Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα εργασία επιχειρεί να σκιαγραφήσει τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης σινεφιλίας και να εντοπίσει τα σημεία σύγκλισης και απόκλισης από παλαιότερες εκδηλώσεις τους φαινομένου, μέσα από τις εμπειρίες και τις πρακτικές κατανάλωσης αφοσιωμένων θεατών σε σχέση με την πλατφόρμα streaming του Netflix. Λαμβάνοντας υπόψη την επιχειρηματική στρατηγική και την αλγοριθμική οργάνωση που υιοθετείται από τον τεχνολογικό κολοσσό, εξετάζεται κατά πόσο το Netflix είναι σε θέση να καλλιεργήσει το σινεφίλ ενδιαφέρον και με ποιο τρόπο οι δυνατότητες που επιτρέπει και οι πρακτικές που προωθεί μπορούν να ευνοήσουν το μετασχηματισμό της σινεφιλίας ευρύτερα. Για το σκοπό αυτό πραγματοποιήθηκε μικρής κλίμακας ποιοτική έρευνα μεταξύ σινεφίλ και αφοσιωμένων χρηστών του Netflix, στα πλαίσια της οποίας διενεργήθηκαν δώδεκα ημι-δομημένες συνεντεύξεις, ενώ ως υποστηρικτική μέθοδος παραγωγής δεδομένων χρησιμοποιήθηκε η παρατήρηση της χρήσης της πλατφόρμας από πέντε συμμετέχοντες. Στόχος είναι να αποκαλυφθεί το πώς τα σκεπτικά θέασης μεταβάλλονται μέσα από τη χρήση της υπηρεσίας και, τελικά, να διαπιστωθεί εάν η συνύπαρξη ετερόκλητων πολιτισμικών προϊόντων εντός της πλατφόρμας συνεπάγεται επίσης κάποια μεταβολή στο πολιτισμικό status των κινηματογραφικών προϊόντων. Μέσα από την έρευνα αναδεικνύεται μία τάση διεύρυνσης της σινεφιλίας η οποία προσεγγίζει πλέον τη μιντια-φιλία, μέσω της αισθητικοποίησης μη-κινηματογραφικών προϊόντων, όπως οι τηλεοπτικές σειρές. Τα προϊόντα αυτά, τα οποία παρέμεναν για χρόνια στο περιθώριο της πολιτισμικής κατανάλωσης, ενσωματώνονται πλέον στο σινεφίλ «ρεπερτόριο» και νομιμοποιούνται μέσα από τις πρακτικές αφοσιωμένων σινεφίλ θεατών και το συσχετισμό τους με τα κινηματογραφικά.
Abstract:
This master thesis aims to outline the characteristics of contemporary cinephilia and to identify points of convergence with and divergence from earlier forms of cinephilia, by focusing on the experiences and consumption practices of dedicated users of the Netflix streaming platform. Taking into account the streaming giant's business strategy and algorithmic approach, it goes on to examine whether Netflix has the potential to cultivate cinephilia and to explore the ways in which the functionalities it affords and the practices it promotes may transform cinephilia more broadly. To this end, a small-scale qualitative research was conducted among cinephiles and dedicated Netflix users, which included twelve semi-structured interviews. Participant observation was used as a secondary data generation method, with five participants being observed while using the platform. The goal was to reveal how viewing habits may shift through the use of the service and, ultimately, to determine whether the coexistence of diverse cultural products within the platform also involves a shift in the cultural status of films. The research results point to a broadening of cinephilia which can now be better described as mediaphilia, through the aestheticization of non-cinematic products, such as television series. These products, which have long remained on the margins of cultural consumption, are now integrated into the cinephile "repertoire" and are legitimized through the practices of devoted cinephiles and through their association with cinematic products.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ, κατεύθυνση Επικοινωνία και Ρητορική των Μέσων, 2021
