Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η ενσυνειδητότητα αποτελεί μία ιδιότητα της συνείδησης που αφορά τη σκόπιμη εστίαση της προσοχής του ατόμου στην παρούσα εμπειρία υιοθετώντας μία στάση αποδοχής και δεκτικότητας. Η έρευνα έχει αναδείξει τις ευεργετικές επιδράσεις της ενσυνειδητότητας στη ψυχολογική λειτουργία των ατόμων, ενώ η εξέταση αυτών των επιδράσεων έχει επεκταθεί και στο πλαίσιο των οικογενειακών σχέσεων. Έχει φανεί ότι η ενσυνειδητότητα του γονέα έχει σημαντικές επιπτώσεις στη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Η παρούσα μελέτη αποτελεί μία προσπάθεια να διερευνηθεί η σχέση μεταξύ της ενσυνειδητότητας των γονέων και της συναισθηματικής αυτορρύθμισης των σχολικής ηλικίας παιδιών τους και να διευκρινιστεί ο ρόλος της ενσυνείδητης γονεϊκότητας ως μηχανισμός που ερμηνεύει αυτή τη σχέση. Επιπλέον, εξετάστηκαν οι διαφοροποιήσεις στην ενσυνειδητότητα του γονέα, την ενσυνείδητη γονεϊκότητα και τη συναισθηματική αυτορρύθμιση του παιδιού με βάση τα δημογραφικά στοιχεία των συμμετεχόντων. Το δείγμα της έρευνας αποτελούνταν από 107 γονείς που είχαν παιδιά ηλικίας 7 έως 12 ετών. Στους συμμετέχοντες χορηγήθηκε ένα ερωτηματολόγιο δημογραφικών στοιχείων, η Κλίμακα για την Επίγνωση Προσοχής και Συνείδησης (Brown αnd Ryan, 2003, προσαρμογή στα ελληνικά Mantzios, Wilson and Giannou, 2015), η Κλίμακα Διαπροσωπικής Ενσυνειδητότητας στη Γονεϊκή Φροντίδα (Duncan, 2007) και η Κλίμακα Ελέγχου της Συναισθηματικής Αυτορρύθμισης (Shields and Cicchetti, 1997). Η έρευνα έδειξε ότι οι παράγοντες της ενσυνειδητότητας του γονέα, της ενσυνείδητης γονεϊκότητας και της συναισθηματικής αυτορρύθμισης παρουσιάζουν θετική συσχέτιση μεταξύ τους. Επιπλέον, φάνηκε ότι η ενσυνείδητη γονεϊκή φροντίδα, πράγματι, διαμεσολαβεί τη σχέση της ενσυνειδητότητας του γονέα με την ικανότητα ρύθμισης των συναισθημάτων του παιδιού. Αναφορικά με το ρόλο των δημογραφικών χαρακτηριστικών των συμμετεχόντων, βρέθηκε ότι οι γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο έχουν παιδιά πιο αποτελεσματικά στη ρύθμιση των συναισθημάτων τους σε σύγκριση με τους γονείς μεσαίου επιπέδου εκπαίδευσης. Τα ευρήματα της μελέτης συντελούν στην καλύτερη κατανόηση του ρόλου των γονέων στη συναισθηματική ρύθμιση και προσαρμογή των παιδιών και θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν στο πλαίσιο της ενίσχυσης των προγραμμάτων πρόληψης και παρέμβασης που απευθύνονται σε γονείς και στοχεύουν στη συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών σχολικής ηλικίας.
Abstract:
Mindfulness is a quality of consciousness that involves the deliberate focus of one’s attention on the current experience while adopting an attitude of acceptance and receptivity. Research has demonstrated the beneficial effects of mindfulness on the psychological functioning of individuals, and the examination of these effects has been extended to the context of family relationships. Parent mindfulness has been shown to have a significant impact on children’s emotional development. The present study is an attempt to explore the relationship between parent mindfulness and the emotion self-regulation of their school-age children, and to clarify the role of mindful parenting as a mechanism explaining this relationship. In addition, variations in parent mindfulness, mindful parenting and children’s emotion regulation were examined based on the demographics of the participants. The study sample consisted of 107 parents who had children aged 7 to 12 years old. Participants were administered a demographic questionnaire, the Mindful Attention and Awareness Scale (Brown and Ryan, adapted from Mantzios, Wilson and Giannou, 2015), the Interpersonal Mindfulness in Parenting Scale (Duncan, 2007) and the Emotion Regulation Checklist (Shields and Cicchetti, 1997). The study showed that the factors of parent mindfulness, mindful parenting and emotion self-regulation are positively correlated with each other. Furthermore, it was shown that mindful parenting does indeed mediate the relationship between parent mindfulness and the child’s ability to regulate their emotions. Regarding the role of participants’ demographic characteristics, it was found that parents with high educational level have children more effective in regulating their emotions compared to parents with medium level of education. The findings of this study contribute to a better understanding of the role of parents in children’s emotional regulation and adjustment and could be used in the context of strengthening parental prevention and intervention programs aimed at the emotional development of school-age children.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Ψυχολογίας, ΠΜΣ, κατεύθυνση Εφαρμοσμένη Γνωστική και Αναπτυξιακή Ψυχολογία, 2024
