελεσματική διαχείριση περιλαμβάνει τη διανομή εμβολίων με δίκαιο τρόπο, ως ένα πραγματικό παγκόσμιο δημόσιο αγαθό, με βάση τον πληθυσμό και δείκτες ποιότητας ζωής και επιπέδων περίθαλψης υγείας. Τέλος, προτείνει την ανάπτυξη μηχανισμών καινοτομίας οι οποίοι θα επιτρέψουν δυνητικά την εξασφάλιση της σύνδεσης της παραγωγής εμβολίων με την ισοδύναμη πρόσβαση από τους κατοίκους των φτωχότερων χωρών. Συνοπτικά, οι δημόσιες υγειονομικές κρίσεις αποτελούν ένα δυναμικό πεδίο το οποίο θα βελτιωθεί μέσα από μια συνεχιζόμενη αλληλεπίδραση μεταξύ των μετεχόντων της δημόσιας πολιτικής με πολλαπλούς επαγγελματίες από διαφορετικά επιστημονικά υπόβαθρα. Η υποβολή προτάσεων δημόσιας πολιτικής σχετικά με τη δημοκρατική εκμετάλλευση της τεχνολογίας είναι εξαιρετικά σημαντική για την απόκριση της παγκόσμιας κοινότητας σε παρόμοιες καταστάσεις.
Abstract:The COVID-19 pandemic is the most recent example of the public health crises that are going to afflict our planet during the next decades. The scientific community reacted extremely fast by developing efficient vaccines for the immunization against SARS-CoV-2. The vaccines highly eliminated the danger of severe disease and subsequent death for the immunized people. However, the rollout of the vaccines was highly unequal since countries in the northern hemisphere accumulated multiple doses resulting in a severe shortage for countries of the southern hemisphere and particularly African countries. The unfair allocation of vaccines left local population unprotected against the viral infection and its consequences. The dissertation imprints the problem of vaccines rollout and seeks the connections between the unequal distribution and the processes of pharmaceutical innovation that were applied for their development. It argues that the limited production of the vaccine doses could not cover for the needs of all countries due to the retention of industrial property rights by the pharma companies. Furthermore, it analyzes the term of the ‘global public good’ that was widely attributed to the vaccines during the pandemic and argues that this terminology functioned as an obstacle for the sufficient production of doses. It further highlights the necessity of solid and strong global organizations for the surveillance and the pandemic preparedness for humanity to efficiently manage the next public health crises. That includes providing vaccines equally as a real global public good based on population and quality of life and healthcare levels indicators. Finally, it proposes the deployment of mechanisms for innovation that will allow the strong linkage between the production of vaccines with the equal access for the people of the poorer countries. In conclusion, public health crises are an intense dynamic area which will be improved through an ongoing interaction between public policy makers and multiple stakeholders from different scientific backgrounds. The submission of public policy proposals concerning the democratic exploitation of technology is of paramount importance for the global community to respond to similar circumstances.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη, 2022
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ.66-75
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
11PMS_RavanidisSt_11120M047.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο