Ψηφιακός ακτιβισμός ενάντια στο Π.Δ. 85/2022 και την υποβάθμιση των πτυχίων των ηθοποιών
Τίτλος:
Digital activism against Presidential Decree 85/22 and degradation of the actors’ degrees
Κύρια Υπευθυνότητα:
Δημήτρουλα, Γεωργία Φ.
Επιβλέπων:
Βατικιώτης, Παντελής
Θέματα:
Keywords:
Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κοινωνικά κινήματα, ψηφιακός ακτιβισμός, ακτιβισμός μέσω hashtag, Προεδρικό Διάταγμα 85/22 Social media, social movements, digital activism, hashtag activism, Presidential Decree 85/22
Ημερομηνία Έκδοσης:
2023
Εκδότης:
Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε στο πλαίσιο του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) του Παντείου Πανεπιστημίου «Πολιτιστική Διαχείριση, Επικοινωνία και Μέσα» με κατεύθυνση «Κοινωνία της πληροφορίας, Μέσα και Τεχνολογία» και παραδόθηκε κατά την εξεταστική περίοδο του εαρινού εξαμήνου, τον Ιούνιο του 2023. Στην εν λόγω εργασία το ενδιαφέρον στρέφεται γύρω από τον ακτιβισμό που υφίσταται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με σκοπό να μελετηθεί ποιος είναι ο αντίκτυπός του στην κοινωνία. Για την έμπρακτη κατανόηση των πτυχών των ψηφιακών ακτιβιστικών δράσεων, χρησιμοποιείται ως μελέτη περίπτωσης το Προεδρικό Διάταγμα (Π.Δ.) 85/22 που φαίνεται να υποβαθμίζει τα πτυχία των ηθοποιών. Προηγούμενη πτυχιακή εργασία της ερευνήτριας με θέμα το κίνημα του #MeToo, η ευρεία διάδοση του οποίου αρχικά στην Αμερική έγινε στο Twitter (Δημήτρουλα, 2019), οδήγησε στην περαιτέρω έρευνα των δυνατοτήτων που παρέχονται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης για ακτιβιστικές δράσεις, με τη μελέτη αυτή τη φορά μιας πρόσφατης περίπτωσης που έλαβε χώρα στην Ελλάδα κατά την περίοδο Δεκεμβρίου-Μαρτίου 2023. Σκοπός είναι να εξεταστεί εάν οι ψηφιακές δράσεις που έλαβαν χώρα μετουσιώθηκαν σε κινητοποιήσεις σε φυσικούς χώρους, εάν ο ψηφιακός ακτιβισμός ταυτίζεται με τον παραδοσιακό ακτιβισμό ως προς την αποτελεσματικότητά του και τέλος πώς οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αξιολογούν την προοπτική των δράσεων που εκτυλίσσονται εντός τους. Στη μεθοδολογία χρησιμοποιήθηκε έρευνα μικτών μεθόδων, με συνεντεύξεις στην ποιοτική προσέγγιση και ερωτηματολόγιο ατομικής συμπλήρωσης στην ποσοτική. Η ανταπόκριση και στις δύο περιπτώσεις ήταν ικανοποιητική, καθώς οι συνεντεύξεις απαντήθηκαν από δύο ηθοποιούς ενώ το ερωτηματολόγιο συμπληρώθηκε από 124 άτομα. Βασικό συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η εργασία είναι ότι οι παραδοσιακές και οι ψηφιακές δράσεις ακτιβισμού αφουγκράζονται στον ίδιο βαθμό τον παλμό της κοινωνίας και αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Οι κινητοποιήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν σημαίνοντα ρόλο στην οργάνωση και τον συντονισμό δράσεων που γίνονται φυσική τη παρουσία. Το γεγονός ότι οργανώνονται μέσω των ψηφιακών πλατφορμών δεν συνεπάγεται ότι μπορούν να ταυτιστούν με παθητική στάση ή αδιαφορία των συμμετεχόντων αλλά είναι προτιμότερο να συσχετιστούν με τον σκοπό που επιτελούν. Η φυσική παρουσία στις κινητοποιήσεις είναι αδιαμφισβήτητης αξίας αλλά πλέον ενισχύεται, χωρίς να αντικαθίσταται, από δράσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για λόγους που θα εξηγηθούν στη συνέχεια.
Abstract:
This thesis was made in the context of the Master’s Degree Program (MA) of Panteion University of Athens «Cultural Management, Communication and Media» majoring in «Information Society, Media and Technology» and was submitted during the exam period of the spring semester, in June 2023. In the present thesis the interest turns around social media activism and the goal is to look into its impact in society. For a practical understanding of the aspects of activistic actions, the Presidential Decree (PD) 85/22, which is supposed to undermine actors’ degrees, is used as case study. The researcher’s previous thesis about the #MeToo movement, which at first was disseminated widely in America on Twitter, led to the further investigation of the capacities offered via social media that enhance digital activism. In this study the interest concerns a recent case study that took place in Greece from December to March 2023. The main purpose is to examine whether the digital actions transformed into mobilization in physical spaces, whether digital activism is identified with traditional practices in terms of its effectiveness and finally the way social media users evaluate the prospects of social media mobilization. In the methodology, the research of mixed methods has been used, with interviews in the qualitative approach and self-completion questionnaire in the quantitative. The responsiveness in both cases was satisfactory, as interviews were answered by two actors and the questionnaire was completed by 124 people. A key conclusion reached by the paper is that both digital and typical activism listen to the pulse of society to the same extent and interact with each other. Social media mobilizations are conducive to organization and cooperation of actions that take place in physical spaces. The fact that they are organized through digital platforms cannot be related to the alleged passivity and indifferentness of the participants and it is preferable to be related to the purpose they tend to achieve. Physical presence in mobilizations is of indisputable value but is now enhanced, without being replaced, by actions on social media for reasons which are being explained below.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, ΠΜΣ, κατεύθυνση Κοινωνία της Πληροφορίας, Μέσα και Τεχνολογία, 2023
