Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η ιστορία της ανθρωπότητας διαμορφώνεται από γραμμικές και κυκλικές εξελίξεις. Το «φαινόμενο του πολέμου» αποτελεί μια μορφή κυκλικής εξέλιξης της ανθρωπότητας που συνδυάζεται με την γραμμικότητα της εξέλιξης της τεχνολογίας και των συναφών με τον πόλεμο επιστημών. Το φαινόμενο αυτό, στην αυγή του 21ου αιώνα της μεταψυχροπολεμικής Διεθνούς κατάστασης ασφαλείας, προσέλαβε ασύμμετρη μορφή, τόσο χαοτική και ανεξέλεγκτη, που απειλεί τον άνθρωπο με τον αυτοαφανισμό του. Προκύπτει λοιπόν πρόδηλα, ως αδήριτη, η αναγκαιότητα για επίτευξη ειρηνικής σύμπραξης των λαών, για συνεργατική επίλυση των διαφορών τους, καθώς και για μια παγκόσμια προσπάθεια «ηθικής μεταστροφής του πολέμου», όταν οι ανθρώπινες αντιπαραθέσεις καταλήγουν στη σύγκρουση. Η παρούσα διπλωματική εργασία, προτάσσει μια επιστημονική μεθοδολογική επιχειρηματολογία περιπτωσιολογικών αναφορών, στην προσπάθειά της, να υποστηρίξει τη θεωρία της ύπαρξης της «Ελληνορθόδοξης προσέγγισης του πολέμου» ως μιας αυθύπαρκτης και διακριτής θεώρησης περί πολέμου, η οποία αυτοπροσδιορίζεται και ετεροπροσδιορίζεται από τις αντίστοιχες θεωρίες, με βάση τα χριστοκεντρικά - ειρηνόφιλα - ηθικά - πατριωτικά - αξιακά και πολεμοθεωρητικά χαρακτηριστικά της. Σε μια συγκριτική ανάλυση που ακολουθεί μεταξύ της «Clausewitz-ιανής» και της «Ελληνορθόδοξης προσέγγισης», επιχειρείται να προβληθεί η μεταξύ τους διαφορετικότητα, που συνίσταται, τόσο στα ανωτέρω χαρακτηριστικά αυτοπροσδιορισμού της «Ελληνορθόδοξης προσέγγισης», όσο και στην «Ελληνορθόδοξη Τριάδα». Η τελευταία, συγκριτικά με την αντίστοιχη «Clausewitz – ιανή», προβάλλει ως επιτακτική, την αναγκαιότητα της προώθησης και υιοθέτησης από την παγκόσμια κοινότητα, μιας «διεθνούς κοινωνίας», ετεροπροσδιορισμένων και αυτόνομων κατά το Βεστφαλιανό μοντέλο συνεργατικών κρατών, στην οποία, οι διαφορές μεταξύ τους, θα επιλύονται με τη χρήση της «ήπιας ισχύος» και στη χείριστη κατάληξη αντιπαράθεσής τους, με τη μορφή της «ηθικά εστιασμένης σκληρής ισχύος» σε όλα τα επίπεδα πολέμου (πολιτικό – στρατηγικό – επιχειρησιακό – τακτικό – επίπεδο μαχητή). Τέλος, σε μια συνθετική σύγκλιση που ακολουθεί, προτάσσεται ο ισχυρισμός του συντάκτη σύμφωνα με τον οποίο, η τυχόν υιοθέτηση από την παγκόσμια κοινότητα μιας νέας προσέγγισης του πολέμου βασισμένης στην «ειρηνοφιλία», στην «ηθική - δικαιϊκή πρακτική» και στην «Ελληνορθόδοξη Τριάδα», θα συνέβαλε, στο να βρεθεί αυτή, ένα βήμα κοντύτερα στην «πολυπόθητη παγκόσμια ειρήνη». Η «Ελληνορθόδοξη προσέγγιση του πολέμου» θα μπορούσε να αποτελέσει τον «καταλύτη και τον οδηγό» προς την επίτευξή της.
Abstract:
The history of mankind is defined by linear and cyclic developments. The «war phenomenon» is a form of cyclic development of mankind, which is combined with the linearity both of technology’s evolution and of war relevant sciences. In the dawn of 21st century of the post-Cold War International security state, this phenomenon has taken an asymmetric form which is so chaotic and uncontrollable that threatens humanity with its self-destruction. Therefore, it is clearly seen that there is an intense necessity for obtaining a peaceful partnership among people, a cooperative solution of their differences and for achieving a global effort of an «ethical reversal of war» when human differences result into a conflict. In the present thesis, scientifically based arguments of case studies are used, in an effort, to support the existence of a «Greek Orthodox approach of war» as a self - supporting and distinct theoretical perspective regarding war, which is self - defined and determined by the other respective theories, based on its Christocentric-peaceful - ethical - patriotic - value, and war theoretical characteristics. A comparative analysis that follows between the «Clausewitz-ian» and «Greek Orthodox war approach» attempts to highlight the difference between them, based on both the above features of self – determination of the «Greek Orthodox war approach», as well as the «Greek – Orthodox Trinity». The latter, compared to the relevant «Clausewitz-ian Trinity» emphasizes the support of an «international society» of autonomous and cooperative states, in which, disputes would be resolved by the use of «soft power» or in the form of «moral focused hard power» at all levels of war (political – strategic - operational – tactical – level of fighter). Finally, a synthetic convergence recommends the author’s claim according to which, any endorsement and adoption of «a new approach war theory» by the world community, based on «peacefulness», «ethical – juridical practice» and the «Greek – Orthodox Trinity», would contribute, as one step closer to the much wanted world peace. It is supported that the «Greek Orthodox approach of war» could be «the catalyst and the way for achieving it».
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, ΠΜΣ, κατεύθυνση Στρατηγικές Σπουδές Ασφάλειας, 2016
