Library SitePandemos Repository
Pandemos Record
 

Προβολή στοιχείων εγγραφής

Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας  

Μεταπτυχιακές εργασίες  

 
Τίτλος:Η υποκειμενικότητα στην Αντιγόνη ως φεμινιστική απορία
Τίτλος:Subjectivity in Antigone as feminist aporia
Κύρια Υπευθυνότητα:Κιούση, Αγγελική-Αργυρούλα Γ.
Επιβλέπων:Παπαγαρουγάλη, Ελένη
Θέματα:
Keywords:Γυναικείες σπουδές, ενδεχομενικότητα, ταυτοτική πολιτική, μεταδομισμός, οικουμενικός φεμινισμός
Women studies, contingency, identity politics, post-structuralism, universal feminism
Ημερομηνία Έκδοσης:2017
Εκδότης:Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών
Περίληψη:Η διπλωματική εργασία εκκινεί από την αναντίρρητη ασυνέπεια και αστάθεια που χαρακτηρίζει το περιεχόμενο της φεμινιστικής θεωρίας, καθώς και από τη γενικότερη ασυμφωνία ως προς την ταυτότητα του φεμινιστικού ''εμείς'', για να καταδείξει το status του φεμινιστικού υποκειμένου υπό τη μορφή ενός διλήμματος, το οποίο μπορεί να συνοψισθεί ως εξής: είναι το ''εμείς'' του φεμινισμού μία απραγματοποιήτη μεν ακόμη, αλλά δυνητικά υπαρκτή υποκειμενικότητα; Ή μήπως ο φεμινισμός συνίσταται ακριβώς στην απόρριψη κάθε υποστασιοποιημένης μορφής υποκειμένου; Η εν λόγω κατάσταση του φεμινιστικού υποκειμένου φαίνεται αναπόφευκτη και χαρακτηρίζεται εναργέστερα υπό το θεωρητικό σχήμα της απορίας. Η φεμινιστική υποκειμενικότητα, δηλαδή, διχάζεται μεταξύ δύο αντίρροπων θέσεων, καθεμιά από τις οποίες κρίνεται τόσο απελευθερωτική πολιτικά ή προσωπικά όσο και κανονιστικά περιχαρακωτική ή εξοβελιστική. Αυτή όμως η εγγενής αντιφατικότητα δε θα πρέπει να θεάται στατικά ως απραξία ή ανυπαρξία. Η φεμινιστική απορία εννοιολογείται αναστοχαστικά ως γόνιμη αβεβαιότητα που οδηγεί σε αναπάντεχα και απρόβλεπτα αποτελέσματα. Ως διαφωτιστικό παράδειγμα των ανωτέρω ισχυρισμών μου χρησιμοποιώ την Αντιγόνη του Σοφοκλή, η μορφή της οποίας έχει αποτελέσει αντικείμενο ερμηνείας από πολλές φεμινίστριες θεωρητικούς, ως εμβληματική του φεμινισμού και δη της υποκειμενικότητας που αυτός υποτίθεται πως πρεσβεύει και για την οποία μάχεται. Παραθέτοντας αναλύσεις θεωρητικών που ανήκουν σε διαφορετικά ρεύματα του φεμινισμού και οι οποίες θεώνται διαφορετικά το νόημα της κατηγορίας ''γυναίκες'', και συγκεκριμένα των Butler (μεταδομισμός), Zack (οικουμενικός φεμινισμός) και Irigaray (φεμινισμός της σεξουαλικής διαφοράς), επισημαίνω αφενός τις μεταξύ τους εμφανείς και αφανείς αντιπαραθέσεις και συμφωνίες, αφετέρου και κυρίως τις εσωτερικές, υφέρπουσες αντινομίες έκαστης ανάλυσης. Ιδίως αυτή η τελευταία επισήμανση καταδεικνύει την εμμενή αντιφατικότητα της φεμινιστικής υποκειμενικότητας και άρα την αναπόφευκτη απορία της. Η εργασία δεν προκρίνει ως προσφορότερη καμία εκ των παρατιθέμενων αναλύσεων, αλλά εμμένει στην αξία της ίδιας της απορίας και της αμφίρροπης ενδεχομενικότητας που αυτή εναγκαλίζει.
Abstract:The thesis starts with the undeniable inconsistency and instability that characterizes the content of feminist theory, as well as with the general disagreement over the identity of feminist ''we'', in order to demonstrate the status of feminist subject in the form of a dilemma, which can be summarized as follows: does the ''we'' of feminism represent an unrealized, yet potentially existent subjectivity? Or does feminism consist essentially in the rejection of any kind of instantiated subject? This exact state of the feminist subject seems to be inevitable and is more markedly illustrated by the theoretical tool of aporia. In other words, feminist subjectivity is divided between two opposing positions, each of which is judged as liberating politically or personally and at the same time as regulatory entrenched or exclusionary. But this inherent contradiction should not be regarded statically as inaction or non-existence. Feminist aporia is conceptualized reflectively as a fertile uncertainty that leads to unexpected and unpredictable results. As an enlightening example of the above, I use Sophocles' Antigone, whose figure has been interpreted thoroughly by many feminist theorists, as emblematic of feminism and especially of the subjectivity that it is supposed to represent and fight for. By presenting interpretations of theorists who belong in different strands of feminism and treat differently the meaning of the category ''women'', and namely those of Butler (post-structuralism), Zack (universal feminism) and Irigaray (feminism of sexual difference), I point out, on the one hand, the obvious and hidden contradictions and agreements between them and, on the other hand and mainly, the internal, subtle and invisible conflicts within each analysis. This particular last point indicates the immanent contradiction of feminist subjectivity and thus its inevitable aporia. The thesis does not qualify any of the above interpretations as more appropriate, but insists on the value of precisely this aporia and the ambiguous contingency that it embraces.
Περιγραφή:Διπλωματική εργασία - Πάντειο Πανεπιστήμιο. Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, ΔΠΜΣ Φύλο, Koινωνία, Πολιτική, 2017
Περιγραφή:Βιβλιογραφία: σ. 91-99
 
 
Αρχεία σε Αυτό το Τεκμήριο:
Αρχείο Τύπος
53PMS_FYL_KOI_POL_KiousiAg.pdf application/pdf
 
FedoraCommons OAI Βιβλιοθήκη - Υπηρεσία Πληροφόρησης, Πάντειον Πανεπιστήμιο