Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η Αραβική Άνοιξη , το κύμα των λαϊκών εξεγέρσεων που σάρωσε τη Μέση Ανατολή το 2010, δημιούργησε προσδοκίες στους χρόνια καταπιεσμένους ανθρώπους των αραβικών κρατών, για καλύτερες συνθήκες ζωής. Ελπίδες που έγιναν συνθήματα σε διαδηλώσεις ή σε τοίχους, όπως στην αγροτική πόλη Ντεράα της νότιας Συρίας. Από εκεί ξεκίνησε μια τρομερή ανθρώπινη καταστροφή, κάποια από τις ημέρες του Μαρτίου 2011. Η χρόνιες κοινωνικές αδικίες, η καταπίεση του καθεστώτος, η οικονομικές ανισότητες και το βαθύ ρήγμα των Σουνιτών και Σιϊτών, βρήκαν διέξοδο σε μια μακρόχρονη σύγκρουση, χωρίς νικητές και ηττημένους και με άγνωστο αποτέλεσμα. Μια σύγκρουση που έτυχε εκμετάλλευσης από περιφερειακούς ανταγωνισμούς ισχύος και γεωπολιτικές ανησυχίες από τα κράτη της περιοχής και όχι μόνο. Η Τουρκία, τότε μοντέλο ανάπτυξης και δημοκρατίας για τον αραβικό κόσμο, έσπευσε να εκμεταλλευθεί το κενό ισχύος που προδιαγράφονταν, επιδιώκοντας να επιβεβαιώσει το ρόλο της, ως η ανερχόμενη δύναμη στην περιοχή. Λανθασμένες στρατηγικές επιλογές, εσφαλμένες εκτιμήσεις, ιδεολογική αγκύλωση και άγνοια του κοινωνικού λαβύρινθου της Συρίας, υποστήριξη ακραίων ισλαμιστικών στοιχείων, μαζί με τις προσωπικές επιδιώξεις των ηγετών της, την έσυραν σε ένα παιχνίδι με καταστροφικά αποτέλεσμα. Προσπαθώντας να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες της, αγνόησε τις γεωπολιτικές πραγματικότητες της περιοχής και ενεπλάκη σε μια πολεμική σύγκρουση που την άφησε χωρίς επιλογές και απομονωμένη. Οι πολιτικές επιλογές της Άγκυρας και κυρίως ο τρόπος που επιδίωξε την ολοκλήρωσή τους, είχαν σοβαρό αντίκτυπο στην κλιμάκωση της βίας και στην επιμήκυνση ενός πολέμου με έντονα σεχταριστικά χαρακτηριστικά. Ενός πολέμου που είχε άμεση επίδραση στην εθνική ασφάλεια και στην εσωτερική της λειτουργία, λόγω του μεγάλου κύματος εκτοπισμένων που κλήθηκε να φιλοξενήσει. Στο τέλος, αναγκάσθηκε να επιστρέψει στο γεωπολιτικό ρεαλισμό που επέβαλαν οι ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες της περιοχής.
Abstract:
The Arab Spring, the wave of popular upheavals sweeping the Middle East in 2010, created expectations for the Arab oppressed people for better living conditions. Hopes made by slogans in demonstrations or walls, as in the rural town of Dehra in southern Syria. Deraa was the town a terrible human catastrophe began, back in of March 2011. Chronic social injustices, regime oppression , economic inequalities, and the deep rupture of Sunni and Shiites found a way out in a long-standing conflict without victors and losers and unknown outcome. A conflict that has been exploited by regional power rivals and geopolitical concerns by the states of the region and beyond. Turkey, once a model of development and democracy for the Arab world, hastened to take advantage of the power gap that was prescribed, seeking to confirm its role as the rising power in the region. Incorrect strategic choices, erroneous estimates, ideological anchoring ignorance of Syria's social maze, support to extreme Islamic elements, along with the personal aspirations of its leaders, dragged her into a play with a devastating effect. Trying to meet her aspirations, she ignored the geopolitical realities of the region and became involved in a warfare that left Ankara without options and isolated. Ankara's political choices, and especially the way it sought to complete them, had a serious impact on the escalation of violence and the prolongation of a war with highly sectarian features. A war that had a direct impact on national security and its internal functioning, due to the large wave of displaced people Turkey was called to host. In the end, he was forced to return to the geopolitical realism imposed by the rapidly changing conditions of the region.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών, Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Διεθνείς Σχέσεις και Στρατηγικές Σπουδές, 2019