Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η εργασία έχει ως ερευνητικό αντικείμενο τους προσφυγικούς συλλόγους, που ιδρύθηκαν στον συνοικισμό της Νέας Κοκκινιάς την περίοδο του Μεσοπολέμου. Η έρευνα εξετάζει τη σωματειακή οργάνωση των προσφύγων της πρώτης γενιάς και παρακολουθεί το φαινόμενο της εθελοντικής συσσωμάτωσης από την ίδρυση του αμιγώς προσφυγικού συνοικισμού το 1923 μέχρι την επιβολή της δικτατορίας του Ι. Μεταξά, το 1936.\r\n Από την έρευνα εντοπίστηκαν δεκαπέντε προσφυγικοί σύλλογοι, οι οποίοι κατηγοριοποιήθηκαν σε δυο υποομάδες με βάση το κριτήριο για την ίδρυσής τους. Στην πρώτη ομάδα περιλήφθηκαν οχτώ σύλλογοι, οι οποίοι συγκροτήθηκαν με βάση τον τόπο εγκατάστασης. Στη δεύτερη ομάδα εντοπίστηκαν εφτά εθνοτοπικοί σύλλογοι, οι οποίοι ιδρύθηκαν βάσει του τόπου καταγωγής των προσφύγων. Οι παραπάνω σύλλογοι κατηγοριοποιήθηκαν σε κοινωνικούς, πολιτικούς, αλληλοβοηθητικούς και πολιτιστικούς σύμφωνα με τις λειτουργίες τους. Παρουσιάστηκε πώς οι πρόσφυγες μετέφεραν την πρότερη εμπειρία της συσσωμάτωσης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στον νέο τόπο εγκατάστασής τους και για να αντιμετωπίσουν τις νέες ανάγκες που δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο του έθνους-κράτους. Αναζητήθηκε η νέα πολιτισμική τους συνάφεια, η οποία στηρίχθηκε στο τραύμα του εκτοπισμού, της προσφυγιάς και της μνήμης των προηγούμενων πατρίδων. Μελετήθηκε ο τρόπος με τον οποίο οι προσφυγικοί σύλλογοι έστηναν το μνημονικό τους αφήγημα με την προοπτική της αποκατάστασης και της ενσωμάτωσης στην Νέα Κοκκινιά.H εργασία στηρίχθηκε σε αρχειακή έρευνα και στην μελέτη του λόγου των καταστατικών των συλλόγων. Επιβεβαιωτικά χρησιμοποιήθηκε ο προσφυγικός τύπος της εποχής. Η έρευνα εντάσσεται στην κοινωνική ιστορία και στηρίζεται στις νέες προσεγγίσεις της ιστορίας από τα κάτω.
Abstract:
The essay examines the volunteering association in a purely refugee settlement in the Interwar period in the neighborhood of New Kokkinia, a suburb near the port of Piraeus. The essay investigates fifteen associations that were founded by refugees in 1923, when the settlement (New Kokkinia) was founded, until 1936, when Metaxas imposed dictatorship. The fifteen associations were separated in two groups according to the criterion of founding. The first group includes the associations according to place of settlement (New Kokkinia). The second group includes the associations according to the origin of the refugees (homeland). The associations were characterized as political, social and cultural according to their functions. The essay examines how refugees transferred their experience of volunteering association from the Ottoman Empire to Greece, where they settled after the Asia Minor Catastrophe. The research investigates the needs of the new refugees, which the associations served. The essay examined the new cultural relevance of refugees and examined the new collective identity of refugees. The new refugee’s identity was based on memory of the Ottoman past, the memory of homeland and the trauma of uprooting. The first group constructed the collective refugee’s identity and the second group constructed (except of the Asia Minor identity) the ethno-cultural identity of the homeland. The essay examines how the refugees constructed their memory narrative according to the prospect of settlement and incorporation, as citizens in Greek society. The essay is based on archival research and it studies the written speech of articles of associations. Additionally, it uses the refugees press in Interwar period. The essay is not only a local history but also social history, since it is based on modern approaches of social history, the history from below.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, 2016