Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Με την παρούσα μελέτη επιχειρώ να διερευνήσω τον τρόπο με τον οποίο η Αλβανία έρχεται αντιμέτωπη και διαχειρίζεται τη μνήμη του πρόσφατου παρελθόντος της, αναζητώντας κυρίως τις υλικές αναπαραστάσεις της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου στο πολιτιστικό τοπίο της χώρας. Καθώς πρόκειται για μνημεία και τόπους που επιβιώνουν -στις περισσότερες των περιπτώσεων- ως ερείπια ή ως μνημειακά ίχνη, τα οποία όμως φέρουν έντονο το αποτύπωμα της κομμουνιστικής ιδεολογίας, η προσοχή μου επικεντρώνεται στη μελέτη της μνήμης που ανακαλούν τα εν λόγω μνημεία, διερευνώντας κυρίως τις διαδικασίες διατήρησης και μεταβίβασης αυτής της μνήμης στην πορεία της μουσειοποίησής τους. Αυτό που υποστηρίζω είναι ότι παρά την ευαισθητοποίηση και το συνεχώς αυξανόμενο ενδιαφέρον που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια, η Αλβανία φαίνεται να διατηρεί ακόμη και σήμερα κάποια “μνημονική απροθυμία” ως προς το πρόσφατο παρελθόν της. Σε μια διαδικασία αναζήτησης των παραγόντων που συνετέλεσαν σε αυτή τη μεγάλη καθυστέρηση, υποστηρίζω ότι τόσο η οικονομική και πολιτική κατάσταση της χώρας έως την αλλαγή του συστήματος, όσο και η έντονη κομμουνιστική κληρονομιά που διατηρήθηκε στις δομές του κράτους κατά τη πορεία μετάβασης, οδήγησαν στην έλλειψη κάθε πολιτικής και κοινωνικής βούλησης ώστε να μπορέσουν η αλβανική πολιτική ηγεσία και οι πολίτες της, να έρθουν αντιμέτωποι και να διαχειριστούν το κομμουνιστικό τους παρελθόν, στο παρόν.
Abstract:
With the present research I seek to study how Albania deals with the memory of its recent past, by exploring mainly the material representations of this specific era on the cultural landscape of the country. As these monuments and sites survive till today as ruins or monumental traces, bearing though a strong imprint of the communist ideology, my attention is focused on the study of the memory that those monuments recall, researching mainly the processes of preservation and transmission of this memory in the course of their musealisation. What I argue is that despite the awareness and the increased interest observed lately, Albania seems to retain even today a certain “mnemonic unwillingness” concerning its recent past. Looking for the factors that sustained this delay, I argue that both the economic - political situation of the country during the change of the previous political system and the strong communist legacy maintained in the state structures during the transition process, led to the lack of political and social will so that the Albanian political leaders and citizens could confront and manage their communist past, in the present.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ "Πολιτιστική Διαχείριση", 2016
