Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:
Στόχος της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση του ρυθμιστικού καθεστώτος της «ευαλωτότητας», ως τεχνολογίας βιοκυβερνητικότητας, όπως επιτελείται στο camp προσφύγων της Μόριας. Η σύμπλευση του ιατρικού ανθρωπισμού με τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του ασύλου διαμορφώνει ένα πολιτικό πεδίο στο οποίο το σώμα, στην απτή, υλική του πραγματικότητα, αναδεικνύεται σε κατεξοχήν τόπο εγγραφής πολιτικών συγκρούσεων, διαμόρφωσης και υλοποίησης των συνόρων. Στη βάση του «ευάλωτου» και «πάσχοντος» σώματος των προσφύγων νομιμοποιείται η άρθρωση αιτημάτων «ζωής» και η διάσχιση των συνόρων, την ίδια στιγμή που η Ευρώπη υιοθετεί σκληρές πολιτικές περιορισμού, καθήλωσης και εγκλεισμού ανθρώπων για να «διασφαλίσει» τα σύνορά της από την έλευση του «Άλλου», αποκαλύπτοντας την μακάβρια ειρωνεία που προκαλείται από την συνάφεια της «πολιτικής της ζωής» με την «πολιτική θανάτου» αλλά και την οριακή συγχώνευση της «βιολογικής» με την πολιτική ζωή στην Μόρια. Η ιδιοποίηση του «ευάλωτου» σώματος από τους πρόσφυγες, με άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο επώδυνους τρόπους, ως μέσου διαφυγής, αναδιατάσσει τη σχέση της «βιολογικής» ή «γυμνής» ζωής με την πολιτική δράση, διαμορφώνοντας βιοκοινωνικά υποκείμενα που διαπραγματεύονται τους όρους της κοινωνικής τους αναγνώρισης στη βάση της «ευπάθειας» του σώματός τους και του τραύματος. Η εθνογραφία βασίζεται στην επιτόπια έρευνα που διεξήχθη στο ΚΥΤ της Μόριας τον Ιούνιο του 2018 και πιο συγκεκριμένα στο υλικό που αντλήθηκε από τη συμμετοχική παρατήρηση στο ιατρικό κλιμάκιο του ΚΕΕΛΠΝΟ αλλά και από συνεντεύξεις που πραγματοποιήθηκαν με πρόσφυγες και εργαζόμενους/ες εντός και εκτός της Μόριας.
Abstract:
The goal of the present thesis is to investigate the regulatory status of “vulnerability” as a technology of governmentality as performed in the refugee camp of Moria. The alignment of medical humanitarianism with the repressive mechanisms of the asylum processes constructs a political field within which the body, in its tangible, material form, emerges as a par excellence topos of inscription of political conflict, as well as of constitution and materialization of the borders. On the basis of the “vulnerable” and “suffering” body of refugees, claims for “life” and the crossing of borders are legalized, while at the same time the EU imposes harsh politics of regulation, restriction of movement and confinement of individuals in order to “secure” its borders from the arrival of “Others”, revealing in this manner on one hand the macabre irony stemming from the intertwining of politics of “life” and “death”, and on the other hand the liminal merging of “biological” and political life within the camp of Moria. The appropriation of the “vulnerable” body by refugees as a means of escape, performed at times more or less painfully, rearranges the relation of “biological” or “bare” life with political action, constituting biosocial subjects who negotiate the terms of their social recognition on the basis of both the “vulnerability” of their body and trauma. The ethnographic text presented is the product of field research conducted at the RIC of Moria in June 2018, and it is based on material gathered by means of participatory observation in the medical unit of the Hellenic Center for Disease Control and Prevention (KEELPNO) and interviews with refugees and employees inside and outside of Moria.
Περιγραφή:
Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία", 2018
