Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στην εργασία αυτή εξετάζεται ο θεσμός της αναδοχής, της ανάθεσης, δηλαδή, της καθημερινής φροντίδας ενός παιδιού σε τρίτα φυσικά πρόσωπα χωρίς να αλλάζουν οι έννομες σχέσεις του με τους βιολογικούς του γονείς. Κεντρικός στόχος της εργασίας είναι να δείξει πώς νοηματοδοτείται η οικογένεια μέσα από την αναδοχή. Μελετήθηκαν τέσσερις περιπτώσεις ανάδοχων οικογενειών και χρησιμοποιήθηκε η ποιοτική μέθοδος των μη κατευθυνόμενων συνεντεύξεων βάθους και στοιχεία της μεθόδου της βιογραφικής αφήγησης. Η αναδοχή δημιουργεί συγγενικές σχέσεις χωρίς ωστόσο να αμφισβητεί κυρίαρχα μοντέλα οικογενειακότητας, κατασκευάζει και ανακατασκευάζει έμφυλες ταυτότητες και συγγενικές σχέσεις. Επιπλέον, η αναδοχή μετασχηματίζει ταυτότητες και σχέσεις αναδομώντας την ιστορία της οικογένειας. Αποτελεί ολικό κοινωνικό θεσμό καθώς συνδέεται άμεσα με όψεις της κοινωνικής πραγματικότητας, της οικονομικής κρίσης, της απουσίας υποστηρικτικών δομών για την οικογένεια, της έμφυλης βίας, της δυσκολίας στην επικοινωνία μεταξύ πολιτών και θεσμών αλλά και μεταξύ επιστημονικών κλάδων που ασχολούνται με το παιδί. Η αναδοχή δίνει τη δυνατότητα σε ένα παιδί να επιτελέσει μια νέα ταυτότητα πέρα από τις συνέπειες που είχε πάνω του η παραμέληση, η κακοποίηση και ο ιδρυματικός τρόπος διαβίωσης και στον ανάδοχο γονέα να επιτελέσει τη γονεϊκή σχέση με το αναδεχόμενο παιδί.
Abstract:
This thesis examines the institution of foster care, the assignment of daily care of a child to third persons without changing its legal relationships with its biological parents. The main objective is to show how the notion of family is under- taken through foster care. Four cases of foster families were studied with the qualitative method of non-directed depth interviews and elements of the biographical narrative method. Fostering creates family relationships without, however, questioning sovereign family models, constructing and reconstructing gender identities and kinship relationships. In addition, fostering transforms identities and relationships by reconstructing family history. It is an integral social institution as it is directly linked to aspects of social reality, as the economic crisis, the absence of supportive structures for the family, gender violence, the difficulty in communicating between citizens and institutions, and between disciplines dealing with the child. Fostering enables a child to perform a new identity beyond the consequences of neglect, abuse and institutional way of subsistence, and the parent to perform the parental relationship with the foster child.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνιολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνιολογία", κατεύθυνση Κοινωνικός Αποκλεισμός και Μειονότητες, 2017