Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Το περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" και το "πρωτοποριακό" θέατρο :θεωρήσεις και αναθεωρήσεις
Τίτλος:The "Art review" magazine and the avant-garde theater: views and revisions
Κύρια Υπευθυνότητα:Σωτηρίου, Αγλαΐα Γ.
Επιβλέπων:Θεοτοκάς, Νίκος, 1956-
Θέματα:
Keywords:Περιοδικό «Επιθεώρηση Τέχνης», θέατρο του παραλόγου, πρωτοπορία και παρακμή, μαρξιστική αισθητική-σοσιαλιστικός ρεαλισμός, αναθεωρήσεις, Ψυχρός Πόλεμος- μετεμφυλιακή Ελλάδα
"Art Review magazine", the theatre of the absurd, avant-garde and decadence, marxistic aesthetics-socialist realism, revisions, Cold War-post civil war Greece
Ημερομηνία Έκδοσης:2019
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Το περιοδικό "Επιθεώρηση Τέχνης" που εξέφραζε την Αριστερά στην Ελλάδα κατά τη μετεμφυλιακή περίοδο (1955-1967) δημοσιεύει μια σειρά θεωρητικών κειμένων Ελλήνων συνεργατών του περιοδικού και ξένων (δυτικών) μαρξιστών που αφορούν την πρωτοπορία στην τέχνη και το πρωτοποριακό θέατρο ή θέατρο του παραλόγου. Παράλληλα, δημοσιεύει κριτικές θεατρικών παραστάσεων που εντάσσονται σε αυτό το είδος. Η παρούσα εργασία παρουσιάζει αυτά τα κείμενα προκειμένου να διαπιστωθεί αν υπακούουν σε έναν αισθητικό κανόνα, αν στην πορεία του χρόνου οι ιδέες περί αισθητικής εξελίσσονται και κατά πόσον οι όποιες αισθητικές διεργασίες επηρεάζονται από τις αντίστοιχες της δυτικής μαρξιστικής σκέψης. Η μελέτη και ανάλυση των δημοσιευμάτων ανέδειξε ότι τόσο η κριτική όσο και η θεωρητική προσέγγιση των Ελλήνων αρθρογράφων και κριτικών σε μεγάλο βαθμό χρησιμοποιεί όρους του δόγματος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού. Ωστόσο, παρατηρήθηκαν ανάμεσα στους συγγραφείς διαφοροποιήσεις και σημαντικές ζυμώσεις μέσα στον χρόνο που τείνουν προς την κατάρριψη της θέσης περί υπαγωγής της τέχνης στην ιδεολογία (στρατευμένη τέχνη) και δημιουργούνται ρήγματα με την επίσημη κομματική γραμμή. Αυτές οι πνευματικές-αισθητικές διεργασίες σαφώς επηρεάστηκαν από την ανανέωση του δυτικού μαρξιστικού λόγου (Γκέοργκ Λούκατς, των Ιταλών του Ινστιτούτου Γκράμσι, Ροζέ Γκαρωντύ, Ερνστ Φίσερ, Ζαν Πωλ Σαρτρ και Μάρτιν Έσσλιν). Προϊόντος του χρόνου, συνεπώς, η οπτική διευρύνεται και το θέατρο του παραλόγου και η πρωτοπορία στην τέχνη παύουν να ταυτίζονται με την παρακμή. Με άλλα λόγια, η ανάδειξη καταστάσεων όπως π.χ. η ατομικότητα, το παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης -παρότι έρχονται σε διάσταση με την ιδεολογική δέσμευση ότι η τέχνη πρέπει να αναδεικνύει θετικούς ήρωες που ανοίγουν τον δρόμο προς μια αισιόδοξη πορεία προς την κοινωνική αλλαγή και τον σοσιαλισμό- σταδιακά παύει να ταυτίζεται με την παρακμή. Όλες αυτές οι αλλαγές συντελούνται υπό την επίδραση του 20ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης, όπου επιχειρήθηκε η καταδίκη του σταλινισμού και η προσέγγιση δυτικού και ανατολικού κόσμου εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου. Μέσα στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτών των αναθεωρήσεων η συζήτηση περί τέχνης εντείνεται και αποδίδει την μερική αμφισβήτηση του σοσιαλιστικού ρεαλισμού ως μοναδικού εκφραστή της αντικειμενικότητας. Η τέχνη αποκαθίσταται από "επαναστατικό εργαλείο" σε μια διαδικασία που δεν υποχρεούται να διδάσκει, αλλά να αναδεικνύει όλες τις πολλαπλές πλευρές του ανθρώπινου βίου, όλες τις όψεις μιας πολυδιάστατης και όχι σχηματικής πραγματικότητας.
Abstract:The "Art Review" magazine, which expressed the Greek Left wing in the post civil war period (1955-1967), publishes a series of theoretical texts of both Greek contributors and foreign (western) marxists which concern the modern art and in particular the avant-garde theatre or "the theatre of the absurd", as well as reviews of theatrical performances assessed as such. This paper presents these texts in order to examine whether they observe an aesthetic rule, if, in the course of time, ideas of aesthetics evolve and whether any aesthetic processes are influenced by those of western marxist thought. The study and analysis of the publications has highlighted that both the critical and the theoretical approach of the Greek columnists and critics largely use terms of socialist realism doctrine. However, variations and significant fermentations have been observed among the writers during the course of time that tend to refuse the theory of the subjugation of the art to ideology (militant art) and contradict the official party line. These spiritual-aesthetic processes were clearly influenced by the revision of western marxist speech (Georg Lukács, the Italians of the Gramsci Institute, Roger Garaudy, Ernst Fischer, Jean Paul Sartre, and Martin Esslin). Eventually, therefore, the perspective widens and the theatre of the absurd and avant-garde art cease to be regarded as synonymous with decadence. In other words, the emergence of situations such as the individuality, the absurdity of human existence -although they oppose the ideological commitment that art must elevate positive heroes that pave the way for an optimistic march towards social change and socialism- gradually stops being related to decadence. All these changes are taking place under the influence of the 20th Congress of the Soviet Communist Party, which attempts the condemnation of stalinism and brings about a rapproachmnet between the western and eastern world amid the Cold War. Within this framework, the debate about art intensifies and disputes socialist realism as the sole representative of objectivity. The role of art is restored; from a revolutionary tool it turns into a process that is not required to teach, but to highlight all the multiple aspects of human life, all elements of a multidimensional reality rather than a schematic one.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, 2019
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 127-133
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
11PMS_POL_EPI_IST_SotiriouAg.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο