Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Ο αντιπολιτευτικός λόγος 1910-1915: συγκρότηση της αντιπολίτευσης στον Ελ. Βενιζέλο
Τίτλος:Τhe oppositional speech, 1910-1915: the formation of the opposition to El. Venizelos
Κύρια Υπευθυνότητα:Πανταζή, Ξανθή Σ.
Επιβλέπων:Λούβη, Ευαγγελία
Θέματα:
Keywords:παλαιά κόμματα, Βενιζέλος, Γούναρης, βασιλιάς Κωνσταντίνος, αντιβενιζελικός τύπος, αντιπολίτευση
pre – existing political parties, Venizelos, Gounaris, King Constantine, anti-Venizelos press, opposition
Ημερομηνία Έκδοσης:2016
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η παρούσα εργασία ασχολείται με τη συγκρότηση της αντιπολίτευσης απέναντι στον Ελ. Βενιζέλο την περίοδο 1910-1915. Επιλέχθηκε η συγκεκριμένη χρονική περίοδος, στην οποία κυριαρχεί η πολιτική του Ελ. Βενιζέλου, για να αναδειχθεί αφ΄ενός η απουσία και αφ΄ετέρου η παρουσία της αντιπολίτευσης. Οι πολιτικοί που εκπροσώπησαν την αντιπολίτευση προσπάθησαν να αρθρώσουν λόγο αντιπαράθεσης, να χρησιμοποιήσουν την Ανόρθωση του Βενιζέλου, ιδιαίτερα μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους που η Ελλάδα έδειχνε να ολοκληρώνει το αλυτρωτικό της αίτημα. Η παρουσία του Δ. Γούναρη και του βασιλιά Κωνσταντίνου ενδυνάμωσε τον λόγο της αντιπολίτευσης, ενώ οι αρχηγοί των παλαιών κομμάτων στην ουσία παραμερίστηκαν. Η συνθήκη του Βουκουρεστίου έδωσε την ευκαιρία στην αντιπολίτευση για να αρθρώσει πλέον ισχυρό αντιπολιτευτικό λόγο. Φαινόταν να έχει κάνει την αυτοκριτική της, να έχει «βρει» τους εκπροσώπους της, αλλά κυρίως να χρησιμοποιήσει τις εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό, για να διαχωρίσει τη θέση της από τον Ελ. Βενιζέλο. Την περίοδο 1910 -1915 δόθηκαν πολλές «αφορμές» για αντιπαραθέσεις (γλωσσικό, Κρητικό και Ηπειρωτικό ζήτημα, Βαλκανικοί Πόλεμοι και ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος) έως το διχασμό το 1915, όπου η αντιπολίτευση με έντεχνο τρόπο έγινε κυβέρνηση. Το θέμα της εργασίας προσεγγίστηκε από την παλαιότερη και τη σύγχρονη βιβλιογραφία, από τον αντιβενιζελικό τύπο καθώς και από τα Πρακτικά της Βουλής. Η επισταμένη μελέτη βοήθησε να σκιαγραφηθεί η αντιπολίτευση, μέσα από τη ρεαλιστική και άλλοτε επιφανειακή επιχειρηματολογία της. Η αντιπολίτευση την περίοδο 1910 – 1915, αδύναμη έως ανύπαρκτη μέχρι τους Βαλκανικούς Πολέμους, προσπάθησε με «προσκρούστεια σχηματικότητα» να απεκδυθεί το νοσηρό παλαιοκομματικό παρελθόν της. Η τολμηρή πολιτική του Ελ. Βενιζέλου της επέτρεψε να ενδυθεί τον μανδύα της ασφάλειας απέναντι στην επικίνδυνη πολιτική του αντιπάλου της.
Abstract:This paper deals with the formation of the opposition against El. Venizelos at the period 1910-1915. This specific time period, which was dominated by the policies of Eleftherios Venizelos, was selected to highlight, on the one hand the absence, and, on the other hand, the presence of the opposition. The politicians who represented the opposition tried to articulate the confrontation speech, to use the Venizelos’s Anorthosis, especially after the Balkan Wars when Greece seemed to fulfill its irredentist request. The presence of D. Gounaris and King Constantine strengthened the speech of the opposition, while the leaders of the pre-existing political parties were in fact sidestepped. The Treaty of Bucharest gave the opposition the opportunity to articulate a more powerful speech. It seemed to have made its self-criticism, to have located its representatives, but mostly to use the developments both within the country and abroad to dissociate itself from Eleftherios Venizelos. Between 1910 and 1915 a number of causes for confrontation were given (the language issue, the Cretan issue, the issue of Epirus, the Balkan Wars as well as the First World War) until the division of 1915, when the opposition in a cunning way became the government. The topic of this paper was approached taking into consideration the older as well as the modern bibliography, the anti-Venizelos press and also the Parliamentary Proceedings. The thorough study helped sketch the opposition through its realistic, but also, sometimes, superficial argumentation. Between 1910 – 1915 the opposition was weak, or, even, non-existent until the Balkan Wars, it tried via "proskrousteia formability" to disclaim its morbid ultra-conservative past. The daring policy of Eleftherios Venizelos allowed the opposition to put on the cloak of security against the risky practices of its political rival.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 96-105
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
11PMS_POL_EPI_IST_PantaziXa.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο