Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Μια κρίση μέσα στην κρίση: η περίπτωση των ΜΚΟ στο προσφυγικό σήμερα
Τίτλος:A crisis within a crisis: the case of NGOs in the current refugee situation
Κύρια Υπευθυνότητα:Νακασιάν, Μαρία Κ.
Επιβλέπων:Τσιμουρής, Γεώργιος
Θέματα:
Keywords:Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, Κρίση, Προσφυγικό
Non Governmental Organizations, Crisis, Refugees
Ημερομηνία Έκδοσης:2016
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Στο πλαίσιο της τρέχουσας προσφυγικής κρίσης, οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) έχουν βρεθεί στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος εθνικών, περιφερειακών, διεθνών θεσμών και των ΜΜΕ αλλά και στον πυρήνα κριτικής αλληλέγγυων εθελοντών και της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης. Η παρούσα εργασία επιχειρεί μια κριτική ανάλυση των εν λόγω οργανώσεων στην βάση του ότι αποτελούν μέρος του πλαισίου του παγκόσμιου συστήματος διακυβέρνησης που ρυθμίζει την ανθρώπινη μετακίνηση εν γένει, δεδομένης της συστηματικής άμεσης ή/και έμμεσης εμπλοκής τους στον σχεδιασμό, στην προώθηση αλλά και στην υλοποίηση ευρύτερων μεταναστευτικών πολιτικών και πρακτικών σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, μέσω της στάσης και της δράσης τους σε αυτές. Πιο συγκεκριμένα, αρχικά εξετάζεται η σχέση κρατικών και μη φορέων στο πλαίσιο της αναλυτικής έννοιας της παγκόσμιας διακυβέρνησης, στην οποία εμπλέκονται και δραστηριοποιούνται διάφοροι και διαφορετικοί φορείς. Στο δεύτερο κεφάλαιο εξετάζεται ο πλουραλισμός των οργανώσεων της παρούσας κρίσης, με στόχο αφενός την ενίσχυση του επιχειρήματος σχετικά με την έντονη αλληλεξάρτηση και αλληλοσύνδεση των οργανώσεων τόσο μεταξύ τους όσο και με τους κρατικούς φορείς και αφετέρου της αμφισβήτησης συγκεκριμένων στερεοτυπικών αντιλήψεων σχετικά με την a priori καλή δράση των ΜΚΟ. Τέλος, το τρίτο κεφάλαιο εξετάζοντας τις σχέσεις εξουσίας μεταξύ οργανώσεων και επωφελούμενων στο πλαίσιο της ανθρωπιστικής διακυβέρνησης της τρέχουσας κρίσης, αναδεικνύει τον βιο-νομιμοποιητικό χαρακτήρα των δράσεων των ΜΚΟ και τον βαθμό στον οποίο αυτός συνδέεται με την διαδικασία υποκειμενοποίησης των μετακινούμενων σε επίπεδο κυρίαρχου λόγου, προβληματοποιώντας έτσι την οντολογική διάσταση του ανθρώπινου σώματος. Αξίζει να αναφερθεί ότι η παρούσα εργασία προσεγγίζει τις ΜΚΟ περισσότερο ως φορείς προάσπισης του διεθνούς δικαίου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μετακινούμενων, όπως άλλωστε αυτοπροσδιορίζονται και οι ίδιες μέσα από την εθνογραφία που παρατίθεται, παρά ως φορείς ανάπτυξης, όπως έχουν εννοιολογηθεί σε μεγάλο βαθμό στην σχετική διεθνή βιβλιογραφία. Το γεγονός αυτό οδηγεί σε μια κριτική θεώρηση τόσο του ίδιου του προσφυγικού δικαίου που κωδικοποιήθηκε μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Σύμβαση της Γενεύης του 1951 και όσο και του ευρύτερου πλαισίου στο οποίο δραστηριοποιούνται οι ΜΚΟ και συντελείται η παρούσα μετακίνηση ως μια ανθρωπιστική κρίση μέσα στην προσφυγική κρίση. στο οποίο δραστηριοποιούνται οι ΜΚΟ και συντελείται η παρούσα μετακίνηση ως μια ανθρωπιστική κρίση μέσα στην προσφυγική κρίση.
Abstract:Within the current refugee crisis, NGOs have been put in the spotlight of national, regional, international institutions as well as mass media and voluntary groups and they have also constituted the bone of contention between the Greek government and the opposition. The present thesis attempts to analyze critically NGOs’ presence and activities where Persons of Concern (PoCs) are found, given that said organizations constitute part of the global governance system that regulates the human movement in general and taking also into account their systematic involvement in the design, promotion and the implementation of broader migration policies and practices at national, European and international level. More specifically, initially this paper examines the relationship of state and non-actors under the analytical concept of global governance, that pertains to various and different actors. The second chapter examines the plurality that the involved in the current crisis NGOs demonstrate, in order both to strengthen the argument on the heavy interdependence and interconnectedness of organizations both among themselves and with government agencies but also to question certain stereotypes about the a priori good NGO action. Lastly, the third chapter looking more closely at the power relationships generated between organizations and PoCs, under the context of the humanitarian governance, highlights the bio-legitimizing character of NGOs’ operations and the extent to which this is connected with the subjectification process of the people on the move at the dominant discourse level. Last but not least, it is worth mentioning that the current thesis treats NGOs more as advocacy bodies of international law of human rights rather than development promotion agencies. In light of this both refugee law itself, as it was codified after the Second World War in the Geneva Convention of 1951 and the broader context in which NGOs operate and the human movement takes place are critically reviewed, leading to a humanitarian crisis within the refugee crisis.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, ΠΜΣ "Κοινωνική και Πολιτισμική Ανθρωπολογία", 2016
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 45-50
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
52PMS_KOI_POL_ANT_NakasianMa.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο