Προβολή στοιχείων εγγραφής Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής
Μεταπτυχιακές εργασίες
| Τίτλος: | | Επανα-οικογενειοποίηση και κοινωνική αναπαραγωγή στην Ελλάδα των μνημονίων | Τίτλος: | | Re-familialization and social reproduction in Greece under memoranda | Κύρια Υπευθυνότητα: | | Κορνιλάκης, Ανδρέας Ι. | Επιβλέπων: | | Δημουλάς, Κωνσταντίνος | Θέματα: | | | Keywords: | | Οικογενειοποίηση, αποοικογενειοποίηση, επανα-οικογενειοποίηση, κοινωνική αναπαραγωγή, οικογενειακές πολιτικές, οικογένεια, κράτος πρόνοιας, άτυπες μορφές κοινωνικής αλληλεγγύης, Μεγάλη Ύφεση του 2008 Familialization, de-familialization, re-familialization, social reproduction, family policies, family, welfare state, informal forms of social solidarity, Great Depression of 2008
| Ημερομηνία Έκδοσης: | | 2022
| Εκδότης: | | Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών | Περίληψη: | | Η Ελλάδα προσπαθώντας από τη δεκαετία του 1990 να συγκλίνει προς το βορειοευρωπαϊκό «πρότυπο εκσυγχρονισμού», διατηρώντας σταθερά μια σειρά από δομικές παθογένειες στο οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό πεδίο, βρέθηκε αντιμέτωπη με την οικονομική κρίση του 2008, που την οδήγησε στην εφαρμογή μνημονίων και συμφωνιών διάσωσης, ως επιβαλλόμενη λύση στην εξυπηρέτηση του χρέους και στη διαχείριση της κρίσης. Η αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και οι πολιτικές λιτότητας που εφαρμόστηκαν, οδήγησαν σε ένα φαύλο κύκλο λιτότητας-ύφεσης-αδυναμίας κοινωνικής αναπαραγωγής, οδηγώντας στη φτωχοποίηση μεγάλων τμημάτων του ελληνικού πληθυσμού, στη σοβαρή υποβάθμιση της εργασίας ως μέσου κοινωνικής ένταξης και αναπαραγωγής, στη συρρίκνωση και τον αναπροσανατολισμό του κράτους πρόνοιας, καθώς και στην ανάπτυξη νέων άτυπων μορφών προστασίας και ανθεκτικότητας. Υπό το πρίσμα αυτό, η οικογένεια αναγκάστηκε να στηρίξει τα μέλη της που βρέθηκαν σε ανάγκη (άνεργοι, ηλικιωμένοι, ανάπηροι κ.α.), μέσω «επανα-οικογενειοποίησης» της προστασίας τους. Το βάρος της κρίσης μετακυλίστηκε από το κράτος και τις επιχειρήσεις στην οικογένεια, η οποία ωστόσο δεν ήταν πάντα σε θέση να αποτελέσει το ρόλο του «κοινωνικού αμορτισέρ», ώστε να απορροφήσει τους συστημικούς κοινωνικό-οικονομικούς κραδασμούς, βιώνοντας συχνά τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, αναζητώντας πρόνοια από άτυπους φορείς κοινωνικής προστασίας, επιλέγοντας τη μετανάστευση κυρίως νέων και εκπαιδευμένων μελών της ή επαναχαράσοντας νέες οικογενειακές στρατηγικές που δημιουργούσαν ad hoc συνδυασμούς διαφορετικών αναλογίων των παραπάνω εναλλακτικών τρόπων προσαρμογής και επιβίωσης. Έτσι, η σύγχρονη ελληνική οικογένεια, εμφανίζοντας στοιχεία αποθεσμοποίησης και ρευστότητας στη μορφή και τη δομή της, αποτέλεσε ξανά το «λιμάνι σε ένα άκαρδο κόσμο», απέναντι σε μια παγκοσμιοποιημένη και ανεξέλεγκτη κοινωνία της διακινδύνευσης. | Abstract: | | Since the 1990s, Greece, being in the effort of converging to the northern European "model of modernization", while steadily maintaining a series of structural pathogens in the economic, political and social fields, was confronted with the economic crisis of 2008, which led it to implement of memoranda and rescue agreements as a necessary solution to debt service and crisis management. The strict fiscal discipline and the implemented austerity policies led to a vicious cycle of austerity-recession- inadequacy of social reproduction, leading to the impoverishment of large parts of the Greek population, to the serious degradation of labor as a means of social inclusion and reproduction, to shrinking and reorienting of the welfare state, as well as developing new informal forms of protection and resilience. In the light of this, the family was forced to support its members in need (unemployed, the elderly, the disabled people, etc.) through the "re-familialization" of their protection. The burden of the crisis was passed on from the state and business to the family, which, however, was not always able to act as a "social shock absorber", absorbing the systemic socio-economic shocks, often experiencing poverty and social exclusion, seeking welfare from non-profit, voluntary or other informal social protection agencies, choosing the migration of mainly young and educated members or the re-engagement of new family strategies that created ad hoc combinations of different proportions of the above alternative ways of adaptation and survival. Thus, modern Greek family, displaying elements of de-institutionalisation and liquidity in its form and structure, was once again the “port in a heartless world”, in the face of a globalized and uncontrollable society of risk. | Περιγραφή: | | Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής, ΠΜΣ, κατεύθυνση Κοινωνικά Προβλήματα και Κοινωνική Πολιτική, 2022 | Περιγραφή: | | Βιβλιογραφία: σ. 97-101 | | | |