Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η διάσπαση της Σοσιαλιστικής Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας σε ανεξάρτητα κράτη και η ταυτόχρονη έξαρση του εθνικισμού, προκάλεσαν εθνοτικές συγκρούσεις που οδήγησαν σε ανθρωπιστική κρίση. Η στρατηγική που ακολούθησαν τα εμπλεκόμενα μέρη σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο αποσκοπούσε στην αναδιαμόρφωση του χάρτη και τη χάραξη νέων συνόρων. Η παρέμβαση του ΝΑΤΟ υπήρξε καθοριστική για τον τερματισμό του πολέμου και ο χειρισμός των αεροπορικών επιχειρήσεων ήταν ιδιαίτερα δύσκολος με δεδομένο ότι κατευθυνόταν προς την αποκλιμάκωση της κρίσης και την αποφυγή επιδείνωσης της.Στην παρούσα εργασία ερευνάται η Υψηλή Στρατηγική των εμπλεκομένων μερών στις ενδοκρατικές συγκρούσεις της Γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας καθώς και η στρατηγική που ακολούθησε η συμμαχία του ΝΑΤΟ για την επίτευξη της τελικής έκβασης του πολέμου. Μέσα από αυτή την έρευνα διαπιστώνεται πως οι πέντε διαστάσεις της υψηλής Στρατηγικής, στρατιωτική στρατηγική, οικονομία, εσωτερική πολιτική και εξωτερική νομιμοποίηση που εφαρμόστηκαν στη Γιουγκοσλαβική Κρίση οδήγησαν στην αποτροπή επέκτασης της Σερβικής κυριαρχίας και γιατί επιλέχθηκε η στρατηγική της εξουθένωσης αντί της εκμηδένισης από την πλευρά του ΝΑΤΟ
Abstract:
The disintegration of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia into independent states and the simultaneous rise of nationalism caused ethnic conflicts that led to a humanitarian crisis. The strategy pursued by the parties involved at diplomatic and military level was aimed at reforming the map and delineating new borders. NATO's intervention has been instrumental in ending the war, and the handling of air military operations has been particularly difficult given that it was aimed at diminishing the crisis and preventing its deterioration.The present paper explores the Grand Strategy of the Inter-state Conflicts of the Yugoslav Federation as well as the strategy followed by the NATO Alliance to achieve the final outcome of the war. This research reveals that the five dimensions of Grand strategy, military strategy, economy, domestic policy and foreign legitimacy applied to the Yugoslav crisis led to the deterioration of Serbian sovereignty and why the strategy of exhaustion was chosen instead of annihilation by NATO.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2019
