Πόλεμος, ειρήνη, διπλωματία και η ανάδυση του αλβανικού κράτους-έθνους: εθνικισμός και ταυτότητες στα δυτικά Βαλκάνια κατά τον μακρύ 19ο αιώνα
Τίτλος:
War, peace, diplomacy and the emergence of the albanian nation-state: nationalism and identities in the western Balkans during the long nineteenth century
Κύρια Υπευθυνότητα:
Κάγιο, Ερκγιάντ Ν.
Επιβλέπων:
Παπαγεωργίου, Στέφανος Π., 1951-
Θέματα:
Keywords:
Αλβανία, εθνικισμός, μακρύς 19ος αιώνας, Οθωμανική Αυτοκρατορία, Βαλκάνια Albania, nationalism, long 19th century, Ottoman Empire, Balkans
Ημερομηνία Έκδοσης:
2019
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Αντικείμενο έρευνας της παρούσας διπλωματικής αποτελεί η μετάβαση από μια προ-νεωτερική Αυτοκρατορία στο νεωτερικό κράτος-έθνος καθώς και τις ευρύτερες κοινωνικές, πολίτικες και πολιτισμικές μεταβολές που έλαβαν χωρά στα Δυτικά Βαλκάνια. Χρησιμοποιώντας ως ‘case study’ την ανάπτυξη του εθνικισμού στις Αλβανικές χώρες κατά τον μακρύ 19ο αιώνα. Όσον αφορά την προσέγγιση, έχω επιλέξει μια διεπιστημονική η οποία δανείζεται ευρέως από τις ‘εθνικιστικές σπουδές’ (nationalism studies), μετααποικιακές (postcolonial) και τις θεωρίες συγκρότησης κράτους (state-building). Η διπλωματική εκτείνεται σε επτά κεφάλαια, τα οποία έχουν ως εξής:Το πρώτο κεφάλαιο, ‘Ποιο έθνος δικαιούται κράτος; Πρακτικές ίδρυσης και αναγνώρισης νέων κρατών κατά τον μακρύ 19ο αιώνα.’, ερευνά την ανάπτυξη του ‘Ευρωκεντρισμού’, το οποίο με την σειρά του έδωσε έναυσμα στην ανάπτυξη του ‘Πολιτισμικού Στάνταρ’, ενός μέσου δηλαδή μέσω του οποίου οι χώρες που ‘ηγούνταν’ του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού, αξιολογούσαν το επίπεδο προόδου και ανάπτυξης των εθνών που δεν ανήκαν στην ‘Οικογένεια των Εθνών’. Το δεύτερο κεφάλαιο, ‘Οι απαρχές του Αλβανικού Εθνικισμού και η πρώτη απόπειρα ίδρυσης ανεξάρτητου Εθνικού Κράτους.’, ερευνά την πολύπλοκη διαδικασία ανάπτυξης του Αλβανικού εθνικισμού κατά την διάρκεια τριών κρίσιμων σταδίων: την περίοδο ακαδημαϊκού ενδιαφέροντος, την περίοδο πατριωτικού πάθους και την ανάδειξη σε μαζικό κίνημα. Το τρίτο κεφάλαιο, ‘Αναζητώντας διεθνή αναγνώριση: Αλβανικός Οριενταλισμός.’, καλύπτει την ανάπτυξη του ευρωκεντρικού λόγου στους κόλπους των Αλβανών διανοουμένων οι οποίοι σκόπευαν αφενός να καταγγείλουν την Οθωμανική κυριαρχία και αφετέρου να σπρώξουν τα όρια της Ανατολής, ανατολικότερα έτσι ώστε να συμπεριληφθεί η πατρίδα τους εντός του ‘Πολιτισμένου Κόσμου’. Το τέταρτο κεφάλαιο, ‘Ποια είναι η Πατρίδα μας; Οριοθετώντας την Αλβανική Πατρίδα.’, διερευνά την γεωγραφική διάσταση του εθνικισμού καθώς και την διαδικασία της εδαφοποίησης.Το πέμπτο κεφάλαιο, ‘Πόλεμος στα Βαλκάνια: Ανεξαρτησία.’, ερευνά τις τοπικές δυναμικές που οδήγησαν στους Βαλκανικούς Πολέμους όπως και στην Αλβανική ανεξαρτησία. Στο Έκτο κεφάλαιο, ‘Το τελευταίο Κοντσέρτο και το Αλβανικό ζήτημα.’, ο φακός θα εστιάσει πάνω από την βρετανική πρωτεύουσα, όπου υπεγράφη η ‘ληξιαρχική πράξη γέννησης’ ενός ακόμη βαλκανικού κράτους, όπως και στην Διπλωματία των Μεγάλων Δυνάμεων. Και τέλος, στο Έβδομο και τελευταίο Κεφάλαιο, ‘Παράλληλοι βίοι’, ο φακός θα επιστρέψει στην Αλβανία, όπου θα εξετάσουμε την προσπάθεια συγκρότησης κράτους και την ανέγερση ιθαγενών θεσμών από τρία διαφορετικά καθεστώτα: κατά πρώτον από την Προσωρινή Κυβέρνηση Vlora, κατά δεύτερον από τις Μεγάλες Δυνάμεις μέσω της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου και κατά τρίτον από τον Πρίγκιπα von Wied.
Abstract:
This dissertation aims to explore the transition from pre-modern Empire to modern Nation-states and the wider social, political and cultural transformations that took place in the Western Balkans. It uses as a case study the rise of nationalism in the Albanian lands during the long nineteenth century. In terms of approach I have choose an interdisciplinary one, which borrows extensively from nationalism studies, postcolonial frameworks, state-building theories and it spans over seven chapters, which are constructed as follows:The first chapter, ‘Which nation deserves a state?’, explores the emergence of ‘Eurocentrism’, which in turn gave rise to the ‘Standard of Civilization’, a benchmark via which the states in ‘lead’ of the European civilization evaluated the level of progress or backwardness of those who were not members of the ‘Family of Nations’. The second chapter, ‘The emergence of Albanian nationalism and the first bid for independence’, explores the complex process of how the Albanian nation was constructed and imagined during three key stages: the period of scholarly interest, the period of patriotic agitation, and the rise of a mass national movement. The third chapter, ‘Seeking international recognition: Albanian Orientalism’, drawing from post-colonial frameworks, covers the development of a Eurocentric discourse within the ranks of Albanian intellectuals. I argue that this discourse, which was produced mainly by exiled intellectuals in major European languages, such as English or French, aimed on the one hand to push further Eastward the borders of the Orient in order to include Albania into the ‘Civilized World’ and on the other to legitimize their claims to independence from a ‘backward’ Empire and a ‘despotic’ ruler. The fourth chapter, ‘Where is our Motherland?’, explores the geographical aspect of nationalism and the process of its territorialization. I argue that the circulation of geographical knowledge and the creation of what Anderson defines as ‘logo-map’, made the ‘Motherland’ visible and crystallized the definition of ‘Albania’ to this day.The fifth chapter, ‘The powder keg exploded: Independence’, explores the regional dynamics that led to the outbreak of the Balkan Wars. I argue that the outbreak of the Italo-Turkish War over Libya externally and the Albanian Revolution of 1912 internally (which led to complete political autonomy), paved the road to the Balkan Wars as the lands assigned to Albania constituted a contested area between the Belligerents. The sixth chapter, ‘The Last Concert and the Albanian Question’, explores the role that Great Power diplomacy played into granting recognition to a sovereign Albanian nation-state. The seventh -and last- chapter, ‘Parallel Lives’, drawing from state-building framework, explores the state-building process that took place in Albania between the outbreak of the First Balkan War and World War I by three different governments. At first by the Provisional Government formed by Albanian nationalists, secondly by an international governing body (the ICC), assigned by the Great Powers and thirdly the short-reign of the German Prince, Wilhelm von Wied.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Νεότερη και Σύγχρονη Ιστορία, 2019
