Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία στοχεύει στην κριτική ανάδειξη των πολλαπλών μορφών παθολογικοποίησης και της (α)ορατότητας των ίντερσεξ σωμάτων και ατόμων, όπως αυτή προκύπτει μέσα από τις δυτικοκεντρικές ιατρικές πρακτικές, νομοθετικές ρυθμίσεις και βιοπολιτικές. Επιπρόσθετα, η εργασία επικεντρώνεται στην ανάλυση συλλογικών αντιστάσεων και αξιοποιεί την έννοια της φροντίδας ως πολιτικό πρόταγμα στη συλλογική διεκδίκηση χώρου και ασφάλειας των ίντερσεξ υποκειμένων. Τα άτομα τα οποία γεννιούνται με ίντερσεξ ποικιλομορφίες διαθέτουν σωματικά χαρακτηριστικά φύλου τα οποία δεν εμπίπτουν στους τυπικούς ορισμούς του αρσενικού ή του θηλυκού σώματος. Ο όρος ‘ίντερσεξ’ (intersex, διαφυλικός-ή-ό) αναφέρεται σε ένα ευρύ φάσμα ποικιλομορφίας των γεννητικών οργάνων, των ορμονικών ή χρωμοσωμικών προφίλ ή/και των εσωτερικών αναπαραγωγικών οργάνων (γονάδων)1. Μερικά από τα άτομα που παρουσιάζουν ίντερσεξ ποικιλομορφίες μπορούν, για παράδειγμα, να διαθέτουν τα τυπικά χαρακτηριστικά φύλου ενός θηλυκού εξωτερικά ατόμου, ωστόσο εσωτερικά να διαθέτουν κατά κύριο λόγο μια τυπικά αρσενική ανατομία. Η ίντερσεξ σωματικότητα διαρρηγνύει έμπρακτα την κοινωνικοπολιτισμικά κατασκευασμένη «φυσικότητα» της δυαδικότητας του φύλου. Τα ίντερσεξ σώματα, στο πλαίσιο της έννομης και ιατρικής ρύθμισης του τι ορίζεται ως επιτρεπτό και αποδεκτό, δεν «χωρούν» στις πατριαρχικές, ετεροκανονικές και ικανοκεντρικές προδιαγραφές του «υγιούς» σώματος. Σε πολλές περιπτώσεις, από τη στιγμή της γέννησής τους, τα ίντερσεξ σώματα βιώνουν παρεμβατικές, μη-συναινετικές ιατρικές επεμβάσεις, προκειμένου, εκτός άλλων, να εξυπηρετηθούν κρατικές γραφειοκρατικές διαδικασίες αναγνώρισης των υποκειμένων υπό όρους. Πολλά ίντερσεξ άτομα, μη γνωρίζοντας πως ως νεογνά είχαν υποβληθεί σε χειρουργικές πρακτικές, βιώνουν συνεχή δυσφορία με 1https://intersexgreece.org.gr/intersex-101/#intersex-variation\r\n6\r\nτο σώμα, τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητά τους στη διάρκεια όλης τους της ζωής. Παράλληλα, πολλές θηλυκότητες σε κατάσταση εγκυμοσύνης παροτρύνονται από πολλούς/πολλές γυναικολόγους σε διακοπή της κύησής τους, καθώς οι χρωμοσωματικές διαφοροποιήσεις της ίντερσεξ ποικιλομορφίας περιγράφονται συστημικά με όρους «ανωμαλίας» και «τερατογέννεσης». Ως απόρροια αυτών, στο πλαίσιο της εργασίας διερευνώνται επιπρόσθετα οι διαστάσεις του πένθους του (κουήρ) σώματος που υπόκειται σε καθεστώς διαρκούς επιτήρησης και μη-ανήκειν, και παράλληλα παρουσιάζονται πολιτικές φροντίδας υπό το πρίσμα φεμινιστικών προσεγγίσεων, ακτιβιστικών διεκδικήσεων, και θεωριών κουήρ διαθεματικότητας.
Abstract:
This paper aims to critically highlight the multiple forms of pathologisation and (in)visibility of intersex bodies and individuals, as it emerges through Western-centric medical practices, legislation, and biopolitics. In addition, the paper focuses on the analysis of collective resistance and deploys the concept of care as a political project in the collective claim for space and safety of intersex subjects. Individuals who are born with intersex variations possess physical gender characteristics that do not fall within the typical definitions of male or female. The term 'intersex' refers to a wide range of diversity in genital, hormonal, or chromosomal profiles and/or internal reproductive organs (gonads). Some of the individuals exhibiting intersex variations may, for example, possess the typical sex characteristics of a female externally, but internally possess a predominantly male anatomy. Intersex corporeality actively breaks down the socioculturally constructed “naturalness” of gender duality. Intersex bodies, in the context of the legal and medical regulation of what is defined as permissible and acceptable, do not “fit” into the patriarchal, heteronormative, and content-centric norms of the “healthy” body. In many cases, from the moment of their birth, intersex bodies experience intrusive, non-consensual medical interventions to, among other things, accommodate state bureaucratic procedures and recognize individuals as worthy of life. Many intersex individuals, unaware that as newborns they were subjected to surgical practices, experience ongoing discomfort with their bodies, sexuality, and identity throughout their lives. At the same time, many females in pregnancy are urged by many/ many gynecologists to terminate their pregnancies, as the chromosomal variations of intersex diversity are systemically described in terms of 'abnormality' and 'teratogenesis'.As an outgrowth of this, the paper additionally explores the dimensions of mourning of the (queer) body as a subject to constant surveillance and non-inclusion, while presenting policies of care in the light of feminist approaches, activist claims, and theories of queer intersectionality.
