Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στην εργασία εξετάζεται η διαδικασία του προσανατολισμού τους μουσειακούς χώρους, ως μέθοδος επίτευξης χωρικών στόχων και εμπλουτισμού της μουσειακής εμπειρίας. Ο προσανατολισμός στον χώρο υπήρξε αντικείμενο έρευνας ήδη από τα τέλη του 19ου αιώνα και εξακολουθεί να αποτελεί πεδίο επιστημονικής μελέτης που υπάγεται στον χώρο της γνωστικής ψυχολογίας. Σήμερα, μια σειρά από διαφορετικές επιστήμες συμπλέκονται με σκοπό να αναλύσουν και να εξηγήσουν τις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα στον ανθρώπινο εγκέφαλο και σώμα με στόχο την πλοήγηση στον χώρο. Πιο συγκεκριμένα, στον τομέα της πολεοδομίας, μέσα από τη δουλειά του Kevin Lynch “The image of the city” τη δεκαετία του 1960, εισάγεται ο όρος “wayfinding” μετατοπίζοντας το βάρος του χωρικού προσανατολισμού από τη γνωστική διαδικασία στο δομημένο περιβάλλον. Δύναται, τελικά, ο προσανατολισμός να διχοτομηθεί σε νοητικό (conceptual) και χωρικό (wayfinding). Το θεωρητικό υπόβαθρο, λοιπόν, της εργασίας εκτείνεται από την αστική κλίμακα του Kevin Lynch έως την αρχιτεκτονική κλίμακα του Romedi Passini και παρουσιάζει τα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος που ευνοούν τη νοητική κωδικοποίηση του χώρου. Τέλος, στη μικροκλίμακα του μουσείου, και σημειώνοντας ότι ο αποτελεσματικός προσανατολισμός του επισκέπτη είναι ζωτικής σημασίας για την όλη εμπειρία της έκθεσης, μπορεί να προσεγγιστεί και η σημασία των συστημάτων σήμανσης, ως μια από τις εκφράσεις του όρου “προσανατολισμός”. Έτσι, η μετάδοση της χωρικής πληροφορίας που καλείται να πραγματοποιήσει η αρχιτεκτονική σύνθεση, έρχεται να συμπληρωθεί από τα συστήματα σήμανσης, τα οποία συνεπικουρούν στην επίλυση προβλημάτων μετάβασης μεταξύ δύο σημείων.
Abstract:
This paper examines the process of spatial orientation in museums, as a method of achieving spatial goals and enriching the museum experience. Spatial orientation has been subject of scientific survey since the late 19th century and remains a scientific field falling within Cognitive Psychology. Today, a number of different disciplines are being involved in order to analyze and explain the processes occurring in the human brain and body in order to navigate the space. More specifically, in urban planning, Kevin Lynch at his influential work of the '60s “The image of the city” introduced the term “wayfinding”. In that way he shifted the interest of the spatial orientation from the cognitive process to the built environment. Thus, spatial orientation can be divided in conceptual orientation and wayfinding. The theoretical background, therefore, extends from the urban scale of Kevin Lynch to the architectural scale of Romedi Passini and presents the elements of the environment that foster the mental codification of space. Final, in museum microscale -and noting that effective spatial orientation is vital to the whole museum experience- the importance of signage can be approached as a crucial aspect of the concept “orientation”. Thus, architectural design is assisted by signage in the transmission of spatial information and in solving problems of transition between two points.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ "Πολιτιστική Διαχείριση", 2016
