Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Το ζήτημα της αντιπροσώπευσης στο πολιτικό σύστημα της ελληνικής μεταπολίτευσης: ανάλυση με βάση τις κείμενες συνταγματικές διατάξεις και την λειτουργία των πολιτικών κομμάτων
Τίτλος:The issue of political representation in the Greek post-junta political system: analysis on the basis of existing constitutional provisions and operation of political parties
Κύρια Υπευθυνότητα:Χαλικιάς, Φίλιππος Π.
Επιβλέπων:Κοντογιώργης, Γεώργιος Δ., 1947-
Θέματα:
Keywords:Δημοκρατική αρχή, αντιπροσωπευτική αρχή, προ-αντιπροσωπευτικό σύστημα, διαμεσολάβηση, νομιμοποίηση, αρχηγισμός, προσωποκεντρισμός
Democratic principle, representative principle, pro-representative system, mediation, legalization, leader-centralization, person-centralization
Ημερομηνία Έκδοσης:2017
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Κεντρικό ζητούμενο της παρούσας μελέτης αποτελεί η σχέση που ανέπτυξαν οι κοινοβουλευτικοί θεσμοί της μεταπολιτευτικής Ελλάδας οι οποίοι για την συνταγματική θεωρία και την ελληνική πολιτική επιστήμη υλοποιούν την «αντιπροσωπευτική αρχή», με την κοινωνία. Η εστίαση γίνεται στα κόμματα ως ενσαρκωτές των κοινοβουλευτικών θεσμών και δίνεται μια μεγαλύτερη έμφαση στα κόμματα που μονοπώλησαν την κυβερνητική εξουσία σε όλη την διάρκεια της περιόδου που επικράτησε να αποκαλείται «μεταπολίτευση», λόγω της θέσης τους στο προσκήνιο των εξελίξεων. Η ιστορική διαμόρφωση των κομμάτων καταδεικνύει την κοινωνική - διαμεσολαβητική και νομιμοποιητική - αναπαραγωγική τους ιδιότητα, δεδομένου ότι αποτελούν σχηματισμούς που εκφράζουν σε πρώτο στάδιο συγκεκριμένα κοινωνικά αιτήματα ενώ προσπαθώντας να προσεγγίσουν την πολιτική εξουσία του κράτους, γίνονται μέρος της. Η διαμεσολάβηση και η νομιμοποίηση ή συναίνεση αποτελούν κομβικές έννοιες όπως φάνηκε στην ανάλυση. Γίνεται λόγος για διαμεσολάβηση και όχι «εκπροσώπηση» ή «αντιπροσώπευση», καθότι εκλείπουν θεμελιώδεις προϋποθέσεις της αντιπροσωπευτικής λειτουργίας, άρα η κοινωνική τους ιδιότητα εξαντλείται απλώς στην διαμεσολαβητική λειτουργία.Το νεωτερικό κοινοβουλευτικό σύστημα έχει αυτοχαρακτηριστεί ως «αντιπροσωπευτική δημοκρατία» δίχως να φέρει τα βασικά χαρακτηριστικά κανενός από τα δύο διακριτά μεταξύ τους συστήματα, ούτε του δημοκρατικού ούτε του αντιπροσωπευτικού. Έτσι προσδίδεται στο ελληνικό πολιτικό σύστημα ο προ-αντιπροσωπευτικός χαρακτήρας. Το πολιτικό σύστημα συγκεντρώθηκε γύρω από δύο κυβερνητικά κόμματα, τα οποία ταυτίστηκαν με το κράτος, και σταδιακά απώλεσαν την διαμεσολαβητική τους λειτουργία. Χαρακτηριστικά τους αποτέλεσαν η καθολική κυβερνητική ισχύς, η προσωποπαγής εξουσία εντός και εκτός κόμματος και η συγκεντρωτική διαχείριση της κρατικής εξουσίας ανάμεσα στις πολιτικές και οικονομικές ελίτ.
Abstract:The central issue of the present study is the relationship developed by the parliamentary institutions of post-conflict Greece, which for the constitutional theory and the Greek political science implement the "representative principle" towards society. The focus is on the parties as incarnators of parliamentary institutions, and more emphasis is given to parties that have monopolized government power throughout the period that has prevailed in the so-called "metapolitefsi" due to their position at the forefront of developments. The historical formation of the parties demonstrates their social - mediatory and legitimizing - reproductive capacity, as they compose formations that express at first stage specific social demands while trying to approach the political power of the state, and finally become part of it. Mediation and legalization or consensus compose key concepts as shown in the analysis. There is persistence in mediation and not "representation", since fundamental prerequisites of representative function are eliminated, so their social status is exhausted only in the mediation function. The new parliamentary system is self-classified as "representative democracy" without the basic characteristics none of the two distinct systems, neither democratic nor representative. This gives the Greek political system the "pro-representative" character. The political system gathered around two governmental parties, which were identified with the state, and gradually lost their mediation. Their characteristics were universal governmental power, strong leadership power inside and outside the party, and centralized management of state power between political and economic elites.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Πολιτική Επιστήμη 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 93-97
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
11PMS_POL_EPI_IST_ChalikiasFi.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο