Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στην παρούσα εργασία επιχειρείται μια πρώτη ανάγνωση της πολιτικής οικονομίας του σώματος μέσα από το σύνολο των αναπαραστάσεων και των σχέσεων που ρυθμίζονται με άξονα το σώμα αλλά και εγγράφονται σ’ αυτό. Μέσα από τις μεταφορικές χρήσεις του σώματος του αντιστεκόμενου παλαιστίνιου άνδρα και τη βία «εν σώματι», άλλοτε με την «παθητική» της μορφή, αυτή που υφίσταται ο Παλαιστίνιος από τις στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ και άλλοτε με την «ενεργητική», αυτή που ασκεί ο ίδιος στο σώμα του, όπως στην περίπτωση των «μαρτύρων-βομβιστών αυτοκτονίας», εξετάζεται πως το κακοποιημένο σώμα μετασχηματίζεται αποτελώντας κεντρικό σημείο αλληλεπίδρασης διαφόρων περιφερειακών ταυτίσεων, εθνικών, θρησκευτικών, ταξικών αλλά κυρίως έμφυλων. Στο πλαίσιο της συστηματικής βίας και της εγκαθίδρυσης της «φυσικότητας» της κατοχής των παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ, τα σώματα των ανδρών, τα έμφυλα σώματα που αντιστέκονται, αποκτούν «σημασίες» αποτελώντας ένα πεδίο επιτελεστικού ανταγωνισμού, ένα πεδίο διαρκών και δυναμικών σχέσεων εξουσίας, επιθυμίας, αποποίησης, διαφοράς, ταύτισης, εκτοπισμού και αντιδικίας. Μέσα από την ανάγνωση των κακοποιημένων ή και θανατωμένων σωμάτων των ανδρών της Παλαιστίνης πραγματοποιείται ταυτόχρονα μια σύγκριση με το γυναικείο σώμα της εγκύου, μητέρας, κόρης, αδελφής Παλαιστίνιας, προκειμένου να επεξεργαστούμε την ιδέα της «υλο-ποίησης» των σωμάτων που αποκτούν σημασία (αρρενωπότητα, εθνική ταυτότητα, αντίσταση) σύμφυτη με την παραγωγικότητα μιας βίας που εγγράφεται στην επιφάνειά τους, τα νοηματοδοτεί εκ νέου και τα επιβεβαιώνει ως συμβολικά ιδεώδη. Η υλικότητα του ατομικού σώματος του Παλαιστίνιου άνδρα έχει ιστορία και δεν είναι άλλη από την ιστορία της αντίστασης του συλλογικού σώματος, άλλοτε φαντασιακού (έθνος) και άλλοτε πραγματικού (οικογένεια, οργανώσεις, πολιτική κοινότητα, αθλητική κοινότητα). Το σώμα του άνδρα Παλαιστίνιου αποκτά μια λογοθετικότητα καθώς παράγει ένα διαφορετικό νόημα πέραν των δυτικών προκατανοήσεων σε σχέση με τους όρους συγκρότησης της ατομικής «ταυτότητας». Εισαγόμενος σ’ ένα μόνιμο κύκλο βίας από τη γέννησή του ο Παλαιστίνιος υπεξούσιος (subaltern), ανίκανος να μιλήσει ή και να ακουστεί (σ)τη γλώσσα μας, έχοντας εγκαταλείψει την κοινότητά του· και χωρίς κοινότητα, αποκλεισμένος, χωρίς την ιδιότητα του πολίτη χρησιμοποιεί και χρησιμοποιείται από το σώμα του αντιπροσωπεύοντας με τον πλέον απόλυτο και συνάμα ακραίο τρόπο το τραύμα που σημαδεύει τον τοκετό της γέννησης ενός μελλοντικού κράτους και του ανδρικού «εγώ» και θέτει υπό αμφισβήητση όλες τις κατασκευές της νεωτερικότητας σε σχέση με το κράτος, τη βία, την ταυτότητα, το έθνος, τον τόπο κ.α.. Παράλληλα, ο Παλαιστίνιος άνδρας θα εμφανιστεί ως ο απόλυτος Άλλος του δυτικού πολιτισμού, προβληματοποιώντας το ίδιο το σώμα και πολιτικοποιώντας την αφηρημένη υλικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης. Αναλύοντας τη σημασία του σώματος άλλοτε επιθετικού και άλλοτε θραυσμένου απομακρυνόμαστε από τις δυτικές αναπαραστάσεις και στεκόμαστε στα κίνητρα της βίας προσεγγίζοντας αυτή μάλλον ως κατάσταση παρά ως έννοια. Μέσα από τη μέθοδο της βιβλιογραφικής επισκόπησης αναζητούμε εκείνες τις εμπειρίες και την ενσωματωμένη σ’ αυτές εμπρόθετη δράση (agency) για να κατανοήσουμε την πολυπλοκότητα της βίας και τη διαδικασία της υποκειμενοποίησης του αντιστεκόμενου εαυτού μέσα από σχέσεις «διαφοράς» και εξουσίας. H βία στο πλαίσιο της σύγκρουσης αυτής δεν είναι παρά η «ίδια η φιλοσοφία της ιστορίας της» καθώς μόνο μέσα από την ιστορικοφιλοσοφική ανάγνωσή της καθίσταται δυνατή η αξιολόγησή της στο υπό εξέταση συγκείμενο.
Abstract:
In the present work, we are attempting an initial reading of the political economy of the body through all the representations and relations that are regulated with reference to the body and concurrent registration on it. Through the metaphorical uses of the body of the resisting Palestinian man and the "in body" violence incurred, sometimes in its "passive" form -the one that the Palestinian suffers from the Israeli military forces- and at other times in "active" form -the type they exercise on their own bodies, as in the case of the "suicide bombers"- we will examine how the abused body is transformed, by being a central point of interaction of various identifications, namely: regional, national, religious, class but mainly gender.In the context of the systematic violence and the establishment of the "naturalness" of the occupation of the Palestinian territories by Israel, the bodies of men, the gender bodies that resist, acquire their "meaning" by existing as a field of executive competition, a field of lasting and dynamic power relations, desire, renunciation, difference, identification, displacement and dispute. Via the reading of the abused or even killed bodies of Palestinian men, a comparison is made with the female body of the pregnant, mother, daughter, sister, Palestinian, in order to elaborate the idea of "matter-ialisation" of the bodies that acquire importance (masculinity, national identity, resistance) inherent in the productivity of a violence that is not only branded on their surface but also re-interprets them and confirms them as symbolic ideals.The materiality of the Palestinian man's individual body has a history and it is none other than the history of the resistance of the collective body, sometimes imaginary (nation) and at other times real (family, organizations, political community, sports community). The body of the Palestinian man acquires a logotype as it produces a different meaning beyond any Western preconceptions in relation to the terms of the formation of the individual "identity". Entered into a permanent cycle of violence since birth, the Palestinian subaltern, unable to speak or even hear our language, having left his community; and without a community, excluded, without citizenship, uses and is used in turn by his body to represent, in the most absolute and at the same time extreme way, the trauma that marks the birth of a future state and of the male "ego" and calls into question all the constructions of modernity in relation to the state, violence, identity, nation, place etc.At the same time, the Palestinian man will appear as the absolute Other of Western civilization, problematizing the body itself and politicizing the abstract materiality of human existence. Analyzing the importance of the body, sometimes aggressive and at other times broken, we depart from the mainstream western representations and focus on the motives of violence, approaching it as a situation rather than as a concept. Through the method of bibliographic review we seek those experiences and intentional action (agency) to understand the complexity of violence and the process of subjectification of the resisting self through relations of "difference" and power. Violence in the context of this conflict is nothing but "the very philosophy of its history" as only through its historical-philosophical reading is it possible to evaluate it in the context under consideration.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία", 2018
